Ome Thuur, je bent nu al een jaar weg, maar in dat jaar hebben we nog geregeld over je gesproken.
We hebben je zelfs nog op de televisie gezien, dat krijgen niet veel overledenen voor elkaar!
Volgens mij geniet je nu van het feit dat jouw kinderen bij elkaar komen en goede herinneringen ophalen...
Neven en nichten: sterkte en neem er een op je vader, ook uit onze naam......
Marij

Lieve opa,

Ik zal je missen. Altijd was je geïnteresseerd en enthousiast. Ik waardeerde je vechtlust, je gaf nooit op en wilde van alles op de hoogte blijven. Je was nog heel goed bij de tijd, had een gezond lichaam en wou het liefts altijd mensen om je heen en nog overal naar toe. Je blijft voor altijd in mijn hart.

Liefs,

Bram

Adieu Thuur, \'n echte maestro waase !

bedank!
bedank veur alle moeie leadjes

Ome Thuur laat een onuitwisbare herinnering achter door zijn carnavalsliedjes en door de uitspraak : maar meisje wat ben je groot geworden, maar dan op z\\\'n Venloos natuurlijk wat ik jammer genoeg niet kan schrijven. Zelfs in Breda hebben we dit jaar op een feestje nog het liedje \\\'t is gedoan, \\\'t is gedoan we motten weer noa hoes toe goan, gezongen. Toen de gastheer de elpee van Thuur Luxembourg en Frans Boermans liet zien konden we met trots vertellen dat \\\"onze ome Thuur\\\" die liedjes maakte.

Als puber kan ik mij herinneren dat Thuur en zijn eega, als toenmalige inwoners van Grubbenvorst, in de jaren zeventig regelmatig te gast waren bij mijn ouders in die Parel aan de Maas.

Ik herinner Thuur als een markant man. Geïnteresseerd in zijn medemens jong (ik als puber) of oud. Boven alles was hij musikant en levensobservator. Luisterend naar zijn carnevalsliederen gaat mijn herinnering naast zijn liedern steeds uit naar zijn oprechte warme aanwezigheid tijdens zijn bezoeken aan mijn ouders, waar ik van deelgenoot mocht zijn.

Ik ben er altijd trots op geweest wanneer ik kon zeggen dat ik familie was van Thuur, ook al was het van de koude kant. Dat maakte altijd indruk op mensen. Ik was/ben het petekind van Margot. Toen mijn ouders, Frans en Mia Stoks-Noldus, mij mijn doopnamen gaven, vonden ze Margot niet passen, en kozen voor haar echtgenoot Thuur. Dat is mijn derde naam (Franciscus Theodorus ARTHUR Marie).
Net als mijn broer Gé ken ik ook talloze liedjes uit het hoofd. In de jaren zeventig waren de Twieë Bein zelfs populair in Haarlem, wanneer mijn vriend Ronald en ik ver na middernacht van de kroeg naar huis probeerden te lopen en al die onthutsende ontdekkingen deden die in het lied zo fraai worden bezongen. Wat een humor! ook gewaardeerd zonder al die drank.
Veel in Venlo ben ik niet meer geweest, meestal voor begrafenissen, maar bij één zo\\\\\\\'n keer kwam Thuur erachter dat mijn vrouw Kristien een kleindochter van Baer Winters is. Nog zo\\\\\\\'n Venloos carnavalskanon. Dat vond hij geweldig! Ein echt Venloos maedje! Dat zat wel snor.
Ik zal steeds heel goede herinneringen aan ome Thuur houden en zijn liedjes en opgewekte humeur zullen mij altijd bijblijven.

Favoriete oom: altijd vriendelijk en veel gelach. En als klein kind onder de indruk want hij had een Mercedes! De LP met carnavalsliedjes in het Venloos was altijd een genot om te horen. Ik ben blij dat ik hem met Ma (tante Riet) nog bezocht heb in Venlo toen ik in Nederland was in 2007.

ik zie jou en tante zus nog komen op de verjaardagen bij pa en ma, hoed op, stok, tante zus met bontje, jullie leken zó weggelopen uit een boek van Couperus..alleen waren jullie niet zo droog: binnen de kortste keren galmde de lach door het huis. Jullie brachten altijd echte Limburgse balkenbrij mee als kado..
Op grote familie bijeenkomsten vroeg je altjid: van wie ben jij er een? (maar dan in het Venloos, helaas kan ik dat niet schrijven)
Ik herinner me vooral jouw positieve instelling en je gave om overal van te genieten. Het ga je goed!

Thuur was behalve een voortreffelijk mens ook een buitengewoon gedreven bestuurslid van onze STICHTING PATER SCHLOOZ.
Gedurende vele jaren heeft hij de werken van zijn vriend Frans Schlooz in India als bestuurslid en penningmeester met grote passie ondersteund . Tot op zeer hoge leeftijd bleef hij trouw en was hem geen inspanning teveel voor de armsten der armen in Tamil Nadu.
Daarvoor zeggen wij dank namens alle besuursleden en betuigen wij ons medeleven bij zijn overlijden. Wij zullen zijn herinnering koesteren.