Sibolt is er niet meer. Ook wij zullen hem missen.
Af en toe kwam hij bij ons op bezoek, met de Regiotaxi, zingend, samen met de chauffeur: 'links um Varsseveld, rechts um Varsseveld'.
Sibolt en wij genoten van zijn bezoekjes. Koffie drinken, een wandelingetje maken, door de tuin, door de buurt. De planten in de tuin bekijken. Sibolt vond de stokrozen zo mooi, en heeft daarvan wat zaad meegekregen bij zijn laatste bezoek. We hopen dat hij nog in de gelegenheid is geweest het in de grond te stoppen.
Een soepje eten, een broodje erbij. En als er dan wat overbleef: 'dat mag wel in een plastic tuutjen, dan nem ik 't wal met'.
Van zijn vakantiereizen kregen we mooie kaartjes, en natuurlijk hebben ook wij meer dan één 'echte Sibolt van der Meer': prachtige kunstwerkjes met veel geduld gemaakt.
Dag Sibolt, good gaon!
