In 1996 kwamen wij in de Dorsrsstraat wonen op nummer 29. Na een paar dagen ben ik mij gaan voorstellen aan de buren. Naast mij voor mij en achter mij. Daar recht achter ons woonde een gezin met twee jonge jongens. Bob en Ted. En daar liep een vriendelijke dame in de tuin.. dat was Marga. En later ontmoete ik Ted ook. Hij zag kwam en overwon.. De kinderen Quinty en Toine waren gek op hem. Zelf had hij nog geen kleinkinderen dus onze kinderen werden verwent door Ted. Marge probeerde alles nog in goede banen te leiden maar Ted zag alleen twee lieve kleine kinderen en die moesten aandacht hebben. Ook ik heb jaren lang enorm genoten met Marga en Ted. We zijn in de loop van de jaren echte vrienden geworden. Toen ik na mijn scheiding weer hertrouwde met Geeske was het ook geen moeilijke keuze wie mijn getuige zou zijn, Ted natuurlijk. We hebben een prachtige dag gehad op 3 juli 2007. Samen naar het gemeentehuis in Hoofddorp en vandaaruit naar Schoorl. Gezamenlijk uit eten en genieten van de omgeving. Wat hebben wij een mooie dag gehad. In 2009 verhuisden wij naar Groningen. De buren kon ik niet meenemen maar hun vriendschap wel. We missen jullie nog elke dag. Als het even uitkwam reden wij even bij Ted en Marga langs. Nu na al die jaren van plezier en verdriet... Zullen wij Ted en zijn uitspraken enorm gaan missen. De illegale snackbar en de enorme gastvrijheid van Ted. Marga bedankt dat je zo goed voor Ted hebt gezorgd... we hopen onze vriendschap nog jaren te mogen voortzetten..

Ted....... een buurt mens een allemans vriend altijd in voor een praatje, zijn kinderen en kleinkinderen hij raakte er niet over uitgepraat zo trots als een vader en opa kan zijn, altijd met zijn telefoon klaar om foto's te laten zien, zijn tuin was ook een item waar hij vol trots over kon vertellen.
We gaan je missen fijne buurt/buurman het is nu anders in de straat alsof alle bomen zijn gekapt.

Mijn leukste herinnering aan 'Ome Ted' is ook een fijne herinnering aan mijn vader die afgelopen Augustus is overleden. Het waren namelijk stiekem nog steeds kwajongens. Ik weet nog goed dat ergens in december (een jaar of 10 geleden) een ONWIJZE knal de ramen deed trillen. Het was echt niet normaal hard. Toen ik op straat ging kijken waar dit vandaan kwam zag ik gewoon Ome Ted en mijn vader vuurwerk afsteken!! Gewoon midden op de dag. Maar niet het onschuldige rotje wat in Nederland verkrijgbaar is maar een of ander duister (waarschijnlijk illegaal) vuurwerk. En lachen die mannen! Heel mooi om te zien. Het mooiste vonden ze volgens mij dat de hele buurt zich helemaal de t*fus schrok, want ze staken mooi een 2e aan en stonden dan gniffelend achter een auto met hun handen op hun oren.
Een groot verlies voor de wereld & dierbaren, dat deze beide mannen er niet meer zijn. Liefs, Joyce Zethof