Lieve familie Buijs,

Vele herinneringen aan Rutger Jan hebben we de laatste dagen en weken al met elkaar gedeeld. Hij was zo echt en zichzelf, een uniek persoon.
Vooral het laatste jaar heb ik hem van dichtbij leren kennen en heb ik een hele fijne band met hem opgebouwd. Het telefoontje op 25 november 2022 zal ik nooit vergeten. Sinds dat moment kon ik nergens anders meer aan denken.
We hebben met zijn allen geprobeerd het leven van Paus nog zo aangenaam mogelijk te maken en zullen het nu zonder hem moeten doen. Hij zal altijd in mijn gedachten en in mijn hart blijven.

Mariëlle Jissink

Familie Buijs,
Heel veel sterkte!

ik heb je vaak mogen ontmoeten als scheidrechter van de knvb R.I.P

Ik ben alleen bang dat hij zich tijdens zijn ziekte wel eens eenzaam gevoeld heeft.
Paus is dood en de oude paus sterft op dezelfde dag. Heel toepasselijk. Rutger-Jan was niet gelovig, maar wel spiritueel ingesteld. Hij zei tijdens 1 van onze laatste ontmoetingen “als het lukt ga ik na mijn overlijden wel veel lawaai maken”, waarop ik alleen maar kon antwoorden “wil je dat dan wel duidelijk doen zodat ik snap dat jij het bent?” En nu gaat mijn voorbereide tekst een beetje de mist in. Tot gisterochtend stond hier: “Tot nu toe heb ik niks opgemerkt”. Maar toen gebeurde het volgende. Met het gevaar dat ik zometeen wordt afgevoerd naar een instelling … … Afgelopen dagen heb ik bij mijn ouders overnacht. Op mijn eigen vertrouwde kamer, die later ook RJ zijn kamer is geweest toen ik uit huis ging. Hier hangt een grote koebel. Ik was gisterochtend in die slaapkamer bezig toen ineens die koebel klinkt. Heb ik koebellen in mijn hoofd of stootte ik er zelf tegen aan? Ik zou zweren van niet, maar ik ben wel een beetje in de war hierom.…
Een belangrijke rol die hij in de familie heeft, is dat hij de donor is voor Corrine en Anja. In Thijs en Krista leeft hij door. Dat vind ik een mooie gedachte.
Bij zijn naderende afscheid heeft hij ons een fotostandaard gegeven met de tekst “Live your fucking best life”. Bij ons schreef hij op de achterkant dat hij trots op Simone en mij was dat wij onze avonturen aangaan. Werken op een camping in Italië en daarnaast veel gaan reizen, met zijn favoriete land Vietnam als 1 van onze eerste bestemmingen.
Met daarna de zin die mij het meeste raakte “Denk nog eens aan me!, je broer Rutger-Jan”
Tegen onze kinderen Bram en Brechje zei hij, en die boodschap heeft hij vast aan ons allemaal willen meegeven:
“Voor je het weet ben je 40 en ga je dood. Ga vooral veel leuke dingen doen!”

In Rutger-Jan zijn appgroep “RJC’s avontuur” waarin hij een grote groep vrienden op de hoogte hield van zijn avontuur, deelde hij op zaterdag 26 november om 11.04uur mee: “Het avontuur lijkt toch wat te vroeg te eindigen. Binnen enkele maanden is het feest voorbij zegt de dokter”. Met daaraan de toevoeging “maar ik wil geen huilfestijn”. Tsja, dat vraagt hij dan van mij? Gelukkig staat Ilse naast me. Ik denk niet dat RJ dat als een goede back-up zou zien, gezien ook haar emotionele karakter 😉Gelukkig hebben papa en mama 5 kinderen. Dus als na mij Ilse het spreken ook niet redt, roepen we de volgende in het rijtje op 😉 Dus Corrine en Geer, wees voorbereid!
Toen ik uit huis ging was ik 19 jaar en RJ nog maar 8. Ik denk niet dat ik echt met hem bezig was in die tijd. Ik herinner het me nauwelijks, Daarna ging ik 7 jaar het studentenleven in. RJ vertelde me op 1 van onze bezoeken in het ziekenhuis de volgende anekdote die ik zelf vergeten was. Ik ging nog wel eens naar het Casino in die tijd en won een keer een groot bedrag. Van dat bedrag heb ik RJ toen 25 gulden gegeven. Dat was voor hem super veel geld en hij borg het gauw op in zijn kamer zei hij.
Daarna begon mijn burgerbestaan en heel kort door de bocht ben ik met Simone getrouwd kregen wij 2 kinderen. Ons contact was goed, maar nooit erg intiem. Hij leefde vooral op afstand mee. Gelukkig is daar de laatste 2 jaar verandering in gekomen. Corona heeft RJ en mij enorm verbonden. We hebben heel veel geappt en ik kreeg soms lange ingesproken berichten van hem. Vanaf het begin van de “Corona-crisis” keken RJ en ik vol verwondering naar wat er in de wereld gaande was. En dan is “vol verwondering” een understatement. Hij was vooral zo verbolgen dat de overheid wilde dat zijn Drs. Vijfje studenten elkaar moesten controleren of ze het juiste groene vinkje op hun telefoon hadden staan. En dat je dan pas mocht mee voetballen! Ik weet dat dit voor velen een gevoelig onderwerp is, maar dit zou geen goed eerbetoon aan RJ zijn als ik dit niet zou benoemen. Hopelijk komen we nooit meer in deze situatie dat we elkaar moeten gaan controleren op het “juiste” gedrag.
Wij hebben in deze tijd veel steun aan elkaar gehad en RJ heeft mij geleerd ook anders naar de wereld te kijken. Hij zei ook een paar keer : “Jaap je moet wat rustiger proberen te blijven 😉”
Op de rouwkaart staat een zin die hem omschrijft, en ook Aletta Jacobs typeert hem op vergelijkbare wijze, namelijk “hij deed alles graag op zijn eigen manier en met een geheel eigen stijl”. Je hoeft natuurlijk geen psychologie gestudeerd te hebben om te begrijpen dat daarmee ook wel gesuggereerd wordt dat hij een jongen is die niet altijd in de pas wil lopen met de massa. Dat zal vast voor sommigen soms ook lastig zijn geweest. Maar ik bewonder hem om zijn eigenzinnigheid.
De band werd de laatste 2 jaar ook versterkt omdat hij mij dwong om de app Scorito te downloaden. Ik heb het berichtje teruggelezen dat hij mij een ouwe lul noemde en zei “Doe toch mee!” Iets wat mijn zoon Bram namelijk al heel lang aan mij vroeg. Scorito is een app waar je voor allerlei sporten, uitslagen moet voorspellen en dan worden er ranglijsten opgemaakt. Bram en RJ zijn hierin beide supergoed en kenden elke vage wielrenner, voetballer of tennisser en maakten uitgebreide analyses om goede voorspellingen te kunnen maken. Voor de Scorito kenners onder ons: RJ zijn Scorito-index is 98,8% en Bram staat zelfs op 99,4%. RJ was dan ook oprecht trots op Bram. Ik deed maar wat, maar ben super blij dat ik dit afgelopen 2 jaar met hen heb gedaan. We hadden ons eigen Scorito app-groepje waarin we veel over sport hebben gepraat. Helaas Bram, nu moet je het met mij alleen doen.
We vonden elkaar ook in onze interesse voor preppen, voorbereid zijn op catastrofes. Ook hij heeft thuis flessen water, een waterfilter, ingeblikt voedsel, iets om vuur te maken enzovoort enzovoort. Als ik over dit onderwerp met mensen praat kijkt het merendeel toch soort van meewarig naar me. Met RJ kon ik hier over praten en dat was voor mij heel prettig maar vooral ook leuk.
Hij was een goede leraar economie, maar hij vroeg een keer aan me “wat gebeurt er eigenlijk met mijn pensioen als ik dood ben?”. Ik was verrast dat hij dat niet goed wist. Ik zei “dat is straks weg, niks meer waard. Tenzij je nu een leuk iemand uitkiest waar je mee trouwt dan heeft die persoon de rest van zijn of haar leven inkomsten namens jou”. Hij glimlachte, maar daar bleef het bij. Dus hier in de zaal zit mogelijk iemand die een kans heeft laten lopen om zich aan te bieden als zijn partner en levenslang niet meer had hoeven werken 😉 Van pensioen wist hij mogelijk niet alles, maar van crypto’s daarentegen had hij ontzettend veel verstand.
Ik denk dat hij graag alleen was en zelf zijn momenten koos waarop hij ergens heen ging. Een zelfstandige man, van niemand afhankelijk en hij kon zo helemaal zijn eigen gang gaan. Zo heeft hij vele reizen alleen gemaakt en veel dingen ondernomen.

Eigenzinnig....dat is het woord dat mij te binnen schiet. En zo te lezen ben ik niet de enige...En hoe goed ken ik Paus nu eigenlijk? Een relatief korte periode van een paar jaar heb ik als mede-Vijfje en keeper samen met hem mogen trainen. Een droogkloot, maar serieus in z'n sport. Iemand waarmee we de nodige uren in de kroeg hebben doorgebracht, meelallend met Hollandse hits in de Jut. Iemand die z'n zijn mening niet onder stoelen of banken stak, en de man die er voor heeft gezorgd dat ik het zinnetje " Ah joh, je bent zelf ...(vul maar in)" nog vrijwel iedere dag gebruik. Hierbij wens ik een ieder die hem lief heeft alle sterkte die nodig is om zijn overlijden een plekje te geven.

Rust zacht, Paus!

Als jong ventje was jij één van de eerste Marumers die zich bij de Leekster Eagles meldde. Talent had je als keeper en ambities had je ook. Kijken hoe ver je kon reiken in de zaal. Na de Eagles kwam Futsal Marum. Ook hier had je ambities. Als twintigjarige een hele voetbalvereniging opzetten was voor jou geen brug te ver. Ik mocht je hierbij helpen. Maar ook daar stopten je ambities niet. Drs. Vijfje was na de Eagles het tweede bolwerk van Noord-Nederland en omdat je ook in Groningen woonde, maakte je deze transfer. Wat je voor Drs. Vijfje allemaal hebt betekend behoeft geen verdere toelichting. Maar je ambities op sportief gebied waren nog niet ten einde....FC Groningen zocht een jeugdscout met een scherp analytisch vermogen. Ook dit was een kolfje naar jouw hand. En ik weet, verdere ambities waren er nog steeds.

Samen bij FC Groningen met Rien en Günter wisselden we dan weer ervaringen uit op de lange zijde. Onze gesprekken gingen altijd over voetbal. Was het niet over de zaal, dan toch wel over het veldvoetbal of het beleid achter FC Groningen. Je had een scherpe eigen mening, was eigenzinnig, maar je uitspraken waren altijd raak. Jij had het vermogen om moeilijke dingen in een paar simpele woorden, op Rutger-Jan wijze, neer te zetten. Het maakte je authentiek.

Kerel, ik denk met veel plezier terug aan deze vervlogen tijden. Het waren mooie tijden. We gaan je allemaal op onze eigen manier missen.

Wico Besling

Gecondoleerd met het overlijden van Rutger-Jan.
Als studiegenoot van Rutger-Jan op de Waezenburg en Universiteit heb ik Rutger-Jan leren kennen als iemand met een warme en unieke persoonlijkheid. Bij het vak Economie II heeft hij altijd mij de nodige tips en hulp ingefluisterd waar ik naast hem zat. Achteraf begreep ik wel waarom hij docent is geworden. We hebben in en buiten de klas ook een hoop plezier gehad. Veel samen gekaart op de middelbare school en ook erna in onze studententijd. Bewonderenswaardig was zijn (internationale) docentschap, enorme drive voor voetbal en zijn nevenactiviteiten daarbij.

Ik wens u als familie heel veel sterkte met dit grote verlies.
Erik Spriensma