Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Spiros Zoitsisch

15-07-194616-08-2007
      Lieve papa,

      Twee jaar geleden kregen wij, mama en ik, de schrik van ons leven. Je was vermoord, door een laffe groep mensen in elkaar getimmerd en doodgeschoten. Vanaf het moment dat wij het hoorden hebben we elke dag een kaarsje aangestoken en gehuild, veel gehuild, omdat jij nooit had mogen verdwijnen. Nu, 2 jaar later, blijkt dat je helemaal niet dood was. Jij bent niet vermoord, dat was jij niet. Al die tijd hebben wij van niets geweten, en al die tijd getreurd om jou. Nu, twee jaar later, hebben we weer die enorme klap.

      Je laatste jaren heb je als zwerver en zware alcoholist doorgebracht. Had maar hulp gezocht, had maar contact gezocht met ons. Maar dat deed je niet. Was het gezichtsverlies? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat het nu niets meer uitmaakt.

      Lieve papa, dit had nooit mogen gebeuren, jij had nooit moeten verdrinken. Ik hou van je papa, voor altijd, ook al ben je nu niet meer hier.

      Veel liefs van jouw engeltje.

      Overige informatie
      Ik vind je zo lief, en ik hou zoveel van je...

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 3   |   niet OK
        lieve aphrodite,
        Hoe jouw vader is overleden is een vreemd verhaal.
        Maar dat doet niets af aan het feit dat je hem kwijt bent, en jouw verdriet zal daar niet minder om zijn.
        Ik wens je veel sterkte en zal een kaarsje voor hem opsteken.

        claudia -
        13 september 2007

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 2   |   niet OK
        Bedankt Marjan. En wat betreft jouw ongeloof: de politie zit ook wel vaker fout. De man die mijn vader zou zijn ia niet mijn vader. Maar ik heb er nu niets meer aan om te denken aan toen, heb nu andere dingen te doen. Ook al denk ik vaak aan hoe het kon gebeuren.

        Aphrodite -
        23 augustus 2007

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 1   |   niet OK
        Lieve Aprodite, ik steek een paar kaarsjes aan voor je verdriet hoewel ik het moeilijk vind je verhaal te geloven: Vermoord, toen niet? Een Yunk en toen opeens........? Ja meis houd van hem maar zoek wel hulp

        Marjan -
        22 augustus 2007

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.