Dag Renée.
Gecondoleerd met het verlies van Simon.
Heel mooi om te zien dat er ’n foto van de oude Rainbow Warrior op zijn kist staat.
Dat zegt wel waar zijn hart was.

Wat herinneringen uit ’n ver verleden :
Het opknappen van de Sirius ging onder leiding van Simon en Gijs Thieme.
De radar deed het niet goed op het hoogste bereik en was aangesloten op de 24 volt accu-spanning. Ik zag in de handleiding dat ie eigenlijk 30 Volt moest hebben. Ik heb toen 'n nieuwe 30V power-supply gemaakt met onderdelen die ik van 'n elektronica-mannetje op het waterlooplein had gehaald. Simon vond dat maar niks, spullen van het waterlooplein, niet professioneel en niet betrouwbaar. Nou Simon, het is anders wel splinternieuw spul en ook van 'n gerenomeerde A-merk fabrikant, voor ’n koopje! Toen vond ie het enigszins misschien wel ok. De radar werkte weer fantastisch, toen was het helemaal ok.

Ontsnapping van de Sirius uit Antwerpen.
Er was 'n scharnier gemaakt, mede ontworpen en gemaakt door Simon, wat om de mast geklemd kon worden, tussen de twee delen zou de mast dan doorgesneden worden en kon de mast langzaam neergelaten worden mbv de kraan. De scharnierpen was 'n dikke M20 bout. Het ging niet helemaal zoals gehoopt, de mast trok wat scheef en zette daardoor zoveel kracht op de scharnierpen dat deze brak en de mast het laatste stukje naar beneden viel. Simon was wel wat ontdaan dat "zijn" scharnier het begeven had. Maar wat bleek: er was 'n bout met kwaliteit 4.6 (zg. pisbakkenstaal) in terecht gekomen ipv de meer gangbare kwaliteit 8.8 of 10.8, die echt veel sterker zijn. Het ontwerp klopte dus wel en werkte ook voor het overgrote gedeelte. Alles was goed afgelopen.

Terug in Amsterdam heeft Simon toen 'n nieuwe mast ontworpen die het schip 'n heel ander uiterlijk gaf. Dat was even wennen zogezegd. Maar het bleek ’n verschikkelijk praktische mast, met 'n plateau waar eenvoudig alle navigatie- en communicatie-apparatuur op gemonteerd kon worden zonder voor trapezewerker te hoeven spelen. Goed bedacht dus.
Overigens: volgens Simon en de Simon-standaard is 'n eend geen auto.

Jos van Heumen, scheepselektricien.

Beste Renée,

Mijn condoleances met het overlijden van Simon.
Het is een tijd geleden dat ik contact met hem had en ik was hem uit het oog verloren. De Greenpeace grapevine werkt echter nog wel op dit soort momenten.

In mei 1981 kwam ik Simon voor het eerst tegen, toen ik als kersverse Greenpeace vrijwilliger me had aangemeld om te klussen op de toen net door GP-NL aangekochte Sirius. Ik moest er voor naar Scheveningen, waar het schip op de helling lag. Zelf vond ik het maar eng om de lange ladder omhoog te klimmen om aan boord te komen. Simon klauterde zonder problemen met een of ander zwaar ding onder zijn arm naar boven. Zo’n beeld blijft je bij.

Een paar weken later, toen de Sirius aan de Oostelijke Handelskade in Amsterdam lag en ik een soort vrijwilliger voor huishoudelijke zaken -koken, beddengoed- was geworden, kwam Simon aanzetten met een schoenendoos met bonnetjes en een kasboekje. Of ik die bonnetjes wilde administreren, want zonder verantwoording kreeg hij geen geld meer van het kantoor. Niet bepaald een sexy klusje, maar er moest toen van alles aangepakt worden. Uiteindelijk was dat het begin van mijn carrière in de financiën: op de eerste reis van de Sirius was ik assistent kok, maar van de 3 weken op zee was ik 2 weken zeeziek. De conclusie voor mij was dat ik me beter aan de wal kon inzetten en zo kwamen er steeds meer administratieve en verzekeringstaken op me af. Door ander -betaald- werk, ben ik toen maar eens een goede boekhoudcursus gaan doen en later HBO-Bedrijfsadministratie. Vanaf 1986 was ik hoofd financiën van de Marine Division van GP International, eerst in Engeland en later in Amsterdam.

De periode 1981 -1986 in Amsterdam was behoorlijk enerverend en intensief. Naast alle acties herinner ik me de verwijdering van de oude kranen en de installatie van de nieuwe kraan op de Sirius, waar Simon de “vader” van was.
Bij de ontsnapping van de Sirius uit Antwerpen in 1985 moest de mast gekapt worden en in de zomer van dat jaar kreeg het schip een nieuwe mast, naar ontwerp van Simon, als ik mij goed herinner. Intussen was hij belangrijk in het team van technici van het schip, onder anderen met Gijs Thieme en David Roy. Als zijn groene Fiatje (127?) -tweede hands van de Domeinen- op de kade stond, wist je dat Simon aan boord was.

Als ik aan Simon denk, zie ik een soms wat eigenwijs mannetje, maar vooral een die met een grijns op zijn gezicht lekker bezig is met technische zaken en iemand met een groot hart voor een betere en groene wereld.

Ik wens je sterkte en met een hartelijke groet, Lieke Bannenberg