Allereerst Het is zwaar om je man, (schoon)vader en opa te moeten verliezen op een hele nare manier.
Simon, die in februari bij een bezoek in Apeldoorn vol bezig was te vertellen wat hij zoal doet en dat met zijn kenmerkende enthousiasme. Met de zorg voor Ans waar hij veel voor moest doen, kwam naar voren dat hij een man was die met grote liefde voor haar van alles deed.
Zo was hij op Planquette bekend dat hij altijd klaar stond als hij je kon helpen.
Wij hebben veel aan hem te danken, als Dick antibiotica nodig had en zorgde hij ervoor en haalde ze eventueel op.
Diverse keren heeft hij ons geholpen, maar hem helpen was haast niet mogelijk.
Tot op een keer wij plotseling wel wat konden doen
Simon had 4 kub brandhout besteld en dat kwam op een ander moment dan was afgesproken.
Simon en Ans moesten weg en het hout werd op de oprit gelost. En toen kwam onze kans om te helpen.
Simon ga nu maar weg en morgen doen wij dat wel samen.
Zij vertrokken en wij hebben als verrassing voor hem al het hout op de plek gebracht, waar hij het wilde hebben.
Eindelijk konden wij wat terug doen en het was veel werk , maar de genoegdoening was toen zij thuis kwamen vielen zij zowat om van verrassing dat het weg was van de oprit en gestapeld.
Toen na mij een Fransman de financiën ging doen en het in de soep geraakte, was natuurlijk Simon degene die het overnam en samen hebben wij het zaakje weer in orde gemaakt.
Wij zullen hem heel erg missen in Planquette, maar het gemis dat de familie heeft zal heel veel erger zijn.
Wij wensen jullie sterkte met het verlies van Simon en hopen dat de vele blijken van medeleven jullie extra steun zal geven.
Marijke en Dick Wernsen.
