Toen ik in september 2001 op de IJsselhof kwam werken leerde ik Sybout kennen als een rustige en vriendelijke collega. Een echte meester met veel kennis, kunde en een grote schat aan onderwijservaring. Naast het lesgeven begeleidde Sybout PABO-studenten tijdens hun bijzondere vierdejaars-stage. Die taak nam ik van hem over toen zijn pensioen in zicht kwam, ik zag hoe hij eerlijk, respectvol maar ook realistisch naar de studenten keek en met hen in gesprek ging. Daar heb ik veel van geleerd...
Wat kon Sybout enthousiast over de natuur vertellen en dan in het bijzonder over vogels.
Eens kreeg ik een hartelijk kaartje van hem met een foto van een baardmannetje, hoe toepasselijk!
Sybout heeft nog een aantal jaar met veel toewijding de rol van Sinterklaas op zich genomen, nu benaderde hij kinderen vanuit een andere hoedanigheid maar met dezelfde aandacht en rust.
Mooie en waardevolle herinneringen aan een uniek mens!!
Ik wens de familie veel sterkte en troost bij dit grote verlies.

Ik leerde Sybout kennen in oktober 2000 op de IJsselhof. Ik kreeg hier, na 2 jaar invallen, eindelijk weer een baantje. We fietsten als het zo uit kwam samen van Zwolle-Zuid naar de AA-landen. Zo spraken we ook nog over andere dingen dan over school. Na een paar jaar leek het mij erg fijn weer eens een eigen groep te hebben. Ik kreeg een duo-baan met Sybout, die wat aan het afbouwen was. Dat beviel ons erg goed. Hij had al 40 jaar ervaring en maakte zich niet meer zo druk. Ik was herintreder en soms onzeker. Dus ik had zoveel steun aan hem. Toen Sybout stopte met werken, spraken we af het contact vast te houden
Hij kwam gezellig een kopje koffie drinken of we planden een wandeling. Dan vertelden we elkaar de laatste nieuwtjes van school. Maar als je samen 17 of 18 km loopt hebt je het ook over de zaken, die je bezig houden. En we deelden de koffie en de chocomelk! En de liefde voor de natuur en vogels natuurlijk.
Ik zal Sybout heel erg missen. Maar koester de herinneringen aan hem. Ik wens de familie sterkte toe met dit grote gemis van zo'n lief mens.

De foto's hebben betrekking op onze groep op studieweek in Bergen en de andere foto's stammen van een schoolreisje op de Hobbemaschool in Zwolle, waar wij stage liepen . Zo rond 1964.

Mijn vrouw Christine heeft Sybout ontmoet toen hij samen met Helmich op wandelvakantie in Turkije was. Sybout is later onze wandelvriend geworden. Iedere tweede zondag van de maand gingen wij met Sybout wandelen in een mooi stukje natuur in Gelderland of Overijssel. Zo hebben we bijvoorbeeld een heel "boekje uitgelopen" dat Sybout bij zijn afscheid op school cadeau had gekregen. De paden op, de lanen in, in de bossen en op de heides hoorden we vaak vogels. Christine en ik zijn ontzettende natuurrliefhebbers maar wat waren dat voor vogels? Sybout wist het altijd en vertelde ons erover en deelde zijn uitgebreide kennis met ons. Voordat we gingen wandelen was het altijd koffie met iets lekkers. Die calorieën liepen we er wel van af. Sybout was altijd, net als ik in voor een extra espresso. Zelfs midden in het bos kookte we water en zette we verse koffie. We waren ook altijd op zoek naar een bankje om onze meegebrachte boterhammen te nuttigen. We denken aan Sybout terug als een fijne wandelvriend waarmee we samen veel van de natuur hebben genoten en geleerd. Sybout dank voor al je gezelschap en je kennis. Groet Christine en Roland

Jullie vader en man & opa was een geweldige sinterklaas voor mijn kinderen. Tom, Daan & Jort begrepen er nooit iets van dat Sinterklaas heel veel wist over kids. Geweldig!! Ik zal Sybout zo altijd blijven herinneren!

Maarten de Jong