De laatste dag van het jaar waarin jij bent gestorven..........

Het voelt nog steeds zo onwerkelijk dat jij er niet meer bent ... jouw lach , jouw vrolijkheid , jouw begaanheid met de wereld....je liefde voor dieren en boeken..
Ik heb een kaarsje voor je opgestoken en waar je ook bent... in mijn hart ben je voor altijd !

Warme groet van je vriendin Annemieke in Doetinchem

Na het bericht van het overlijden van Sil dat ik mocht ontvangen, gingen mijn gedachten even terug naar vroeger. In onze jeugd hebben we vele leuke speel momenten mogen delen in Silvolde bij Opa en Oma, bijv. naar Tropisch Oosten. Maar je was ook weleens bij ons op de boerderij, wat ik me herinner vond je het altijd beetje eng al die koeien op de deel.
We scheelden maar een paar maanden met elkaar, maar hebben leuke herinneringen gevormd.
Jeroen en Babette, een schok dat het overlijden nu een feit is. Ik wil jullie als naasten oprecht condoleren met dit verlies, Dat mooie herinneringen voor jullie ook een troost moge zijn tijdens de moeilijke momenten die er zullen zijn in een toekomst zonder haar
Kracht en sterkte gewenst!

Groet, José

Ongeveer tien jaar woonden we naast elkaar op het Schouwburgplein. Allebei vrijgezel, allebei gek op dieren (jij konijnen, ik katten en konijnen) , planten en boeken. Je had een grote woonkamer helemaal voor jezelf en voor Reneetje, het konijntje dat vrolijk door de kamer liep en op de kattebak haar behoefte deed. De onderste boeken moesten er regelmatig aan geloven, maar ach, wat gaf het: wanneer Reneetje maar gelukkig was .
Je werkte in een bloemenwinkel, maar vond het werk niet leuk meer en besloot om Russisch te gaan studeren. Mens, mens, waar begon je aan! Het kostte je bloed, zweet en tranen, maar je zette door en probeerde het geluid van mijn stofzuiger die iets meer lawaai maakte dan zou moeten, te negeren.
Sil, wanneer ik aan je denk dan hoor ik vooral je lach, je opgewektheid was aanstekelijk.

Nadat je in 1995 naar Haarlem verhuisde en ik getrouwd was, verloren we elkaar uit het oog, maar via een vriendin hoorden we zo nu en dan hoe het met je ging.
En dan opeens, vandaag, komt het bericht dat je er niet meer bent. Ik ben me rot geschrokken: pas 65 jaar, een maand ouder dan ik. Zo oneerlijk.

Jeroen en Babet, wij wensen jullie heel veel sterkte!

Gerard en Annet Roelofsen-de Graaf, Schouwburgplein, Doetinchem

Rob en ik ontmoeten Sil altijd bij feestjes van Jeroen en Babette. We zochten elkaar altijd op en hadden fijne gesprekken. Dat kon over oppervlakkigheden gaan, maar we daarnaast bespraken altijd onderwerpen die veel betekenis voor haar en ons hebben; mensen, werk, muziek, tragiek en schoonheid in het leven. Sil liet haar kwetsbaarheid en haar stoerheid en onafhankelijkheid zien. We zullen Sil missen. Sterkte, Jeroen en Babette! Liefs, Margo en Rob

Wat een mooie foto van haar staat er op deze gedenkplaats en hoe onwerkelijk is dit alles. Ik dacht ruim een week geleden nog: dan kan ik haar eindelijk eens opzoeken als ze weer terug is uit het ziekenhuis; dan kan ik vast iets voor haar betekenen; zo komt het er dan toch nog van dat we elkaar beter leren kennen. Sil is net zoals ik een Haarlemse (geworden), zij hield zo van deze stad en kende haar veel beter dan ik. Wat mij zo is bijgebleven is dat zij elke dag naar haar werk wandelde en weer terug, dat kostte haar twee uur. En dat altijd. Als ik aan Sil denk, dan vind ik haar vooral zo eigen, met een chiquer woord: zo authentiek; origineel is ook een goed woord voor Sil. Ik vermoed dat zij niet Sil heette, maar Silvia of Sylvia en dat zij zelf al heel jong besloot dat zij zo niet wilde heten. Als ik aan Sil denk, herinner ik me dat ik heel lang dacht dat ze op dat advocatenkantoor waar ze werkte, zelf advocaat was. Ze was er echter secretaresse, wat ik ook ben, alleen had zij een nog grotere hekel aan deze functie als ik. Daarom vind ik het heel erg zuur dat zij vlak voor de werkfinish, voor haar pensioen dus, overleden is. Wat had ze erna lekker veel kunnen drummen, godverdomme. Als ik aan Sil denk, denk ik aan het super hechte gezin waaruit zij kwam en aan haar grote liefde voor haar kleine broer. Als goede vriendin van Babette leerde ik haar zo kennen. Na een feestje van Babette en Jeroen in Hilversum reisden we samen met de trein terug naar Haarlem. Ik kwam haar eens tegen in een Turks restaurant dat ook een favoriet was van haar. In een ander Haarlems restaurant hebben we samen met Babette gegeten. Wat mij dan ook altijd zo opviel was haar hartelijkheid. Het doet me verdriet dat ik haar niet meer kan ontmoeten.
Vaarwel, lieve Sil.
Debbie

Aardige nicht Sil,
In herinnering Silvia, Ik vond het altijd een mooie naam, associeerde het altijd met salvia, een mooi perkplantje, of voor op het balkon. We hadden toch wel wat gemeen, Jij was net als ik gek met bloemen. Je werkte niet voor niets in een bloemenzaak toen, vrolijke bloemen, kleurrijke bloemen.
"helaas een mooie bloem is niet meer''.
Het balkon boven de winkel toen werd gesierd met bloemen en konijnenhokken, je had dezelfde hobby konijnen toen, volgens mij had je hollandertjes,terwijl ik vlaamse reuzen had. maatje te groot voor daar boven.
in de tijd, aantal jaren terug dat ik elke week samen met tante Annie naar je ouders ging hadden we nog wel eens contact, leuke gesprekken. Hou de herinneringen daar aan vast.
jullie hadden een hechte band, je ouders waren altijd begaan en trots merkte ik in wat ze vertelden toen.
Voor Jeroen en Babette een groot gemis nu,nog niet zo heel lang julle beide ouders missen en nu ging jij ze zo plotseling achterna.
Jeroen, Babette en familie heel veel sterkte.


Toepasselijk gedichtje:

Ik heb 'n tuin met dahlia's
met rozen en azalia"s
maar ik volg met aandacht de klimop
die zoekt het altijd hogerop. ( Toon Hermans).

Andre