Als een kind sterft sterft een deel van jezelf. Als je klasgenootje, vriendin sterft zal je dat je leven nooit vergeten. Zelf kende ik Stephanie niet maar een vriendin van mij werkt bij haar op school. Ik weet nog heel goed dat mijn vriendin mij belde met dit vreselijke verhaal. Ze was helemaal overstuur. Het bericht van het ongeval verspreidde zich snel. Ongeloof...hoe kon dit gebeuren. Een heel ongelukkig ongeval. In een ogenblik staat het leven van velen op zijn kop en het zal voor velen ook nooit meer hetzelfde worden. Ik weet nog hoe de school intens betrokken was bij dit alles en hoe veel tijd en ruimte ze hebben gegeven aan klasgenoten/vrienden om met dit verlies op hun eigen manier om te gaan. Ook vertelde mijn vriendin over de uitvaart. Iedereen die wilde kon de uitvaart van Stephanie bijwonen, veel werd door school geregeld. Ik kende Stephanie niet maar ik wist wel uit de verhalen dat het een lieve meid was die veel vrienden had. Haar te moeten missen zal velen nog jaren pijn doen. Door te moeten gaan zonder haar zal niet meevallen voor diegenen die haar zo dierbaar waren. Ik wens iedereen dan ook heel veel sterkte toe met hun verdere leven.
