Lieve Ruben,
We kennen elkaar een jaar of 30 waarin we van alles meemaakten, overal van proefden en veel deelden. De machteloosheid, het gemis en het verdriet zullen zich voorlopig nog niet naar de achtergrond laten verdringen. Het is ook lastig aan wie de woorden te richten. Je familie, je kinderen, Judith, je maten, je kerkbroeders. Zoals wij allemaal, zijn we in ieder gezelschap een ander mens, er zullen er dus genoeg zijn die zich niet zullen herkennen in het onderstaande stuk maar Ik wed dat ook velen dat wel doen. Je sprak zelf altijd erg open en gemakkelijk over je leven, sores, driften en lusten maar wilde eigenlijk niet dat anderen je demonen probeerden te analyseren.
Ik zal dit respecteren en stoppen op dat punt in je leven waar de dalen dieper, langer en intenser werden.
Er is echter heel veel meer dan kommer en kwel dus hier een uitermate beknopte samenvatting van pak hem beet de eerste 20 jaar van onze vriendschap. Natuurlijk beleefd vanuit mijn perspectief.
Mijn jaren met jou waren geweldig enerverend en altijd en overal werd je vergezeld door Ben met door de jaren heen vele anderen, maar Ben was altijd een constante.
We begonnen met Rianne, Milou, Dimitri, Glen, jack, Bokito en die ene die toen op kamp op een waterkippetje leek, William piemeljam, Dinusha, Luthania, en Ruben Williams. Vrienden van weleer waar we mee voetbalden, knikkerden, flirten en vochten. Ik hield van die tijd met jou, we hadden het goed en kenden geen zorgen.
Je ouders hadden een pc staan beneden waar we de spellen op speelde die Ben ons aandroeg op advies van zijn pa, Ik herinner het mij als een warm huis en de deur stond altijd voor ons open, vele jaren hebben we onbezorgd gegamed, gekaart en gehangen op de Wijting. Op vakantie naar Frankrijk waar we dammen maakten in kleine rivierstromen, jij dan, ik hield meestal je zus in de gaten en deed maar een beetje alsof ik meehielp. We kregen er allen extreme buikgriep tot onze grote lol. Ik denk dat er geen gezinslid was dat niet in zijn of haar broek scheet die dagen.
Eerste rij genieten was ons leven toen en het beste moest nog komen.
Middelbare school
4 jaar lang krom gelegen op school met te veel leuke mensen om op te noemen maar Fabian, van Baruh, Daniel en Sven, waren toen waardevolle vrienden van je. Ongrijpbaar waren we of zo voelt het misschien met de kennis van nu. We kwamen overal mee weg, het was vaak op het randje maar het liep nooit echt uit de hand. Je kon verschrikkelijk mooi tekenen, snel denken, goed onthouden je had school kunnen verlaten met ieder diploma, gelukkig koos je het pad van de vagebond en eindigden we al snel in de fantastische krochten van de mavo.
Rond deze tijd volgde een goede baan bij Total Clean als assistent to the manager, Jouw favoriete werkgever aller tijden misschien wel al heb je het in de teelt ook wel verschrikkelijk naar je zin gehad. Hier was het waar je lange vriendschap met Doom begon, waar je chillde met je collega's Martin, Marc, Karin, Anja, Luuk en Sybren iedereen heeft met je gelachen, geen twijfel en eveneens zonder twijfel vergeten ze je nooit. Jaren nadat je weg was bleef je een graag geziene gast bij de vrijdagmiddagborrels met soep van Peg en ontelbare anekdotes van Rene.
We hebben zo veel hoogtepunten aaneengeregen destijds, avonden hangen achter de boerderij, het schoolplein bij fabian, we sprongen vaak van de Noordhinder dat grote reddingsschip en zwommen eens naar een boei op het Haringvliet, hier sneed je jezelf aan een schroef op het moment dat ik eraf sprong, de boei terugveerde en jij het vertikte wat sneller te klimmen, wat het grote litteken op jouw borst verklaard. Weken heb je de wond open weten te houden voor een extra groot litteken, dat vond je cool, wij ook.
School klaar, geld verdienen, hort op.
Na school viel het kwartje de goede kant op voor Brendan waardoor ook hij een deel van zijn lot aan jou mocht verbinden. Ongeveer rond deze tijd kwam God voor het eerst kijken. Niet dat hij een schijn van kans tegen je maakte die eerste jaren maar hij kwam even kennis met je maken en schonk je vrienden om nooit te vergeten, Suzanne die superverliefd op je werd, Bernice, Dave, Daan, Bas, Jewst en Tineke met wie je altijd een sterke band onderhield. Maar het pad van de vagebond leidt niet gelijk de kerk in. Zeker niet als je onder de rook van de farmfrites getogen bent.
Des te meer tijd was er voor het voetballeven met nieuwe vriendschappen die je sloot zoals met Aad, Frank en Haasdijk. Je genoot echt van de geur van modder en gras in kleedkamer, vol adrenaline het veld op stappen, je streed voor je leven op het veld. Je wilde ook echt de snelste en beste zijn, meer dan ieder ander, zo trots als een pauw dat je talent erkend werd en je in het onder de 21 elftal van Vlotbrug kwam te spelen. Gelukkig zat ik destijds in het leger dus had ik een logisch excuus dat ze mij nooit vroegen.
