Ik kwam nog niet zo erg lang bij Tjeerd toen ik met m’n lange haar (tot ver over de schouders) binnen kwam en zei: ‘Ik ben er klaar mee, het mag van mij weer kort’.
Tjeerd wilde dat niet doen, hij zei: ‘doe het niet, daar krijg je spijt van.’
Vervolgens knipte hij het weer een beetje in model en ik verliet met m’n lange haar de zaak.
Wat ik niet wist is dat Tjeerd niet heel lang daarvoor zelf ook lang haar had gehad. En hij had er wél spijt van dat hij het eraf had laten halen. Ik kende hem alleen met z’n korte koppie.

Mijn vrouw was verbaasd toe ik thuiskwam. Ze zei: ‘je ging het er toch af laten halen?’
Ik legde haar uit hoe Tjeerd reageerde en dat ik er persé nog even over na moest denken. Een maand later wist ik het zeker … het moest er echt af!
Dus ik terug naar Tjeerd en die begon met hetzelfde ritueel … ‘denk er nog even over na, je krijgt spijt!’
Toen zei ik: ‘Of jij knipt het eraf, of ik zoek een andere kapper die het doet’.
Toen zei hij niet veel meer en knipte m’n lange haren naar de geschiedenis.

Ik heb er overigens nooit een dag spijt van gehad, en ben nog steeds vaste klant.
Maar het zal nooit meer zo zijn als toen Tjeerd er nog was. Wat een innemende man was dat!

Anita, Milou, Jeffrey, Martijn en Sabine, familieleden en verder alle lieve en beste aanwezigen.
Wij zijn hier bijeen om afscheid te nemen van Tjeerd. En betreuren ten zeerste dat hij veel te vroeg afscheid van het leven heeft moeten nemen, na ruim 6 jaar chronisch ziek te zijn geweest.
Zijn overlijden werd verwacht maar kwam toch onverwacht.
Wij, Carola en ik hebben Anita en Tjeerd jaren geleden leren kennen. Wij hadden meteen een klik!
Samen zijn wij veel met elkaar opgetrokken: etentjes, horecabezoek, verjaardagen en korte en langere vakanties. Zoals naar Dubai, Normandië. Krakau, Maastricht, Wageningen, Terschelling en Wervershoof.
In Wervershoof gingen wij dikwijls vissen. Vangen deden wij niet veel, maar het was supergezellig!
Deze tijd vol vriendschap en warmte zullen wij nooit vergeten.
Tjeerd werd ziek en kreeg zijn lichamelijke beperkingen, maar genoot zichtbaar van het leven, Hij nam het zoals het kwam.
Nooit heb ik hem horen klagen en ondanks dat zijn beperkingen toenamen bleef hij, zover het toeliet, aan alles deelnemen.
En zoals in de rouwkaart staat: met diep respect en zo sterk in zij strijd.
Ook voor Anita heb ik diep respect
Jarenlang heeft zij dag en nacht voor Tjeerd gezorgd. En alles gedaan wat nodig was om Tjeerd zijn leven zo aangenaam mogelijk te maken.
Wij weten dat het zeer zwaar viel voor jullie beiden. En ook dat er veel verdriet was om de steeds afnemende krachten en toenemende ongemakken van Tjeerd.
Anita, het is bewonderenswaardig hoe jij en ook met steun van jullie l
Kinderen dit volbracht hebben. HULDE!
Jullie zijn zo'n hecht gezin en wat is het fijn dat jullie elkaar kunnen steunen in deze zware tijd.
Anita, je bleef ondanks alles, opgewekt en klaagde nooit. Veel bleef jij organiseren: ik noem bv. "de kookclub", met alle alle lieve vriendinnen en vrienden samen.
Maandagavond 3 december 2018 hebben Carola en ik afscheid van Tjeerd genomen.
Wij zagen er tegen op, maar wat was het mooi, warm en liefdevol om elkaar nog te spreken.
Samen met Anita en Ron hebben wij een onvergetelijke avond gehad. Een avond met verdriet maar ook met een lach.
Wat vonden wij het waardevol om zo afscheid te nemen van Tjeerd.
Wij zullen deze avond nooit vergeten!
Anita vertelde die avond dat zij en Tjeerd zaterdag 8 december 40 jaar getrouwd zouden zijn.
Tjeerd zijn antwoord was: Ja, dat is zo, maar dat maak ik niet meer mee.
Want dan ben ik al overleden....
Kippenvel, maar een antwoord wat ik nooit zal vergeten!
Tjeerd was die avond mijn inziens rustig en ontspannen en het leek erop dat hij zich berustte in zijn naderend einde.
Onze Tjeerd heeft jaren gevochten tegen zijn afschuwelijke ziekte. Een ziekte met fatale afloop.
Iedereen wist de afloop, echter niet wanneer.
Tjeerd is er niet meer.
Wij zijn verslagen, maar ook trots op hem.
In onze harten zal hij altijd blijven voortleven.
Groot is de leegte die hij achterlaat, mooi zijn de herinneringen die blijven.
Zolang wij over Tjeerd blijven praten, ervaren wij een gemis en zolang wij Tjeerd missen, is hij bij ons.
Want overleden ben je pas als iedereen je vergeten is.
En Anita, wij hebben het al besproken. Als er wat is, wij zijn er voor je!
Dag en nacht!

Lieve dappere vriend van ons. Prachtmens!
Rust zacht, ik zal je nooit vergeten. Maar missen doe ik je nu al!

Nico en Carola van der Veldt.
DAARBOVEN TUSSEN AL DIE MOOIE STERREN IS IEMAND DIE IK NOOIT ZAL VERGETEN....

Lieve familie Meinema,
Mijn eerste herinnering aan Tjeerd gaat zo' n 30 jaar terug...
Ik was ongeveer 35 jaar en had voor het eerst in mijn leven mijn haar kort laten knippen. Ik wist toen nog niet hoe lastig het was om een kapper te vinden, die bij je past.. Na verschillende nare ervaringen kwam ik via mijn collega Josephine bij Tjeerd Meinema terecht.
Ik werd in IJmuiden door een vriendelijke, maar strenge dame ontvangen vanachter haar kassa. Zij gebood mij plaats te nemen en te wachten op mijn beurt.
Ineens stond daar een leuke, aardige, jonge man: de kapper!
" Ik zou mijn auto daar niet neerzetten, als ik jou was.." zei hij "..dan krijg je een bekeuring.." Toen ik een beetje aarzelend reageerde, vroeg hij mijn sleuteltje: "...ik zet hem wel even ergens anders..." Vervolgens voegde hij de daad bij het woord en parkeerde mijn kever uit 1968 vlekkeloos een eindje verder op. "Altijd leuk om in zo'n oude auto te rijden!" zei hij.
Dat was mijn kennismaking met Tjeerd Meinema en ik heb daarna nooit meer naar een andere kapper hoeven zoeken!

Ik heb fijne herinneringen aan je.
Je huis liet je toch maar even over aan een jochie van 18 die hem wel even in de verf zou zetten. Wat een klus was dat. En de verf bleef nog zitten ook. Denk ik ;)
Ook mij nam je wel eens mee om te crossen in ijmuiden. En je vertelde me dan hoe je moet schakelen.
En wat ik zeker nooit vergeet zijn de eindeloze discussies die je met mijn moeder kreeg zodra er een glaasje teveel in ging tijdens de vakanties in spanje.
De feestweek van santpoort werdt zo populair bij mijn vrienden dat iedereen en zelfs nu nog de meeste aan mij vragen: Tom! Gaan we nog naar Tjeerd en Anita!
Ik ga je missen... maar ik zal je nooit vergeten!
Je hebt een prachtig gezin en kan super trots zijn op wat je hebt bereikt.
En ik ben trots dat jij mijn oom bent.
Rust zacht lieve Tjeerd xx