Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Sander, ik heb je in de vorige eeuw leren kennen als de grote broer van Menno. Ik kwam je tegen tijdens zijn verjaardag, andere avonden, verhuizing etc. Ik weet nog zo goed dat Menno mij vertelde dat je ziek was....wat een verdriet. Ergens begin deze eeuw werden we vriendjes op Hyves en daar is mijn bewondering voor jou nog groter geworden. Tandjes wat was jij dapper, zo ongelofelijk positief, en met een ongeëvenaarde humor, de liefde voor je gezin ging jij het gevecht met die kut kanker aan. Ja en toen.. toen kreeg ik zelf 2x die kut kanker. Mede door jou heb ik me hier doorheen weten te knokken, jij was mijn voorbeeld hoe om te gaan in deze situatie. Je was mijn HELD geworden. En dan hadden we ook nog een gezamenlijke passie, ons cluppie Feyenoord. Iedere thuiswedstrijd haalde ik je thuis op en gingen we samen naar het stadion. Op die dagen wist ik niet alleen, maar voelde ook lijfelijk wat een geweldige kerel jij was. Trots op jou paradijsvogel en jou stamhouders, wat een voorbeeld voor vele. Negatief was je nooit (muv verloren wedstrijden) en altijd zag je wel ergens iets positiefs.
Lieve Sander, het is mij een eer en voorrecht geweest jou gekend te hebben, en waar je nu ook ben, ik zal jou altijd in mijn hart meedragen, en als het mij even tegen zit..........
Dag voorbeeld en HELD

Wij hebben je leren kennen bij de Rotterdam Running Crew.
Van jouw enorme positiviteit en goedlachse gezicht hebben we veel geleerd. Je bent een voorbeeld voor velen. We zullen dit gaan missen, maar nooit vergeten.
Voor Isabelle, de stamhouders, Menno en overige familie heel veel sterkte.
Jeroen en Denise Hansler

Dankjewel voor alles.

Lieve familie van Sander,
Wat is het toch een verschrikkelijke FDKK ziekte. Heel veel sterkte met jullie verlies. Ik zal hem missen. Zijn optimistische kijk op de wereld. Een TOP vent.

Jeroen van Druenen

Sander, ik heb je leren kennen op de boot naar Engeland, op een van de Peenvogel reizen. Om welke wedstrijd het ging weet ik niet meer, maar dat is ook niet zo van belang. Op die reizen is er op de heenweg altijd een quiz, het toeval wilde dat ik met die quiz bij jou in het team terecht kwam. Dat klikte wel eigenlijk. Ik voelde mij op mijn gemak bij jou. De rest van de trip ben ik toch wel een beetje in je buurt gebleven omdat het goed voelde. Ik wist toen nog lang niet dat je ziek was, misschien maar beter ook. Daarna hebben we contact gehouden via Facebook, je was altijd positief, hoe beroerd je jezelf ook voelde. Dat laatste filmpje wat ik zag op Facebook, dat eerbetoon aan jou, je lag daar in je bed EN JE ZAG ER GELUKKIG UIT! Dat typeert jou Sander, je bent een positief MENS.

Lieve Sander,
Wat een groot gemis voor Isabel, Bastiaan en Tomas, jouw grote trots!
Wat ik nooit zal vergeten is jouw humor, positiviteit en liefde voor je gezin. Ook mijn eerste werkdag bij Chevalier na het overlijden van mijn Hans was jij de eerste die ik tegen kwam en mij met troostende woorden op je schouder liet huilen.
Lieve Isabel, Bastiaan en Tomas heel veel sterkte met dit grote verlies en mijn schouder is voor jullie.

Tijdens de Roparun training hadden we het over het genieten van en tijdens het lopen, geniet ook van de kleine simpele dingen zij je, en je had z'n gelijk.
Bedankt dat ik naast je kon lopen
Ik ga je missen sander.

Sander ik zal je missen
Als oud collega heb ik je gevolgd op Facebook en heb genoten van je verhalen
Ik wens je gezin veel sterkte toe
René

Beste Sander,
Ik heb je leren kennen bij het Gers!-etentje in de boksschool, waar je samen met Michel was. Via Facebook heb ik je eigenlijk echt leren kennen als een enorm trotse vader, liefhebbende echtgenoot, maar bovenal als een sterke en optimistische man! Wat een voorbeeld voor iedereen, ik heb zo'n respect gekregen voor hoe jij je lot droeg. Jouw berichtjes zorgden regelmatig voor een glimlach, zoals die foto's met rare tijden op je wekker, maar ook een traan op zijn tijd, zoals die foto van jou en je broer op de finishlijn. Ik ga jou, jouw berichtjes en jouw spirit missen. Rust zacht kanjer!