We zaten op dezelfde kweekschool.
We hielden allemaal van tennis en bridge.
We ontmoetten elkaar regelmatig bij Albert Heijn of op de hoek bij Kees.
Altijd een vriendelijk woord of als het even kon een knuffel.
We hebben, weliswaar op afstand, in feite altijd deel uitgemaakt van elkaars leven.
Alle dierbaren, ontzettend veel sterkte de komende tijd.
En Dineke, we wonen toevallig in de buurt...

Jeannette en Jan

De jeugdtrainer van GRC die met zijn C1-elftal nota bene het ‘grote’ Ajax C1 versloeg. Augustus 1968. Stadion De Meer. Een voorwedstrijd bij Ajax-NAC.
Rudi Heres. Apetrots was hij die zondag in augustus 1968: op zijn spelertjes, de vele meegereisde ouders, zijn club GRC uit Groningen en nou ja, ook een beetje op zichzelf. En zeker trots op zijn vrouw Dineke, want die moest het allemaal ook maar leuk vinden natuurlijk, Rudi’s betrokkenheid bij zijn club GRC in de jaren ’60 en ’70.
Die prachtige belevenis is nu echt geschiedenis. Rudi Heres was al twee jaar ernstig ziek, maar de laatste maanden traden enkele zware complicaties op die het proces erg versnelden. Rudi Heres overleed op 6 mei op 74-jarige leeftijd. "Maar hij was toch nog heel dankbaar dat hem nog twee jaar gegund waren," laat Dineke weten.
Rudi Heres en GRC. Hij begon er niet eens als jeugdspeler, maar kwam over van Be Quick. Want GRC sprak hem toch meer aan als sterk opkomende club in die decennia in de nieuwbouwwijken Corpus den Hoorn en De Wijert. Niet meer dan twee veldjes aan de Leonard Springerlaan met een uitwijk naar de velden op de Drafbaan. Pas in 1967 een echte kantine.
Rudi zag de potentie van GRC. Verspreidde GRC-promo folders in de zuidelijke wijken, werd jeugdtrainer- en leider van dat prachtige team dat van Ajax won en bleef dat enkele jaren. Een gebruikelijke combinatie in die tijd. En wedstrijden tegen Be Quick waren altijd raak. Ik weet nog GRC B1 – Be Quick B1 plm. 1970, zeker 400 toeschouwers in het Stadspark. In beide teams spelers die later naar het betaalde voetbal gingen. Op het scherp van de snede, zowel binnen als buiten de lijnen. Als scheidrechter zou je er nu zo Bjorn Kuipers op zetten. Toen kon ik me er nog net mee redden. Wel met 2-0 verloren, maar Rudi verweet me niets, zeggende: ‘Je was strikt neutraal…..’
Tja, die waardevolle GRC-jaren in het Stadspark en na 1973 op Corpus den Hoorn. Waar Rudi een manifeste rol in vervulde. Zoals in de populaire KNVB-jeugdvoetbalkampen in Hoek van Holland, lid van de jeugdcommissie, financiële bouwacties, leider eerste elftal met als trainer Martin Koeman, in de 80’er jaren betrokken bij het neutraliseren van weer eens een paleisrevolutie.
Een uitermate verdienstelijk clublid en tot die orde werd hij dan ook bevorderd.
En op breed maatschappelijk terrein heeft Ruud zich ook zeker bewezen. Want het kon natuurlijk niet alleen maar om GRC blijven gaan, zoals Dineke zich in die allereerste jaren nog wel eens lichtelijk bezorgd afvroeg. De onderwijzer Heres werd hoofdonderwijzer en uiteindelijk directeur van De Brandaris in Lewenborg met 600 leerlingen! Later nog weer gefuseerd tot De Tweemaster. Ik had toen als journalist nog regelmatig contact met hem en hij verzuchtte dan meermalen: “Ik ben nu wel directeur, maar dat is vooral managen en zo. Ik mis het eigenlijke onderwijs steeds meer, het directe contact met de kinderen.”
Na zijn pensioen bleef Rudi maatschappelijk betrokken. Natuurlijk. Dineke telt op dat hij op een bepaald moment zelfs 7 functies vervulde, zoals bij OOG, het Avondcollege, de Voedselbank en als ambtenaar van de burgerlijke stand.
En wie trouwde hij in die functie nog maar enkele jaren geleden? Zo ongeveer zijn laatste huwelijksvoltrekking? Het prominente GRC-clublid Vally Dusink.
Precies, de cirkel is rond.
Dank je wel, Rudi.
Dag.

Ger van Gelder

Ai Rudi, wat hadden we je nog graag een keertje gesproken. Meer dan 50 jaar maakte je op gezette tijden deel uit van ons leven. We zien je de trap op lopen om hoofdakte-examen te doen na de grote vakantie aan de Paterswoldse Weg. Mijn (Toos) eerste baan was samen met jou aan de Nienhuisschool in Corpus den Hoorn. We woonden samen in Lewenborg en reden vaak in jouw auto samen naar ons werk. We ( in dit geval Eddy) hadden een gemeenschappelijke passie bij twee verschillende voetbalclubs. Jij als leider van GRC en ik als voetballer van Helpman. Prachtige tijden. En wat nou toeval: in 1981 werden we beide in dezelfde gemeenteraadsvergadering via wethouder Wallage benoemd tot hoofd der school. Jij op de Brandaris en ik op de Nieuwenhuyzenschool. Onze loopbanen liepen lang parallel en we werkten nauw samen in het directieoverleg in Lewenborg in de jaren ’90. We hebben jou altijd ervaren als een uiterst aimabele, vriendelijke, vrolijke collega met oog voor kinderen, waar we louter goede herinneringen aan bewaren. We zijn er zeker van, dat je door je dierbaren ontzettend gemist zult worden. Vanaf deze plek wensen we Dineke en al jouw andere dierbaren heel veel sterkte.

Eddy en Toos Buisman.

Een vriendelijke en een fijne man.

Beste familie, ik ken Rudi alleen van bridgetoernooitjes, zoals het rondje Haren, waar hij zich als een echte gentleman gedroeg. Als mijn heel oude partner wat meer tijd nodig had of een kaart niet goed zag, had Rudi altijd alle geduld en een vriendelijk woord. Gecondoleerd met het verlies van deze fijne man!

Bedankt meneer Heeres, voor een fijn schooljaar 1976/77.op de Nienhuischool.
Een nieuwe manier van lesgeven,met spelletjes op vrijdagmiddag .
Ik was teleurgesteld toen ik in de zesde klas na het splitsen van de klas niet bij hem in de klas zat.
Dankzij de foto’s die hij maakte heb ik nog een klassenfoto van de schoolreis naar Ameland.
Rust zacht