Mijn gedachten gaan uit naar Roy’s familie en naasten. Hij laat bij hen een enorme leegte achter, maar een hart vol dierbare herinneringen.
In de afgelopen jaren heb ik Roy leren kennen als een enorm gewaardeerde collega, die zich op vele fronten heeft ingezet en veel heeft bereikt voor onze afdeling. Zijn inzet voor onder andere de moleculaire pathologie en de implementatie van LMS zijn slechts enkele voorbeelden hiervan. Daarbij heeft hij een blijvende impact gehad op de zorg voor onze patiënten, dat zich vaak achter de schermen afspeelt, maar van wezenlijk belang is.
Met zijn nuchtere blik en pragmatische houding wist Roy het verschil te maken en toen hij ziek werd, ging hij daarmee om met dezelfde kracht en nuchterheid. Zelfs tot op het laatste moment bleef hij zich inzetten voor onze afdeling maar ook middels zijn eigen ziekte voor het grotere geheel, door deelname aan een fase I trial. Ondanks zijn vermoeden dat zijn kansen gering waren. Zijn moed, nuchterheid en tomeloze inzet maken Roy tot een blijvende inspiratiebron voor ons allemaal.
We gaan je enorm missen.
