Wat mag ik mij gelukkig prijzen, dat ik bij de KNVB zo'n 33 jaar collega van Ruud heb mogen zijn. Zelf in 1977 in Zeist begonnen en een jaar later kwam Ruud. Een lange slungelige jongen in een spijkerbroek met meestal een walm van sigarettenrook om zich heen. In het toen nog veel stijvere KNVB-wereldje was iemand die geen stropdas droeg best een behoorlijke uitzondering, maar dat leek Ruud niet te deren. Die stropdas werd overigens later steeds regelmatiger uit de kast gehaald.
In zijn tijd als secretaris/directeur AV regelmatig met hem te maken gehad bij onder meer wedstrijden/eindtoernooien van het Nederlands elftal als het bestuur weer eens bedacht had om met z'n allen een wedstrijd van Oranje in het buitenland te bezoeken. Dit waren altijd gedenkwaardige trips en ik denk met name met plezier terug aan een middag op het Oranjeplein in Bern tijdens het EK2008, waar ik samen met Ruud op een bankje ca. 100.000 Oranjefans in de meest bijzondere creaties voorbij heb zien komen. Ik maak ook al jarenlang deel uit van de Personeelscommissie en heb in die hoedanigheid vaak bij Ruud op de stoep gestaan om (financieel) akkoord voor een activiteit te krijgen. Hij noemde mij sinds die tijd altijd 'voorzitter', terwijl we in de PC helemaal geen voorzitter hadden, maar het gewoon samen deden. Ruud was ook groot voorstander van het nieuw leven inblazen van de tweejaarlijkse Seniorenbijeenkomsten met gepensioneerden en VUT-ters (in de volksmond 'Ouwe lullen-bijeenkomsten') en hij heeft hierbij tot de laatste keer in 2016 altijd trouw zijn gezicht laten zien. Ik vond het geweldig, dat Ruud op 20 oktober jl. nog bij het feestje ter gelegenheid van mijn 40-jarig jubileum is geweest. Ook toen was de begroeting 'Voorzitter, gefeliciteerd!'.
Lieve Wil heel veel sterkte voor jou en de jongens + hun meisjes; ik zal Ruud nooit vergeten en we zullen met de 'ouderen' bij de KNVB nog vaak mooie herinneringen ophalen.
Herma Hoveling