Het is voor Marianne en Mel, en voor ons, heel triest dat ze hier niet aanwezig kunnen zijn. Marianne heeft het volgende gestuurd wat ik graag voor wil lezen…
Mijn afwezigheid voor de uitvaart van Teus is het resultaat van omstandigheden die niemand heeft kunnen bedenken. Op het laatste nippertje werden Céline en ik de kans ontnomen om haar in maart 2020 op te zoeken maar gelukkig zijn het Mel en ik nog één keertje in het najaar gelukt. Het was toen al moeilijk om een zinvol gesprek met Teus te hebben maar we wisten dat ze ons herkende want.... ze sprak tegen ons in het Engels!
Ik ben blij en tevreden dat Cisca voor mij het woord neemt, zo voel ik me enigszins toch van de partij. Dank je wel, Cisca.
Voor Teus, mijn tante.

Lieve Teus,
Geheel volgens jouw wens zitten we hier in klein comité bij elkaar om afscheid van je te nemen. Dat is niet gemakkelijk toch weten we dat het goed is zo. De laatste moeilijke periode in de Meerhoeve had jij liever overgeslagen. Dat had je immers goed geregeld… dacht je. De realiteit is anders.
Gelukkig kijk ik met heel veel genegenheid terug op mijn leven met jou. Al bijna 72 jaar zijn we met elkaar verbonden. Je boetseerde in 1950 mijn 1 jarige koppie en sinds die tijd stond dat koppie bij mijn ouders bovenop de kast.
Na hun overlijden kijkt dat koppie nu vanaf de schouw boven ons AGA-fornuis de woonkeuken in.
Als een bezoeker mij vraagt wie dat gemaakt heeft zeg ik vol trots.. dat is mijn tante. Zo zal je dichtbij mij blijven.
Je hebt ook een hele mooie naamplaquette bij onze voordeur gemaakt. Hierop is een afbeelding van kleinduimpje met de spreuk: Been hier, stap daar 14 mijlen bij elkaar geboetseerd. Verwijzend naar onze naam, ons huisnummer en kleine Cisca.
Altijd was je geïnteresseerd in ons, onze kinderen en onze kleinkinderen, tot het allerlaatste toe. Je genoot van de foto’s, korte filmpjes en verhalen en niet te vergeten de baksels van Cisca. Tot het laatst kon je nog 4 stukken boterkoek achter elkaar op. Daarna keek je me indringend aan, aarzelde even en zei… straks verboterkoekiezeer ik nog.
De verslagen van onze verre reizen werden door jou met veel interesse gelezen. Als we ergens onderweg met je belde wilde je alles weten. Je reisde zelf ook graag samen met Jan in de trein. Even koffie drinken in Maastricht.
Het was niet altijd makkelijk iets passends voor je verjaardag te vinden. Teus heb je nog wensen voor je 88e verjaardag? Nou nee zei je dan. Zullen we dan ergens naar toe gaan? Nou ja, ik zag op de televisie dat in de Europoort containers helemaal automatisch geladen en gelost worden. Kunnen we daar eens gaan kijken? En dat deden we dan.
Of nog later: Die hoge snelheidstrein, daar zou ik nou wel eens in willen zitten!
Oké dan gaan we toch een terrasje in Antwerpen pakken! Dan haalden we ’s morgens op, gingen wat eten op een terrasje in Antwerpen en brachten je ’s avonds weer terug. Je genoot dan met volle teugen.
Teus, zo zal je in onze herinnering blijven, het ga je goed.