..parool>herdenkingsbijeenkomst voor de vorig jaar overleden kunstenaar Taco Keers.
Marije Schuurman Hess, redacteur bij de NPS, kende Taco vaag. Maar na zijn dood kwamen de verhalen los en ze besloot de documentaire Dood in een dok te maken, waarbij ze werd geholpen door haar collega Leo Knikman.
Taco werd gevonden in het water onder het Arcam-huisje, op 2 februari 2002. Dat was de dag van het huwelijk van Willem-Alexander en Máxima, maar dat is niet meer dan een een navrante toevalligheid.
Bij sectie bleek dat hij grote hoeveelheden cocaïne en heroïne had gebruikt. De doodsoorzaak: hij was verdronken. Best mogelijk dat hij de controle had verloren door een overdosis, maar waarschijnlijker is dat hij zelfmoord had gepleegd.
Junks zijn niet interessant, had Knikman eerst nog gedacht, maar uit het materiaal dat Schuurmann Hess had verzameld, bleek dat die conclusie wat voorbarig was.
Taco Keers was ook een kunstenaar die beelden houwde. Die een perfomance uitvoerde op de Nieuwmarkt: vanuit de top van huis De Flessenman daalde hij in een zelfgemaakte adelaar aan een kabeltje naar beneden.
De wereld van verslaafden beperkt zich al snel tot andere verslaafden, maar dat gold niet voor Taco zijn vriendenkring bestond vooral uit niet-gebruikers.
Vooral die vrienden kwamen aan het woord in de documentaire. Hoe hij in zijn wat uitgewoonde atelier eten voor zijn gasten bereidde.
Een gasbrander had hij, en water kwam uit de brandslang, want een ordentelijke kraan ontbrak. Drie uur was hij ermee bezig, maar om elf uur kwam er dan wel een exquise Japanse maaltijd op tafel.
Een vrijwel anonieme dode kreeg in een in memoriam, en een zaaltje vol vrienden en bekenden van Taco luisterde ernaar.
De moeder van Taco zei na afloop dat het beter was zo. De stemmen in zijn hoofd waren niet meer te harden.
Dat was wat verrassend. Er was geen sprake van stemmen in de radiodocumentaire. De werkelijkheid is te gecompliceerd voor veertig minuten.
© H
