Lieve Ryan,nu alweer 7 jaar geleden dat je ons verliet,elke dag denk ik aan je,elke dag heb ik verdriet,gek genoeg gaat het leven gewoon door,we zullen wel moeten en iedereen zegt:''je hebt geen keus hoor'',maar elke dag voel ik dat ik iets mis,en merk ik dat er toch een grote leegte in me leven is,elke dag voel ik nog de pijn,en zou ik zo graag willen dat je nog bij ons kon zijn. . .gelukkig zijn er ook de leuke herinneringen als was het maar heel even,je hebt ons zoveel liefde en geluk gegeven,soms heb ik plezier en voel me schuldig omdat ik denk dat het niet mag,want dan denk ik aan jou,zo klein en kwetsbaar als je was en je lieve lach,ik denk nog aan ons samen,2 stoere kerels die niet op wilde geven,ik vechtend voor jou,jij voor je leven,niet te trots voor tranen,iedereen mag het weten,dat ik je erg mis,ik zal je nooit vergeten,onzekerheid over hoe het nu gaat en waar je nu bent,ik zal je nooi vergeten,papa´s stoer vent. . .ik mis je ventje van me!!!15/03/2005 15/10-2005
