Allerliefste kleine vriend,
De slaap wil maar niet komen, hoe goed ik het ook probeer. Ik voel me verward en alleen. De tranen stromen voor het eerst sinds lange tijd, veelvuldig over mijn wangen. Ik mis je mannetje, weet je dat? Een jaar geleden zat ik bij je papa en mama in het ziekenhuis, omdat je aandiende. Vier weekjes te vroeg, maar dat vond je geen enkel probleem. Je hartje werd nauwkeurig geregistreerd met het ctg-apparaat. Om ongeveer half 5 braken de vliezen van mama en volgde er een weeënstorm die ze met moeite kon opvangen. De ontsluiting vorderde gestaag, toen de gynocoloog groen licht gaf dat mama mocht gaan persen. Na ruim 35 minuten persen, kwam je die ochtend om 8.37 uur ter wereld! Een jongetje… Met kleine blonde haartjes en donkere oogjes. Je kreeg de naam Senna en zette het direct op een brullen. Wat een ventje was je, stapel verliefd waren we allemaal op je. Je mocht lekker bij mama liggen en na even knuffelen nam de kinderarts je mee. Voor de apgar-score haalde je de eerste keer een 8, waarna je 2 keer een 10 haalde. Kleine knapperd! Daarna mocht je alvast met papa naar de kraamafdeling, terwijl mama werd klaargemaakt. Op de afdeling kregen we beschuit met blauwe muisjes en hebben papa en mama alvast wat mensen gebeld om te vertellen dat je geboren bent. Die ochtend ben ik rond 10.30 je broertje en zusje van het kinderdagverblijf gaan halen. Jerisa was helemaal opgewekt toen ze hoorde dat je nu echt geboren was en ze met je kon spelen. Die dag volgde veel bezoek, beide opa’s en oma’s en alle ooms en tantes zijn een snelle blik op je komen werpen. Thuis met papa en je grote zus ballonnen en slingers opgehangen omdat heel de wereld mocht weten dat je er was. Jij liet het die dag lekker over je heenkomen. Je huilde zelden en sliep bijna de hele dag door. Was het niet bij mama op de arm, dan wel bij de vele visite van die dag. Je deed het goed, heel erg goed. Vandaag komen we je cadeautjes brengen, gaan we taart eten en hebben we net als vori
