Mijn moeder was vroeger de buurvrouw van Aaron, het blijkt dat Aaron en ik vroeger als kind hadden gespeeld.. Ik heb Aaron eigenlijk pas kort voor zijn overlijden leren kennen, via mijn moeder, omdat hij ''toevallig'' bij ons in de zaak was langsgekomen. Hij herkende mij wel, ik hem niet.. Een paar dagen later kwam hij weer, even een paar broodjes doner kebap halen voor thuis zei hij met een glimlach.. En een paar dagen later was hij er niet meer. Ik heb nog nooit zoveel verdriet gehad om iemand die ik eigenlijk niet ken. Het is momenteel half drie 's nachts en oppeens moest ik weer aan Aaron denken. (de dag dat hij de broodjes doner kwam halen was er een dame van d-reizen bij ons aan het eten, ze flirtte zwaar met Aaron maar hij had het niet eens in de gaten laten toen Aaron weg was stelde ze vragen over hem over wie hij was etc, helaas is zij een paar dagen na Aarons overlijden ook overleden, dit is eigenlijk de grootste reden van mijn ''denken'') Dus daarom tikde ik net zijn naam in op google en kwam hier terecht. Ik weet ook niet waarom ik dit allemaal hier typ maar ik wou het gewoon even kwijt. Mischien kan ik Aaron bij deze laten weten/voelen dat er nog altijd mensen zijn, buiten zijn eigen famillie om, die nog altijd aan hem denken en zullen blijven denken.. Rust Zacht Aaron..