Na een Open-Dagbezoekje aan het ECL, waar Tessa ons rondleidde en verklapte dat het heel gezellig, maar wel rommelig was daar, wilde Tamar ook nog even naar het Mendel. Daar ontmoette ik Thomas voor het eerst. Wat mij toen vooral opviel was hoe hij ver vooroverboog om met zijn enorme lengte naar ons af te dalen. Wat een grappige, vriendelijke, bijzondere man, een beetje rare snuiter, dacht ik toen. Thomas, en zeker ook dat het Mendel bekend stond als goedgeorganiseerde school, hielp Tamar besluiten zich bij het Mendel aan te melden.
Een paar jaar later vroeg Miriam mij: is het geen leuk idee om Thomas en Tessa mee te vragen als je met Tamar en David weer naar de bergen gaat? Jazeker, en ze gingen mee! Ik herinner mij Thomas in de bergen vooral om zijn compleet andere camerabediening. Regelmatig ging hij met dat lange lijf door de knieën om een torretje, bloempje of ander wonder van de Alpenfauna vast te leggen. Mijn blik sloeg deze microwereld meestal over om vooral vergezichten, met ons op de voorgrond, te fotograferen. Tijdens de ruim 20 uur durende heen- en terugreis hebben we elkaar veel beter leren kennen. Wat een verhalen over Carla, Emiel, Tessa, vader, stiefmoeder, kunst, politiek, economie. En ook: wat een vragen naar mijn leven. Hoe graag Thomas ook vertelde, hij had altijd oog en aandacht voor de ander.
Zeven jaar geleden wees Miriam me op een vacature bij het Mendel. Ik belde Thomas. Zal ik het doen? Wil je mij als collega? Ja, natuurlijk. Doen.
Op het Mendel zag en hoorde ik hoe Thomas contact maakte met leerlingen en collega's en hoe hij door zeer velen enorm werd gewaardeerd. Iedere keer dat ik hem tegenkwam, zag ik hoe hij genoot van zijn rol.
Ook voor, tijdens en na het hard(?)lopen hadden we nooit gebrek aan gespreksstof. En het ging altijd ergens over.
De laatste les die Thomas heeft gegeven was voor mij heel confronterend. Ik ga zomer 2020 stoppen met lesgeven en genieten van mijn vrijheid. En Thomas geeft zijn laatste les...…. Die dag was het overduidelijk: Thomas hielp ons allen er doorheen. Net als de keren dat ik nog bij jullie thuis mocht zijn. Thomas bleef vragen en vertellen.
We vierden Carla's verjaardag met jullie gezin, familie en vrienden. Samen waren jullie het middelpunt. Zo indrukwekkend om ondanks alles het leven te vieren.
De afgelopen maanden voerden we fijne gesprekken, deed ik kleine klusjes en samen keken we naar al dat prachtige tekenwerk dat jullie aan het uitzoeken waren. De laatste keer ging ik naar huis met 'Self Portrait', de tekenfilm die Thomas verzon en maakte over Rembrandt. Thuis hebben we hem samen bekeken. Ik heb hem nog net kunnen appen hoe mooi, fantasierijk, grappig, hoe Thomas ik deze film vind.
Lieve Carla, Emiel en Tessa, ik ga zo naar het Mendel. Thomas komt daar voor het laatst langs. Jullie gaan hem daarna begraven. In gedachten ben ik bij jullie.
En dan gaan wij verder met ons leven en zullen nog vaak aan Thomas denken, over Thomas praten.
Liefs, Ronald

Wat was het fijn dat jij ook deelgenoot van mijn leven en familie werd. Ik kende je hooguit 2 a 3 jaar maar ik voelde me direct verbonden met je. Ik voelde dat je echt luisterde en aandacht had en voelde mezeer gezien. Je was zo liefdevol en vol empathie.
Je was zo naast me/ ons toen het even meht HenkJan niet goed ging.
Direct was je daar met al je liefde en warmte en medeleven terwijl je in je in je allerlaatse weken was.
Ik zal je missen maar gelijktijdig zal je altijd in mijn hart zijn.
We houden van je en we zullen altijd van je blijven hokuden.
Je bent nu thuis in het Grote Oneindige Liefdevolle Licht.
Daar vertrouw ik op.
Lieve Carla, Emiel, Alex, Tessa, Liesbeth , Lucas en andere zeer naasten van Thomas: ik wens jullie een diep Vertrouwen en heel veel liefs en sterkte. Een warme omhelzing voor jullie allemaal. Veel liefs Mila

Lieve Thomas,
Wat een respect heb ik voor jou en hoe jij de laatste fase van je leven was: zo positief en altijd enthousiast! Op elk kaartje of berichtje van onze kant kwam jij altijd met een antwoord en altijd met een vraag hoe het met ons ging. Wat een mooi en warm mens was jij, altijd oog en aandacht voor een ander! Wat een leegte laat jij achter, dit voelen wij als collega's van het Mendel, maar voor jouw gezin moet dit helemaal onwerkelijk en intens zijn. Wij wensen hen dan ook alle sterkte en kracht toe in deze moeilijke tijd. Maar ongetwijfeld heb jij ervoor gezorgd dat de herinneringen warm en eindeloos zijn. Rust zacht lieve Thomas.

Geloof me, het is een gave om mensen een fijn gevoel te geven. Alleen al om bij de mensen binnen te komen en zonder een woord te zeggen bij iedereen een glimlach te voorschijn te toveren.Dat ze zeggen Ha fijn, kom zitten, wat wil je drinken of heb je honger.Jij kon dat , jij gaf de mensen n fijn gevoel, jij gaf de mensen veel....
Wij zullen dat gevoel altijd blijven koesteren met een glimlach.
Bedankt Thomas het was een grote eer dat we je ( schoon) broer en zus mochten zijn.
Liefs Lilian en Lau

Gecondoleerd met het overlijden van jullie lieve Thomas.
Hoewel ik Thomas alleen op de verjaardagsfeestjes bij Liesbeth heb ontmoet, blijft hij in mijn gedachten om zijn warme en oprechte betrokkenheid bij de mensen om hem heen en om zijn lieve en zachte energie.
Heel erg veel sterkte allemaal

Lieve meneer Colthof,
Toen ik van een oud klasgenoot het verdrietige nieuws te horen kreeg, had ik de behoefte om toch op de een of andere manier nog een berichtje achter te laten. Ik heb u 2 jaar als biologie leraar in de onderbouw gehad, en uw lessen waren altijd mijn favoriet. Leuk, interessant en altijd met een bijzonder verhaal. Wat mij is bijgebleven is dat u ooit vertelde dat je als je naar een specifieke schelp op het strand kijkt, jij waarschijnlijk de enige op de hele wereld bent die die schelp heeft gezien. U leerde ons niet alleen de stof, maar liet ons ook echt kennismaken met de wonderen van de biologie en u wist iedereen in het lokaal te boeien en te laten nadenken. Ook was u als persoon erg betrokken, warm en altijd positief. Ondertussen zit ik in het tweede jaar van mijn opleiding aan de universiteit en ik herinner mij uw lessen en bordtekeningen nog erg goed. U heeft mij ook altijd aangespoord om zelf te blijven tekenen naast het volgen van een studie. Die boodschap is voor mij nog steeds erg belangrijk, en daar wil ik u voor bedanken.
De wereld heeft een geweldige leraar en een geweldig persoon verloren.

Hoewel het inmiddels lang geleden is dat wij je in persona ontmoet hebben sta je ons nog na voor de geest om je sprankelende gedachten, je opmerkelijke gevoel voor humor en bovenal je sympathieke persoonlijkheid. In mijn herinnering ben je de briljante medestudent aan wie ik mij kon optrekken. Morag leerde jou vooral kennen tijdens de excursie naar Bourgondië die we maakten in de zomer van, ik meen, 1990. De gezamenlijke bezigheden tijdens deze reis, zoals koken en zingen, zijn ons meer bijgebleven dan architectuur en kunst. Het bericht van jouw overlijden, zoals we dat via de krant vernamen, heeft ons zeer geschokt. We wensen Carla en de kinderen alle sterkte toe bij het dragen van dit verlies.