Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Bianca, Terwijl ik op zoek ben naar info over het hellp kom ik jouw verhaal tegen. Mijn eigen nachtmerrie komt meteen weer naar boven. 9 weken geleden is onze dochter met spoed terwereld gekomen omdat ik spontaan acute hellp had. Daarna heb ik 5 dagen op de intensive care gelegen. het verhaal van jouw zus daar heb ik zo tegen aan gezeten het had voor mij niet veel gescheeld. Ik heb samen met mijn dochter zo onwijs veel geluk gehad. Maar tot op de dag van vandaag doet het nog veel pijn. Ook ik heb namens mij en mijn dochter een kaarsje gestoken in gedachten ben ik bij jullie. Sabine

Lieve Bianca, Rob, Max en Thom,
Ik ben al een poosje op zoek naar jullie. Ik heb tegelijk met Sacha in de Deo gelegen. Ook ik had het Hellp-syndroom en heb ook op 23 april 2004 een spoedkeizersnede gehad, waardoor ik de gelukkige moeder van Ruben ben geworden. Ruben was 9 weken te vroeg. Mijn man heet Thom, ook met een H. Ruben heeft nog 5 weken op de couveude afdeling gelegen. Na een poosje kwam jullie Thom terug naar Haarlem. In de couveuse van Ruben. de kleine mooie mannen lagen daar naast elkaar. Hoe vaaak heb ik niet gehuild om dat hen. Die moie ruben die straks mee mocht met Papa en mama en die mooie Thom die zonder mama naar huis moest. Op de dag van vertrek heb ik nog even kort met Rob gesproken. Ik ben zo benieuwd naar Thom. Ik hoop dan ook dat we met elkaar in contact kunnen komen. Ik denk vaaak aan jullie en zeker met de verjaardag van Ruben sta ik even stil bij jullie. Lieve mensen ik hoop dat het jullie naar omstandigheden goed gaat en wellicht kunnen wij eens met elkaar afspreken. Heel veel liefs van Claudia Philippo.

Lieve Bianca,
Ik zat net een stukje over het Help syndroom te schrijven,en kwam op het idee even op het internet te kijken.
En daar kwam ik op jullie Memoriam uit.
Gelijk bij het lezen hielden mijn tranen niet meer op.Ik heb dit allemaal ook ruim elf jaar geleden mee gemaakt,Het helpsyndroom.Mijn vrouw en zoontje hebben het ternauwenood overleeft ze was 31 weken zwanger, en mijn zoontje 1000 gram.Nu ik dit lees komt al het verdriet weer boven.En de tranen belemeren me bijna dit stukje te schrijven Ik heb geluk gehad ze te mogen behouden, maar kan me als geen ander in jullie verdriet verplaatsen.Soms vraag ik me af waarom sommige mensen zoveel pijn moeten voelen.Ik heb een kaarsje voor jullie opgestoken.En hoop dat ik jullie hiermee de liefde en de kracht kan schenken om dit zware verlies te verwerken. En geloof me ik zal aan jullie denken. Rob.

heb op 16 april 1990 een gezonde tweeling gekregen. ze zijn een maand te vroeg geboren. een week daarvoor lag ik al in het ziekenhuis vanwege helpsyndroom. was op het randje van de dood, maar gelukkig hebben we het gered.
zwangerschapsvergiftiching en helpsyndroom moeten niet worden onderschat. als je dit hebt meegemaakt, en je bent er (goed) doorheen gekomen vergeet je het heel je leven niet meer. en ben ik dankbaar dat ik nu twee gezonde dochters heb van bijna 16 sascha en familie wens ik heel veel sterkte dat zullen ze echt nodig hebben. letty

Lieve Bianca,
Met veel ongeloof & vochtige ogen las ik jullie diep trieste familieverhaal.
32 jaar en dan je leven moeten eindigen,
VERSCHIKKELIJK !!!
Als klasgenootje van je op de Julianaschool ben ik vroeger weleens bij jullie geweest en heb je zusje daardoor gekent.
Je angst/verdriet in het ziekenhuis ken ik maar al te goed...
Mijn zus heeft de bevalling van haar eerste kind ternauwernood overleeft.
Het verlies echter van een naast familielid kan echter wel met je delen...

Bianca, mocht je mijn reactie ooit nog lezen en behoefte hebben om kontakt met me op te nemen dan ben je ALTIJD welkom !!!

ik kom bij toeval op deze site terecht en lees jullie hartverscheurende verhaal. Sacha was een schoolvriendinnetje van mij op de lagere school, we hebben heel wat samen afgespeeld in de gaelstraat. Het geeft maar aan hoe betrekkelijk het leven allemaal is. Heel veel sterkte met het verwerken en ik hoop dat sacha een beetje voortleeft in haar zoon!

Lieve Bianca,
Ik en mijn tweeling hebben vorig het helpsyndroom overleefd. Ik weet nog dat mij erg ziek voelde en ik besefte enige tijd later ook dat ik door het oog van de naald gekropen ben. Ik wens jou, Thom en jullie familie veel sterkte toe en bewaar de goede herinneringen aan Sacha.

wat hartverscheurend!!voor thom en jullie lieve familie van sacha heel veel sterkte en liefs!

Ook ik heb met tranen in mijn ogen het stukje gelezen. Een nichtje van mij heeft ook een zoontje gekregen 7 wkn tevroeg ook vanwege het Help syndroom gelukkig gaat het met beide goed.
Ik heb ook een kaarsje aaangestoken voor Sascha en de familie. Veel sterkte

LieveBianca,

Drie jaar geleden ben ik mijn enige zus verloren, ook heel plotseling, dus ik kan me heel erg voorstellen hoe jij je voelt. Zij liet een zoontje van 6 achter. Toen ik hoorde van het overlijden van Sacha heb ik contact opgenomen met Rob, die ik van vroeger ken. Ik moet je zeggen dat het allemaal heel veel bij me terugbracht. Ik wil jou, je familie en de dierbaren van Sacha veel sterkte wensen de komende tijd. Maak er voor Thom een mooie dag van, met mooie herinneringen aan zijn mama!