Dag Theo, grote vriend,
Wat ben ik ontzettend geschrokken en verdrietig. Jacomine belde met het vreselijke bericht. Ik kan het nog nauwelijks bevatten. We spraken elkaar onlangs nog en hadden, zoals altijd, weer veel lol.
Kan me nog goed herinneren dat we elkaar in 2004 leerde kennen bij de MBA-opleiding in Buren. Veel geleerd en gelachen. Daar is onze vriendschap ontstaan. Tijdens de studie hebben elkaar steeds gemotiveerd om de gang erin te houden. Samen haalden we de eindstreep.
Na de studie zijn we elkaar niet meer uit het oog verloren. Je was altijd in voor een goed gesprek. Enthousiast sprak je over je gezin, werk, bridgen, tennissen, toeren met de motor en mooie vakanties. En als je kon helpen, dan deed je dat met veel plezier. Je was een steun voor velen. Intens triest dat Jacomine, Anoek, Koen en veel anderen jou moeten missen. Zo onwerkelijk je nooit meer te spreken en te zien.
Dank je wel voor jouw vriendschap, hartelijkheid, humor en wijze raad. De warme herinneringen koester ik voor altijd in mijn hart.
Jacomine, Anoek en Koen, ik wens jullie alle sterkte en kracht.
Groet,
Ronald

Afgelopen zomer heb ik je leren kennen tijdens een wedstrijdje tennis, samen met je teammaat Hans. Ik heb ontzettend gelachen om je gort droge humor, je fanatisme en je tactische spel. Het is moeilijk te bevatten dat jij, die zo kort geleden nog zo vol in het leven stond, er nu niet meer bent. Rust zacht.

Ik wens de directe familie en alle nabestaanden heel veel sterkte met het moeten missen van deze fijne man.

Bertjan.

Drie keer heb ik het bericht van jouw plotselinge overlijden gecheckt. Heb ik het niet verkeerd gelezen, was er nog een andere collega die Theo heet, gaat het wel over Theo, Théo? De foto is onverbiddelijk, je bent het echt. Hoe intens verdrietig! Ik heb mooie herinneringen aan je, je humor, je goede humeur, je mooie overhemden, je verhalen als we in de trein van of naar Den Haag zaten. Een bijzonder werktraject waar we allebei bij betrokken waren, de mogelijkheden die jij altijd zag.
Het ga je goed Theo. De hemel had vast een goede netwerker nodig, je hebt me nu al verbonden daar. Dag lieve, aardige Theo.

Lieve dierbaren van Theo,

Wat diep verdrietig dat Theo - zo jong als hij was - er plotseling niet meer is. Met ongeloof lazen wij de annonce van deze geestdriftige bridger die ik ken van de lessen in het Maarnse dorpshuis en de gezellige huiskamerbridge-avonden die er een tijd lang op volgden. Met trots vertelde hij bij latere vrolijke ontmoetingen in het dorp over de hoge scores die hij samen met zijn kaartvriend behaalde bij de bridgeclub.

Hopelijk wordt uit alles waar Theo voor stond, een prachtige troostende herinnering geboren. Daarin kracht vinden, dat wensen wij eenieder toe, die hem lief was.

Een warme laatste groet van Willem en Lidy Kortenoever

Ik herinner mij Theo als een man met continue pretlichtjes in zijn ogen. Iemand met wie je altijd een dolletje kon maken, terwijl je tegelijkertijd ook een heel persoonlijk en betrokken gesprek met hem kon hebben. Het contact met hem was altijd plezierig. In alle opzichten een fijne collega. Dat hij er nu niet meer is, zo in één keer uit het leven weggerukt, is onvoorstelbaar.
Ik wens iedereen in zijn omgeving, zijn vrouw Jacomine, zijn kinderen Anouk en Koen, zijn verdere familie en vrienden, heel veel sterkte bij het verwerken van dit enorme verlies.