Waar zal ik eens beginnen, op zoek naar mooie woorden, diep van binnen.
Welke woorden komen er nu te pas om te beschrijven wat voor een vader jij was.
Je was vaak onderweg naar allerlei boeren, om het bedrijf te runnen en koetjes te voeren. Soms nam je ons wel eens mee, wij vermaakten ons wel tussen het vee. Rond rennen en de boerderijen ontdekken, totdat het tijd was om na huis te vertrekken. Daar thuis had mams vaak het eten al klaar, we hoefde alleen maar aan te schuiven en eten maar.

Toen wij op de basisschool zaten haalde je ons altijd tussen de middag op, snel met z'n drietjes achterin en hop!
Snel eten en daarna altijd even tukken, totdat het bijna tijd was en wij jou van de bank af moesten rukken.
Je had het soms ook met ons te stellen, ik durfde dan ook echt niet mijn rapportcijfers aan jou te vertellen.
Want ik wist dat je dan uit je slof zou schieten en dan was je echt niet te genieten!

Je kon ook altijd zo mooi ouwehoeren, vooral als je een biertje te veel op had en liep te boeren. Mama irriteerde zich dan maar wij vonden het alleen maar prachtig en genoten daarvan. Graag deed je ook wel eens de hondjes plagen, het duurde dan ook niet lang of mam zat alweer te klagen. "Niet doen, hou nou eens op anders krijg je straks een schop!"

Zoveel herinneringen en wat zijn ze fijn, maar het allermooiste was natuurlijk dat je er nu nog bij kon zijn. Want wie had dat nou verwacht, deze nare ziekte en het kostte jou zoveel kracht.
Maar opgeven daar deed je niet aan, een keertje slikken en gewoon doorgaan.
Pap, ik ben zo trots op jou, en wilde even zeggen dat ik van jou hou!
Wij zetten ons beste beentje voor, met jou in onze gedachtes gaan wij door!

Liefs Jennifer