Saul was geroerd door de schoonheid van verval en graag had ik nog meer foto's van verlaten industriëel erfgoed met hem gedeeld en misschien zelfs samen nieuwe vindplaatsen ervan ontdekt en bezocht. Dan was onze gedeelde liefde voor Heer Bommel en diens taal en beeldwereld vanzelf duidelijk geworden.

Saul was mijn begeleider bij mijn afstuderen op de proeffabriek chemische technologie in 1973/1974 op ureum technologie. Híj was altijd vol enthousiasme voor het project en daardoor ook zeer inspirerend voor zijn studenten. Maar bovendien was hij altíjd ook geinteresserd in het wel en wee van zijn studenten. Ik heb nog altijd de beste herinneringen aan mijn afstudeerperiode, hetgeen voor een belangrijk deel te danken is aan Saul. Ik heb hem na mijn afstuderennog een paar maal ontmoet, de laatste keer bij het afscheid van professor van de Berg. Ik zag de advertentie in de NRC op mijn vakantie in het buitenland, waardoor ik niet naar het officiėle afscheid kon komen. Ik heb geloof ik nog een foto van Saul met de gouden afsluiter, de trofee van het proeffabriek sporttoernooi, dat we hadden gewonnen. Ik kan die na mijn terugkeer nog bijsluiten.

Toen ik in 2001 vanuit het bedrijfsleven bij de TU Delft kwam werken, op dezelfde gang waar Saul zijn grote kamer inclusief bibliotheek had, leerde ik Saul al snel kennen. Outgoing, geïnteresseerd in vele gebieden en daarover ook discussiërend en filosoferend was het makkelijk contact met hem te maken. Veiligheid, duurzaamheid en 'risk management' in procesontwerp waren gebieden waar we vanuit beider interesse veel over spraken. Maar ook ontwikkelingen in onderwijs, politiek etc. Toen de afdeling ChemE een aantal jaren geleden verhuisde naar de nieuwbouw - en Saul nog steeds betrokken was bij de PDEng-opleiding als gastdocent Risk Management for Designers is hij quasi met de PDEng-opleidingen meeverhuisd en hebben we altijd gastvrijheid verleend in onze Design Office. We zagen hem daar dan ook regelmatig op het eind van de middag verschijnen en werken. Saul heeft vele ontwerpers op zijn unieke manier zijn vak bijgebracht, een vak wat zeer belangrijk is en blijft. We zullen hem als expert maar vooral ook als persoon zeer missen. Ik wens familie en nabestaanden veel sterkte in het dragen van dit grote verlies.
Pieter Swinkels

Saul was de voorbije jaren nog volop bezig met onderzoek. Stofexplosies hielden hem nog steeds bezig. Het leidde tot meerdere publicaties. We hadden een team van 4, verspreid over VS, UK en Nederland. Overlegvergaderingen via Skype. Geregeld een e-mail bericht van Saul “I'm continuing to work on our article”. En soms een lunch op de campus. Altijd kwam dan de breedte van zijn visies en zijn betrokkenheid met mensen en maatschappelijke vragen duidelijk naar voor. Zijn heengaan is een klap voor het team. Maar zijn kennis van zaken, zijn kritische opbouwende commentaar, zijn advies over wat iets tot een goede wetenschappelijk publicatie maakt, zullen ons bij blijven en blijven inspireren. Bedankt Saul.

Saul, erudiet, een goed en gewetensvol wetenschapper, een bevlogen en toegewijd docent, een fantastisch mens, zeer persoonlijk geinteresseerd in de mensen met wie hij omging, ongeevenaard collega en gesprekspartner. Ik zal je missen, Jan Marijnissen

Saul was voor mij een mentor en vriend. Ik leerde hem als student kennen toen ik 3e jaar Chemical Engineering student was op de TU Delft. Hij gaf toen het vak Chemical Risk Management. Saul en ik deelde de passie voor technische veiligheid en we spraken geregeld tussen college-uren en pauzes af om bij te praten over het vakgebied maar ook over wereldpolitiek, religie, geschiedenis, filosofie, etc. Ik heb hele fijne herinneringen aan die gesprekken. Ik ben na mijn afstuderen de technische veiligheid ingegaan en Saul en ik heb hebben regelmatig contact gehouden. We gingen dan lunchen in de kantine of in het centrum van Delft. We deelden dan veel kennis en ervaringen over ons vakgebied maar spraken ook over persoonlijke dingen. Ik heb nog steeds profijt van zijn lessen in mijn dagelijkse werk. Zijn naam liet ik geregeld vallen wanneer ik refereerde naar oud-docenten die waardevolle kennis van veiligheid hadden en deelde aan studenten. Toen Saul met pensioen ging ben ik gastcolleges technische veiligheid gaan geven aan TU Delft studenten. Daar kwam ik hem geregeld tegen en spraken we af om bij te praten. Eén keer heb ik het plezier gehad om bij hem en zijn vriendin in Voorburg op de koffie te komen. De laatste keer dat ik Saul heb gesproken was op het Loss Prevention congres in de zomer van 2019 aan de TU in Delft. Hij gaf een workshop en ik ben achteraf blij dat ik een andere had afgezegd om daarbij te zijn. Net voordat Saul aan de beurt was kwam hij lachend aan mij vragen of ik niet te moeilijke vragen wilde stellen. Het was een bevlogen verhaal over de stappen die nodig zijn om systematisch gevaren te identificeren. Het was net alsof ik weer bij hem in de collegezaal zat als 3e jaar student. Ik ben blij dat ik hem heb leren kennen en zal mijn gesprekken met hem erg missen.
Ido