Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve, Lieve Sylvia. Vandaag sprak ik onze oud klasgenoot van de lagere school Margit, zij vertelde me dat je bent overleden en al best een tijd geleden. Ik heb zó veel jaren zó vaak aan je gedacht, hoe het met je zou zijn, of het uiteindelijk allemaal goed is gekomen met je. Onze wegen hebben zich, toen je in Nijmegen hebt gezeten opnieuw een tijdje gekruist door ouderwets brieven schrijven en ondanks dat we het contact daarna zijn verloren ben je nooit ver uit mijn gedachten geweest. Ik denk graag terug aan onze schooltijd, hoe we in de pauzes samen speelden op het speelplein en hoe verschrikkelijk komisch jij kon zijn, jij had de lach aan je kont hangen zoals ze dat zo mooi zeggen. Lieve Sylvia, als er meer is tussen hemel en aarde wie weet komen we elkaar dan ooit nog tegen.
Liefs, Miriam Berns

Sylvia, wat een zonde dat jij er niet meer bent! Zo'n zonde dat niemand zich meer op kan warmen aan jouw humor en orginaliteit in alles wat jij deed!
Eeuwig zonde.....
Ik weet best dat jij veel moeite had met 't leven en dat jij RUST verdiend, maar godverdomme, meid, 't is gewoon kudt dat niemand jou meer leert kennen!

Byebye, schat, kusjes van Robbert Lassche.