Hoi lieverd, wat ben je gisteren vaak in mijn gedachten geweest. De laatste tijd ben je eigenlijk altijd in mijn gedachten. Had gister effe niet meer de kracht om je te schrijven, het was een mega shit dag. Het besef dat jij er al een jaar niet meer tastbaar voor me bent. Ik heb je vastgehouden, de zondag voor je opgenomen werd, en dat was het laatste voor mij. Alles volgde zo snel op elkaar. Je papa en mama zaten nog te vertellen dat je zo moest huilen toen de telefoon ging en ze vertelden dat je al beademd werd. Mega schrik, want wat wij geen van allen uitspraken voelden we wel degelijk, we gingen je kwijtraken. Je hebt geknokt voor wat je waard was, tot het laatst aan toe. Meissie wat wou ik er graag voor je papa en mama zijn die 7 november s'nachts, maar ik kon het niet aan om bij jou te staan. Ik vond het zo oneerlijk dat ze zeiden dat je de morgen waarschijnlijk niet zou halen. En toen dan eindelijk na een lange nacht duidelijk was dat je het toch gehaald had, durfde ik niet meer naar je toe. We zijn naar huis gegaan en ik ben niet eerder dan een week later weer bij je geweest. Op zondag, samen met je papa en mama, grote zus Nikita en opa en oma. Wat ben ik blij dat ik dat nog gedaan heb. Woensdag 19 november ging s'morgens weer de telefoon, alle alarm bellen gingen rinkelen, dit kon niet goed zijn. En dan kom je in het ziekenhuis, en zie je jou daar liggen vechten voor je leven. Jij hebt op dat moment samen met je papa en mama er voor gekozen niet langer door te vechten. Met pijn in ons hart hebben we je laten gaan. Maar ook met de gedachte het is goed, haar strijden is nu echt voorbij. Op dit moment is het een beetje zwaar, om te moeten zien hoe moeilijk je ouders het hebben en je grote zus Nikita. Wetend dat ik niets kan doen om hun verdriet te verzachten. Mijn eigen verdriet zit daarvoor ook veels de diep. Lieve Shakira ik ben er trots op te mogen zeggen dat ik je tante ben en ik ben blij dat ik je heb mogen leren kennen. Dag meissie, dikke kus en ik kom j