\\\\\\\"Old soldiers never die. They just fade away\\\\\\\"
Voor nu dan vaarwel, meneer Nijborg

Beste mevrouw Nijborg, kinderen en kleinkinderen,
Te laat heb ik te horen gekregen dat de heer Nijborg is overleden. Als lid van de kroegcomissie Stroes (1979-1980) heb ik in die tijd ook nauw contact gehad met de heer Nijborg,. Dat was een onvergetelijke tijd die je nooiit vergeet. Onvergetelijk is toch die laatste borrel die de heer Nijborg draaide en waar we met de gehele commissie de heer Nijborg naar de bus naar Hoogkerk om 18.00 u begeleidde. U was echt een baken en rots voor mij en vele Albertianen. Met uw dood is het afscheid definitief.
Heel veel strekte gewens aan mevrouw Nijborg en alle andere familie leden.

Geachte mevrouw Nijborg en familie Nijborg,

In de jaren 74-75 werd meneer Nijborg door de KC Oldenhof - onder dank aan tekstbedenker Martin Planthof - opeens \"de ouwe schoen\", naar een voetballied. Uiteraard werd dat niet uitgesproken ten overstaan van meneer Nijborg zelve. Dat liet je wel uit je hoofd. \"Zijn jongens\" waren we en dat voelde warm. Een zekere afstand werd eerbiedig bewaard, maar soms - \'s ochtends voor de eerste koofiegangers kwamen, of \'s middags om een uur of vijf - mocht je het even tonen. En dan was er respons, die door de Drentse ondoorgrondelijkheid heen scheen.
Generaties Albertianen zullen hem missen en gedenken.

Richard van Rijssen

KC 74-75

Geachte Mevrouw Nijborg,

Van een Albertiaan van vandaag vernam ik heden het overlijden van Uw lieve man, onze meneer Nijborg.
Met respect en genegenheid denk ik aan hem, maar ook aan U, zoals jullie samen poogden voor ons vervangende huiselijkheid te bieden binnen de mogelijkheden van 1958.
Soms waren we lastig, maar uiterlijk onverstoorbaar verdroeg meneer Nijborg dat. Beleefd, beschaafd, bescheiden. Groot.
Wij studeerden zogenaamd, maar wat moeten jullie veel geleerd hebben.
Jullie hebben een warme plek in ons hart verworven.
Heel veel sterkte ook voor Uw hele familie

Het leven heeft zijn loop.
In het studiejaar 1970-1971 was ik lid van de KC.
In 1972 heb ik na afronding van mijn studie Albertus en Groningen vaarwel gezegd.
Mijn jongste zoon is in september vorig jaar gaan studeren in Groningen en is zijn vader gevolgd door lid te worden van Albertus Magnus,en wellicht wordt hij ook kc lid voor het nieuwe studiejaar.
Na 37 jaar heb ik,vergezeld van hem, de kroeg op bescheiden wijze weer eens `verkend`.Een van mijn vragen aan de bemanning daar was of zij mij nog iets konden vertellen over `meneer Nijborg`.
Die vraag was in feite geenszins vreemd,immers heb ik gedurende mijn studietijd in Groningen in hem een bijzondere man getroffen.
Nu, kort daarna bereikte mij het bericht van zijn overlijden.
U,familie,wens ik sterkte toe bij het verlies.
Ja,meneer Nijborg was een begrip,hij was een echte heer,als kc`er kon je altijd op hem rekenen en had een luisterend oor voor je.Een ware steunpilaar in die soms ongeorganiseerde club.
Dag meneer Nijborg.

Geachte mevrouw Nijborg,

Het waren prachtige jaren, de jaren 70.
Met zeer veel plezier denk ik terug aan die tijd, waarin u en uw man een grote rol hebben gespeeld.
Ik ben u nog wel eens tegen gekomen in Lochem, waar u blijkbaar al jaren op een camping stond. Uw man wist zich mijn naam niet precies meer te herinneren, maar wel dat ik in de KC van meneer Blom (1970-71) had gezeten. Ongelofelijk, als je bedenkt hoeveel studenten hij al die jaren is tegen gekomen.
Het was mij een eer om u en uw man meegemaakt te hebben en denk met zeer veel plezier aan die tijd terug.
Ik wens u en uw familie veel sterkte de komende tijd.
Hans van der Marck

Wie hem heeft meegemaakt, kent hem als \\\\\\\'Meneer Nijborg\\\\\\\'. Pas vele jaren na het maken/vormgeven van twee Nijborglustrumboeken ontdekte ik dat zijn voornaam Sinus niet aan het latijn is ontleend, maar met een extra e wordt geschreven. Wij academici hadden ons, ondanks het interviewen van al zijn familieleden, niet gerealiseerd dat hij een echte Drentse naam heeft. Sienus was apetrots op die boeken en heeft ons nooit voor het hoofd willen stoten door dat te corrigeren.
Desondanks paste het klassieke woord \\\\\\\'sinus\\\\\\\' bij hem: boezem, borst, waaraan hij de RKSV vijfendertig jaren gedrukt heeft gehouden. Soms was die omarming knellend, maar hij groeide ook met de vereniging mee. Toen we hem voor het \\\\\\\'Celebreighty-five\\\\\\\'-lustrumboek (1982, pagina 53) om iets héél persoonlijks vroegen ? een kledingstuk om in elk exemplaar te plakken ? gaf hij humorvol een Van Gils-colbertje waarop hij zo zuinig was, om te verknippen. Zijn theedoekbrede stropdassen waagde hij er echter niet aan.
De onschatbare waarde van meneer NIjborg voor Albertus Magnus ligt in deze constante factor die hij vormde: hij droeg letterlijk het verleden van de sociëteit met zich mee. Met veel moed en kansberekening had hij de toenmalige Albertianen zijn koffiekelder aangeboden. Hij had altijd al een vooruitziende blik. Het mag uniek genoemd worden dat een beheerder zó lang aan een studentenvereniging verbonden is gebleven: hij was namelijk onvoorwaardelijk loyaal en betrouwbaar. Niet mag worden vergeten dat zijn echtgenote, mevrouw Nijborg, zijn steun en toeverlaat was, en daarmee tevens een warmhartig aanspreekpunt voor (bestuurs-)leden vormde.
Albertus heeft geen permamente beheerder meer en moet met het overlijden van meneer Nijborg op eigen benen kunnen staan. Dit is mede aan Sienus Nijborg te danken. Hij zal een symbool blijven.
Ik wens mevrouw Nijborg en de familie veel sterkte met dit verlies. Weet dat hij in ons collectieve geheugen zal voortbestaan.
Kees Hogenbirk, 1977-1988

Geachte familie,

Meneer Nijborg heeft tijdens zijn lange loopbaan bij de Vereniging kleur gegeven aan het leven op de Sociëteit.

Hij zal voortleven in de herinnering van veel, heel veel leden.

Bert Rolf, Praeses Bestuur AiMi \'68 - \'69

Wij wensen familieleden veel sterkte met het verlies van deze bijzondere man.

Hij was de eerste aan wie ik vertelde dat ik aangenomen was bij mijn eerste baan en dat wij ons verloofd hadden.

Hij blijft in onze gedachten.

Geachte Mevrouw Nijborg,
Mijn oprechte condoleances bij het overlijden van uw man. Uw man was een icoon. Een ankerpunt als rustige rots in de branding van de Albertus Magnus. Een man waarvan je heel goed wist dat hij ook boos kon worden (alhoewel hij dat bijna nooit werd). Een man die zelfs bij de meest dronken en brallerige student als vanzelfsprekend respect afdwong. Het geweten van Albertus. Velen gingen ?s avonds wat vroeger naar de kroeg, om nog even met Meneer Nijborg te kunnen praten. Zijn grote hart voor Albertus en zijn befaamde zuinigheid. Iemand die zo legendarisch is dat je eigenlijk dacht dat hij al lang geleden overleden was. Maar nu is hij er echt niet meer. Een tijdperk is afgesloten. Het was een heel bijzonder mens. Ik wens u en de uwen de komende tijd heel veel sterkte.
Gerard Tanke