Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Sjaak Heijmen

17-07-192303-02-2005
      Nadat mama op 21 december 2003 zo plotseling overleed, was je ontroostbaar. Ze ging nog even de was ophangen en kwam daar nooit meer van terug. Je wist toen al wel dat je ziek was, maar het had zich, zoals ze zo mooi zeggen, nog niet geopenbaard. Vlak voor de kerst 2004 was dat wel het geval. Als een ware lawine kwam het over je heen en hoe je ook knokte, je kon dit gewoon niet winnen. Je bent gestorven met de ogen open. Je durfde ze niet dicht te doen uit angst dat de dood je dan te pakken zou nemen. Dat deed hij uiteindelijk toch. Van mama hebben we geen afscheid kunnen nemen. Haar dood was zo onwerkelijk, zo onverwacht, maar van jou hebben we bijna teveel afscheid moeten nemen. Je hebt een verschrikkelijk einde gehad en wij stonden allen zo ontzettend machteloos aan je bed. Nu staan de kerstdagen weer voor de deur en we proberen er iets moois van te maken. Dat zouden jullie ook gewild hebben, maar de kerst zal nooit meer zijn zoals vroeger. Niets is meer als vroeger. Onze enige troost is dat jullie na 60 jaar hier samen te zijn geweest, dat hopenlijk nu weer zullen zijn. Lieve pap en mam, er gaat geen dag voorbij of ik denk aan jullie beiden. Twee fantastische mensen zijn ons ontvallen en daar moeten wij nu toch mee verder.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 5   |   niet OK
        Lieve Papa. Ik heb zojuist aan mama al verteld dat ook tante Toos jullie komt vergezellen. Althans, dat hoop ik dan. Soms denk ik wel eens, er is hierna echt niks meer. Je bent gewoon weg en het is voorbij. Maar het voelt zoveel beter te hopen dat jullie, en vooral jij en mama nu toch "boven" samen zullen zijn. Het is de nuchterheid pap, die ik van jou heb geërfd. Nog alle dagen missen we jou en mama!! Liefs van je dochter Dorothé

        Dorothé -
        3 oktober 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 4   |   niet OK
        Lieve Pa. En nu dan ook onze eerste kerst zonder jou achter de rug. Ik heb zojuist ook Ma een klein berichtje gegeven. Je weet dat vooral Ma veel had met de kerstdagen. Ik kreeg uitgerekend op 1e kerstdag een telefoontje van de verpleegster uit het ziekenhuis waaraan jij destijds het verhaal over de oorlog had verteld. Ik heb het kunnen achterhalen. Ik denk dat het weer zo moest zijn dat wij uitgerekend op de kerstdag gebeld werden door haar. De kerst is verweven met jullie beiden. Vandaag (8 jan 2006) precies een jaar geleden werd je opgenomen in het ziekenhuis en iedereen wist (ook jij), dat dat jouw eindstation zou zijn. Het is als een nare film die weer aan je voorbij trekt. Alle gebeurtenissen van vorig jaar passeren wederom de revue. Nou Pap, als je ons kunt zien dan weet je dat ik op jullie "plekje" ben geweest op ma's sterfdag. Ik heb er nog altijd zo'n moeite mee dat jullie er nu allebei niet meer zijn maar het gaat zo langzamerhand wel een beetje beter. Houd mama maar goed vast daarboven en jullie horen snel weer van me.

        Je dochter Dorothé

        Dorothé -
        8 januari 2006

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 3   |   niet OK
        Lieve Dorothe,

        Ik heb je ouders niet gekend en ik ken jou ook niet.
        Alleen kan ik wel zeggen dat ik weet hoe het voelt en ontzettend met je meeleef.
        Heb een kaarsje voor je vader en moeder en ook een voor jou aangestoken.
        Ik hoop dat je de dagen een beetje door kunt komen.
        Ikzelf weet namelijk dat het makkelijker gezegt dan gedaan is.
        Het verdriet blijft en het gemis wordt alleen maar erger.
        groetjes Ria, zus van Alexander Marbus*
        www.alexandermarbus.net

        Ria -
        26 december 2005

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 2   |   niet OK
        Bedankt voor je lieve reactie. Het doet je altijd zo goed als je voelt dat iemand anders weet wat je bedoelt. het is soms zo moeilijk uit te leggen hoe diep dat verdriet zit. Nogmaals bedankt en wij wensen jou en je familie een fijne kerst toe

        Dorothé -
        9 december 2005

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 1   |   niet OK
        Lieve Dorothé,
        Ontzettend gecondoleerd nog met jouw verlies.
        Ik weet hoe het voelt.
        Ik ben in december 2003 mijn toen 42 jarige zus verloren aan borstkanker.
        Het is en wordt nooit meer hetzelfde.
        Ook al is het nu bijna 2 jaar geleden, het voelt nog steeds als de dag van gisteren.
        Ik kreeg tranen in mijn ogen bij het lezen van jouw verhaal.
        Het is een triest verhaal, maar eigenlijk met een mooi eind.
        Na zoveel jaren samen te zijn geweest, nu zo snel al weer samen.
        Ik ben ervan overtuigd dat het niet stopt na de dood, ze zijn vast en zeker weer samen, en kijken samen met liefde en warmte naar hun kinderen die op hun beurt verder proberen te gaan, ook met liefde.
        Hou dit maar vast, ze zien je, en misschien als je goed oplet, laten ze je dat nog wel weten.
        Heel veel kracht, liefde en sterkte gewenst.
        Liefs van Caroline, zus van Judith Kettenburg

        Caroline -
        4 december 2005

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.