Allereerst mijn oprechte deelneming. Rutger-Jan is natuurlijk veel te vroeg heengegaan.
Ik heb Rutger-Jan lang geleden leren kennen toen ik als Docent in Opleiding aan de Waezenburg in Leek werkzaam was. Als leerling stak hij boven de anderen uit, vooral door het uitstralen van charisma, rust en misschien wel volwassenheid. Die eigenschappen maakten hem tot een logische keuze voor een gezamelijk bezoek aan de Burgemeester van Leek in het kader van een project. Het viel me op dat hij tijdens dat bezoek de rust zelve was.
Afgelopen zomer, ruim 24 jaar later, bleek hij, op reis door Zweden, in mijn woonplaats Gotenburg te zijn. Hij was nog steeds de rust zelve. Over het bovenstaande hebben we het maar kort gehad want verleden tijd.
Bovendien was hij nu een collega.
Zijn focus was die dag meer gericht op de tegenwoordige tijd, in het bijzonder het onderwijs, de hedendaagse samenleving en politiek. Zijn ziekte was een feit, ook die dag, en hoewel er op termijn een einde zou komen aan zijn leven, was zijn blik die dag naast het heden ook gericht op de toekomst. Misschien nog een reis maken? Liever part-time doorwerken in plaats van je laten afkeuren. Plannen genoeg dus. Ik heb nog steeds groot respect voor deze instelling en zijn doorzettingsvermogen.
Het heeft niet zo mogen zijn.
Ik wens jullie heel veel kracht en sterkte toe.
Raimond
