Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Theo Eikenbroek

12-11-194729-06-2020
      Bij leven een sociaal betrokken mens met durf, creatieviteit en initiatief.
      Hij heeft veel bijgedragen aan de opbouw van de stad Rotterdam.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • In memoriam Theo Eikenbroek (1947-2020) door Nivon Rotterdam
        reactie 38   |   niet OK
        Op 29 juni 2020 overleed ons lid Theo Eikenbroek. Met Theo is een bijzondere en zeer sociaal bewogen persoon uit ons midden vertrokken. Woorden schieten bijna tekort om te beschrijven wat hij voor Nivon Rotterdam en vele anderen heeft betekend.
        Theo was bij Nivon Rotterdam achtereenvolgens actief bij de conversatielessen, de Wandelcirkels, de Museumgroep en in het bestuur. Alsof dat nog niet genoeg was, gaf hij zich bij de Algemene Ledenvergadering van 2019 nog op als lid van de toen ingestelde werkgroep Gebouw, die zou gaan uitzoeken wat het beste toekomstscenario voor Nivon Rotterdam was. Tijdens een bijeenkomst van deze werkgroep gaf hij verleden jaar aan dat het slecht ging met zijn gezondheid en dat hij was uitbehandeld. Dat maakte ons even stil. Toch bleef Theo komen, zolang zijn fysieke gesteldheid het toeliet.
        Ook buiten Nivon heeft Theo zeer actief geleefd. Zo was hij elf jaar, van 1987 tot 1998, voorzitter van de toenmalige deelgemeente Noord. Hij zette zich in voor de verbetering van het Oude Noorden en samenwerking tussen verschillende instellingen. Na deze periode werd hij projectmanager Sociaal Investeren bij het Grote Stedenbeleid. Verder zat hij in het bestuur van Vluchtelingenwerk en was hij actief bij opbouworganisatie Sonor.
        Bij het expertisecentrum voor senioren Pluspunt nam hij in 2010 deel aan het schrijfproject ‘Deel je leven’, waarbij vrijwillige schrijvers levensboeken maakten voor Rotterdamse ouderen. Theo was enthousiast geworden nadat zijn vrouw Trudy hem een folder over het project gaf. Hij had op zijn zeventiende een korte cursus journalistiek gevolgd bij het LOI en hoewel dat nooit zijn vak werd, bleef hij sindsdien altijd een enthousiast schrijver. Hij schreef als deelgemeentevoorzitter bijvoorbeeld zijn eigen speeches. ‘Daar had ik lol in”, gaf hij in 2010 in de nieuwsbrief van Pluspunt aan. Na zijn voorzitterschap in Noord schreef hij zelf een boekje over de geschiedenis van deze periode.
        De laatste keer dat we Theo bij Nivon Rotterdam zagen, was in januari tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst. Hij zag er goed uit en vermaakte zich prima. Maar schijn bedroog. Eind juni bereikte ons het overlijdensbericht van Theo. Jan van Velzen en Ben Lindeman bezochten op 4 juli de herdenkingsplechtigheid bij Crematorium Hofwijk.
        Nivon Rotterdam is Theo zeer erkentelijk voor zijn lange betrokkenheid bij onze vereniging. Hij blijft in onze herinnering. We wensen zijn partner Trudy Aarts en andere nabestaanden heel veel sterkte.

        Dik Vuik, secretaris Nivon Rotterdam

        Dik - Rotterdam
        20 augustus 2021

        Deel deze pagina:

      • reactie 37
        Hans en Lenie

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Hans en Lenie - Rotterdam

        22 december 2020

      • Ome Theo
        reactie 36   |   niet OK
        Lieve ome Theo,
        Een man met twee gezichten, in de meest positieve zin.
        Of dat helemaal de juiste omschrijving is weet ik niet, maar het zijn in ieder geval de woorden die het meest in buurt komen.
        Ome Theo kende ik als een sociale en joviale man met een politieke achtergrond.
        Op familie verjaardagen mengde hij zich graag, onder het genot van een rode wijn, in discussies. Ook kwam hij regelmatig bij de jeugd staan om te horen wat daar zoal speelde, maar ook wel om een sigaretje te roken.

        En bij mij persoonlijk werd vaak de rivaliteit tussen Amsterdam versus Rotterdam aangestipt waarbij Ome Theo de rol als voorvechter van Rotterdam op zich nam. Zijn liefde voor Rotterdam was overduidelijk maar het werd mij nooit echt duidelijk waarom Ome Theo deze rol zo graag op zich nam.

        Bij navraag waarom, en wat hij nou precies voor werk deed, werd het antwoord in mijn beleving altijd een beetje bewust vaag gehouden: "gewoon projecten ter verbetering van de stad"

        Zoals bijvoorbeeld de keer dat Ome Theo deelnam aan een project voor een school dat zou gaan starten met werken en leren op iPads om zo het onderwijs op een hoger niveau te tillen. Al kreeg ik ook de indruk dat de functionaliteiten van een iPad hem nog totaal vreemd waren, desondanks ging hij zich vol goede moed inzetten voor dit project.

        Pas later leerden wij hem kennen als een man van het volk, een tweede gezicht om het zo maar te noemen. Hij liet zich op meerdere vlakken gelden om, het liefst de wereld, maar toch zeker zijn Rotterdam, een stukje beter en mooier te maken voor iedereen.

        Tijdens de uitvaart had iemand het over een "boer op klompen", wat in mijn eigen gedachten vertaald werd naar de ontwapende verschijning die Ome Theo was. Als een man van en voor het volk met als doel de wereld een stukje beter te maken voor ieder die het minder had.

        Een voor ons een tweede gezicht omdat hij, mijns inziens, niet graag vertelde naar zijn achtergelaten sporen ten behoeve van "zijn" Rotterdam- Noord en zodoende dit wel (misschien bewust) vaag hield?

        Mijn laatste herinnering aan Ome Theo is dan ook in alles een samenvatting over mijn nagedachtenis aan mijn, onze Ome Theo.

        Na het verlies van ons dochtertje Naomi slechts een maand voor zijn overlijden belde hij ons op, om ons sterkte te wensen. Dit terwijl hij zelf aan het vechten was tegen die vreselijke ziekte, dit was even niet zo relevant vond hij zelf.

        Ut Sementem feceris, ita metes (Zoals je zaait zul je oogsten)
        De oogst: zijn nagedachtenis en daarmee de boodschap om de wereld een stukje beter te maken waar mogelijk, dat is namelijk wat die Boer op Klompen heeft gezaaid.

        Maurits - Valkenburg ZH
        13 november 2020

        Deel deze pagina:

      • De Zaaier bij Ondergaande Zon. tekst uitgesproken tijdens herdenkingsbijeenkomst 4 juli 2020
        reactie 35   |   niet OK
        De Zaaier bij Ondergaande Zon.
        Jullie denken misschien, wat doet die boer daar in het midden op de kaart van Theo Eikenbroek.
        Theo is zolang ik hem kende van 1973 tot 2004 bezig geweest met zijn HOOFD, met denkkracht, zaaien in de Geest!
        Zijn werk; projecten opstarten-ideeen de samenleving inbrengen- netwerken- communicatie- mensen samenbrengen, afstemming op elkaar, was veel praten. Je hoofd gebruiken.
        Hij droeg daarbij een groene hoed- een Borsalino- zoals veel mensen hem kennen.
        .....In 2000 namen we een volkstuin, bij VTV Blijdorp, vooral omdat IK dat heerlijk vond. Veel contact met de natuur, de zon, de wind, het buitenleven, en de bloemen zien opgroeien en bloeien.
        In 2004 kreeg Theo meer aandacht voor de grond- de tuin- de aarde onder zijn voeten. Hij wilde groente gaan kweken. Hij leerde in cafe Walenburg Joost Minnigh kennen die graficus was en na het werk in zijn atelier iedere dag om 17.00 een borreltje kwam drinken en Theo ook.
        Joost had een volkstuin op Eigen Hof en verbouwde daar groente. Theo leerde steeds meer over groente verbouwen door Joost en de nodige tuinboeken. Hij voelde zich steeds meer BOER en ging op KLOMPEN lopen. Hij stampte de plantjes uit de grond! Hij vond het heerlijk.
        Zaaien in de aarde, wat tastbare materie oplevert een plantje.
        Van GEEST=DENKKRACHT, symbool HOED, naar.......... daadwerkelijk met je handen in de aarde zitten, een zaadje erin leggen, voeden met water, zodat er tastbare materie ontstaat, een groenteplantje. Dat een tastbaar product oplevert, een kroot, een kool, een tomaat, die je lichamelijk voedt. Hierbij droeg hij KLOMPEN.
        Ik vond het een hele omschakeling.....................Van Hoofd naar Voeten.
        Van Zaaien in de Geest naar Zaaien in de Materie. Dit schilderij komt uit een boekje waar maar 1 boer instaat dat ik thuis had liggen van de schilder Van Gogh, gekregen bij abonnement op N.R.C. (= Hoofd) - Het heet- De Zaaier bij Ondergaande Zon- en het lijkt meteen of ik het over Theo heb. Is dit toeval?
        We zullen hem missen!
        Trudy Aarts


        Trudy - Rotterdam
        21 september 2020

        Deel deze pagina:

      • Toespraak zus Ineke tijdens de uitvaart
        reactie 34   |   niet OK
        Theo,
        Onze broer, mijn broer, opgegroeid in een gezin met veel vrouwen. 4 zussen een moeder een tante, en een vader die lange dagen maakte op zijn werk .
        Het was een druk middenstand gezin.
        Met de winkel naast de huiskamer. Stil zitten was er niet bij, er was altijd iets te doen.

        Met de lagere school is jouw liefde voor het wandelen begonnen. Jij en later ook wij liepen 3 kwartier heen en ook weer 3 kwartier terug naar de katholieke school in Katwijk. En wandelen ben jij altijd blijven doen. Het Pieterpad, en het door jouw geliefde Rotterdam, naar de volkstuin enz.

        Observeren kon jij al jong heel goed. Als wij na de warme maaltijd op zondag lang zaten na te praten en te kakelen, kon jij uit het niets zeggen:
        Jullie praten wel veel maar zeggen niets. Dit ben ik nooit vergeten. Bij die zelfde zondagse maaltijd was er altijd groentesoep, waarop jij dan riep. Ha, zondag we krijgen weer ondergelopen moestuin.
        En zo noemen wij groentesoep nu nog. Jij wist toen nog niet dat de moestuin je grootste hobby zou worden.

        Om materiële dingen gaf jij niets. Had je vriend Leen een grote brommer en besloten jullie samen op vakantie te gaan dan vroeg jij de solex van pa en sukkelde er vrolijk achteraan. Leen kon daar geweldig over vertellen hoe hij aan de andere kant van de Maastunnel hier in Rotterdam, maar op jou stond te wachten. En jij heel rustig en zingend op de solex een half uur later weer verscheen.

        Na de lagere school en mulo ging jij werken bij de Leidsche Krant waar ze heel tevreden over je waren. Maar jij wilde meer, Na het avond Lyceum ging je sociologie studeren in Utrecht.
        Jij haalde je diploma en wij wisten van niets. Ach het is maar een papiertje het gaat om de kennis was je commentaar.

        Vele jaren later won jij een prijs voor de mooiste boontjes in de moestuin. Dat kregen wij te horen DAAR was je heel trots op. Samen met Trudy was dit echt jullie grote hobby.

        Met Theo was het niet snel saai. Zo haalde hij zijn rijbewijs, maar auto rijden was echt NIET zijn ding. Samen met onze moeder heeft hij nog eens 10 min. in de file gestaan. Tot Ma vroeg waarom al die andere auto’s links wel doorreden? Stonden ze al die tijd achter een geparkeerde vrachtwagen, hier kon hij dan zelf ook erg om lachen.
        Het rijden gaf hij op, hij vond zichzelf een gevaar op de weg.
        Wel zat hij graag naast Trudy, en in Parijs b.v. kon hij Trudy over prachtige gebouwen vertellen terwijl zij erg haar best moest doen in het verkeer, en hij dat totaal niet in de gaten had.

        Toen onze moeder ziek werd nam hij ook een dag van de verzorging op zich. Op dinsdag kwam hij met trein en bus om voor haar te koken en te borrelen.
        Dit werd erg gewaardeerd , ik denk aan beide kanten.

        Toen het bericht kwam van jou ziekte en dat jou leven waarschijnlijk geen jaar meer zou duren is onze zus, uit Nieuw Zeeland nog over gekomen. Ze kwam ineens vroeger dan gepland, had het gevoel ik moet NU. Dat is geweldig geweest jullie hebben nog mooie dagen gehad en vlak voor de Coronacrisis was zij weer thuis.

        Er zijn nog veel meer verhalen te vertellen maar ik stop ermee.
        Theo jij leefde jou leven op jou manier. Een mensenmens.
        Ik ben er van overtuigd dat jij voor veel mensen iets hebt betekend.

        Ieder van ons heeft zo zijn gedachte voor wat er is na dit aardse bestaan. Zelf zei jij daar over: als er iets is hoop ik dat ik prettig verrast word.
        Wij hopen dat ook voor jou.

        Ineke - Valkenburg zh
        16 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Eengeslaagd medemens
        reactie 33   |   niet OK
        Trudy,
        de herinnering blijft aan Theo met zijn springende haren, zijn blijde ,priemende ogen
        die pogen in de ziel door te dringen,
        zijn eeuwig wandelende sprankelijke geest.
        Een mens in ware zin, of liever nog een medemens zoals men die graag ziet:
        Aardig, hartelijk en steeds zoekend naar de weg van het midden.
        Mocht hem jaren meemaken in het Deelgemeentebestuur van Noord als medraadslid
        en voorzitter. In het betsuur samen met Christa , Andries en Harm.met wie
        hij de eeuwige sigaret deelde.
        Wens dat goede herinneringen aan jullie jaren samen,
        je helpen met humor je levensgeluk verder te vinden binnen de gebleven ruimte. Weet dat dat echt mogelijk is.
        George Eras

        George - 3039lj rotterdam, statensingel 139a
        4 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Theo - vriend en buurman
        reactie 32   |   niet OK
        Ik woonde naast Theo en Theo van 1993 tot 2002 en heb hem in deze jaren leren kennen - in zo veel facetten dat het moeilijk is daar woorden voor te vinden. Hier enkele herinneringen: Theo kon heerlijk mosselen koken. Theo was vol inspiratie en heeft die met ons gedeeld (in de straat, in de leesclub). Toen het voor mij aan de tijd was Rotterdam en Nederland weer te verlaten, hebben we lange gesprekken gehad. Jouw vragen hebben mij geholpen mezelf te begrijpen en menige beslissing eenvoudiger gemaakt. Je was een vriend voor mij. Waar je ook bent, moge er plek zijn voor inspiratie en vriendschap, van harte.
        Trudy, dank je dat je na zo lange tijd aan mij gedacht hebt, er is een plek voor jou hier aan zee, in het ritme van eb en vloed, van komen en gaan.
        Anna

        Anna - Wittdün
        2 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Voor Trudy en Theo
        reactie 31   |   niet OK
        Ik kende Theo’s gezicht van een foto van het deelgemeentebestuur Rotterdam-Noord, maar ik heb Theo pas ontmoet op de volkstuin VTVB. In kantineteam “Theo” gingen de gesprekken over van alles, maar Theo had duidelijk veel plezier in activiteiten waarmee hij anderen verder hielp in het leven. In ons laatste gesprek, met een glas wijn in de tuin, keek Theo met ongeduld uit naar zijn enig resterende kans op meer toekomst. Dat hij die niet gekregen heeft is zo jammer. Theo, je verdiende een veel langer verblijf op deze wereldbol!
        Maar zoals Bram Vermeulen zong in "Testament": je pas dood als je bent vergeten.
        Je leeft voort in ieders herinnering, ook de mijne.

        Anja - Rotterdam
        1 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Theo was de liefste Nederlands leraar ooit
        reactie 30   |   niet OK
        Ik heb een paar jaar Nederlandse conversatie lessen van Theo gehad. Hij was altijd zo lief en aardig voor mij. Wij hadden heel interresante gespreken, over de politiek en onze samenleving. Hij geef mij ook veel groenten van zijn tuin. Al met al, voelde ik mij heel welkom en ik ben heel dankbaar dat ik heb hem ontmoet. Rest in peace, Theo.

        Florence - Schiedam
        1 augustus 2020

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 29   |   niet OK
        Theo was ook betrokken bij het Buitenmuseum Bergpolder, over de geschiedenis van de wijk Bergpolder.
        Samen met Theo heb ik een paar jaar geleden een rondleiding langs de borden van het Buitenmuseum aan ge"interesseerde (oud-)wijkbewoners gegeven. We vulden elkaar prima aan; Theo vertelde vooral over zijn eigen, persoonlijke historische herinneringen en anekdotes op de verschillende plekken in de wijk, terwijl ik meer de historische feitjes ' uit de boeken' vertelde, een mooie historische mix. Het was een gezellige middag; de bewoners waardeerden de rondleiding zeer. Ik vond het een leuke samenwerking met Theo.
        Regelmatig kwamen we elkaar tegen op straat in de wijk, en dan maakten we een praatje. De laatste keer sprak ik hem op het pleintje waar een paar weken later het monument voor de slachtoffers van de V1 onthuld zou worden in maart; Theo vertelde dat hij graag bij de onthulling aanwezig zou willen zijn. Door corona is de onthulling helaas niet doorgegaan.


        Frank - Rotterdam
        31 juli 2020

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.