Samen blijven we jou herinneren…

hallo, mijn naam is ingrid en ik ben 57 jaar. heb in januari een ruiterembolie gehad en ben een van de mazzelkonten die het hebben overleefd. erg voor je dat je je dochter eraan verloren hebt en ik heb dan ook meteen een kaarsje voor haar aangestoken.

Op de kortste dag van dit jaar even een extra kaarsje bij je neergezet, dat heel lang zal blijven branden.

Beste familie van Tayina
Met veel ongeloof lees ik net op www.riptayina.web-log.nl het verhaal.
Ik hoop dat jullie inmiddels jullie recht hebben kunnen behalen ookal krijgen jullie jullie meisje hier niet mee terug.
Ik wens jullie heel veel sterkte.
Lieve Tayina,
Ik ken je niet maar ik hoop dat je heel veel licht naar je familie zal stralen zodat ze weten dat je vlak bij ze bent!
Groetjes van het zusje van Hans*

Het is bijna 3 jaar geleden
Maar ik ben J niet vergeten
K ga altijd na J kijken
K kon J al zolang
IK mis J iedere dag nog steeds heel erg
J zit voor altijd in mijn hart
HouvanJ Lieverd

xxx
Melanie

met veel verbazing het protocol gelezen omdat ik voor de derde keer voor zo iets sta.Mijn deelneming in ieder geval.
heel erg triest allemaal gewoon door niet geloofd te worden door een verpleegkundige.
wij hebben deze week vrijdag een deelnemer verloren tijdens terugkeer van de reis naar slovenie, vermoedelijk een longemebolie zei de noodarts.het meisje had een kwaadaardige baarmoedertumor.
allemaal heel triestige dingen die volgens mij voorkomen hadden kunnen worden met een prikje fraxiparine.

Hier zijn geen woorden voor....
Ik wens iedereen heel veel sterkte toe

ook ik ben mijn dochter verloren nadat ze een ruiterembolie kreeg in maart 2005, twee dagen nadat ze het leven had geschonken aan een baby.Ze was een gezonde jonge vrouw van 32 jaar en nooit ziek.Maar ondanks dat we heel blij zijn met de baby is het verdriet met geen pen te beschrijven, het leven zal NOOIT weer zo worden als het was.Alleen mensen die hetzelfde hebben meegemaakt weten wat dit betekent.

Tayina zat bij mij op school.
Af en toe deden we weleens praten met elkaar.
Ze praten meestal over haar paardjes waar ze zoveel van hield en zo trots op was.
Ze was een hele lieve meid.
Heel veel sterkte.

Lieve familie van Tayina,

Ik zat Char te kijken en ineens dacht ik he tayina, die naam komt me bekend voor, ik had al eens op haar website gelezen.
Wat vond ik het een mooie uitzending en wat mooi wat char allemaal zei, de tranen liepen gewoon over me wangen, ook al ken ik jullie helemaal niet, maar ik vond het zo mooi. Ik ben op 8 februari 2006 mijn moeder Annie van Stokkem* verloren op 53 jarige leeftijd, en daar heb ik al zoveel verdriet van, hoe moeten jullie je dan wel niet voelen als je zo jong een dochter kwijt raakt.

Ik wil jullie heel veel sterkte wensen
Natascha

Bedankt voor het mooie gedicht op de site van Tinus..en het kaarsje..
Ja de pijn die blijft..ook na al die jaren ..het word wel ietsje minder..die vreselijke pijn van in het begin..dat als je wakker word en beseft dat hij er niet meer is..die pijn word ( gelukkig) iets minder...en trek je maar niets aan van de mensen die denken dat het nu beter gaat..want die beseffen niet echt wat je door maakt..omdat ze niet weten wat het is om een kind te verliezen!
Misschien wel goed bedoeld ..en maar goed dat ze het niet weten!
Alleen als je het zelf hebt meegemaakt kun je er over praten.

Ik vindt het een fijne gedachten dat onze kinderen nu over ons waken..daar ben ik eigenlijk best van overtuigt..ik weet dat er meer is tussen hemel en aarde...ik hoor hem ook wel eens..en soms zie ik hem.
En verteld hij me dat hij gelukkig is!

Nu het is een troost te weten dat ze daar verder leven..maar missen doen we ze wel!

Liefs van mij Cobi ..Moeder van Tinus Homburg*