Beste familie van Jan en Sijtske Hoving,
Zo kort na het heengaan van Jan is nu ook al een einde gekomen aan het leven van Sijtske. Jullie ouders, jullie opa en oma laten vast een groot gat achter , maar vast ook heel veel goede herinneringen.
Sijtske en Jan, ik kan ze gewoon niet los zien van elkaar. Jan kende ik beter via school en als we, na weer een diepgravend gesprek (zo ging dat nu eenmaal!) zei ik altijd tegen Jan: 'En de groetnis oan Sijtske!'
Jullie hebben bijzondere ouders/grootouders gehad, ze hadden het goed met elkaar, denk ik, en die goedheid straalden ze ook uit naar iedereen die met hun in aanraking kwam. Nu in zo korte tijd is aan hun beider leven een einde gekomen. Ik had Sijtske zo graag zo'n mooie uitvaart gegund zoals Jan die heeft gehad: een volle kerk en mooie woorden. Maar ja....
Het is verdrietig dat het einde van hun beider leven zo vol zorgen is geweest, dat hadden juist deze beide mensen niet verdiend. Maar ja....
Sijtske heeft heel lang bij de Vereniging van Huiseigenaren gewerkt en ze heeft heel veel collega's van het WLG van huisvesting voorzien. Zo ook onze jongst dochter die, nadat ze uit Amsterdam terug was gekeerd om in Groningen met haar vriend een bestaan op te bouwen en hij de relatie verbrak...
Daar stond ze dan zonder vriend, met een goede opleiding, maar zonder woonvergunnning en dus zonder huis. Sijtske wist wel raad. Op heel korte termijn regelde ze voor onze Welmoed een appartement aan het Nieuwe Kerkhof . Geweldig: midden in de binnenstad en op een steenworp afstand van de faculteit aan de Boteringestraat, waar ze werkte. Toen ik het op school vertelde, hoe blij ik was dat Sijtske had geholpen, zei Tjerk van der Schaaf: 'O, daar heb ik ook gewoond! uiteraard via Sijtske, toen ik woonruimte zocht na mijn scheiding'
Tjerk vertelde toen dat heel veel WLG-ers Sijtske kenden van hun huisvestingsproblemen!
Als er school activiteiten waren, waren Jan en Sijtske altijd van de partij: Jan altijd aimabel en bescheiden en Sijtske: je leerde haar heel gemakkelijk kennen! Na een kort gesprekje merkte je al gauw dat zowel Jan als Sijtske een brede ontwikkeling en belangstelling hadden. Mocht de nieuwjaarslunch ooit nog es doorgaan, dan zullen ze dus niet meer van de partij zijn. Jammer!
Ik wens jullie allemaal het allerbeste in deze verdrietige en bizarre tijd. Ik hoop dat jullie voor Sijtske, binnen alle beperkingen, een mooi afscheid hebben kunnen realiseren. Jullie hebben een vader en een moeder, een opa en een oma gehad waar jullie trots op kunnen zijn. Bij heel veel mensen laten zij heel goede herinneringen achter!
Die goede herinneringen zullen jullie vast ook allemaal hebben!
Liefs,
Irene Ekster, lerares godsdienst WLG