Beste Huib, Frits, Robin en familie.
Opeens is het onvermijdelijke daar, Ton is niet meer.
Treurig. Einde aan het leven van een kleurrijke mens.
Ik ga terug in de tijd.
Toen ik in februari 1975 als 25 jarige op het Vitus ging werken was ik meteen mentor van 4 Havo.
Ton werd mijn begeleider vanuit de schoolleiding.
Wekelijks aanvankelijk en later zoals het uitkwam, kwamen we samen, meest rond lunchtijd, Ton met een door Roos gevuld broodtrommeltje, om over mijn lessen en de mentorleerlingen te praten.
De manier van aanpak van met name lastige havo jongens, was zeer adequaat. Ton leefde zich in, de leerling voelde zich gezien en een oplossing was nabij.
Ton was in voor het opnemen van nieuwe leerlingen, zoals Janita van der Vinne, de eerste blinde leerling. Later ontvingen we een Vietnamese bootvluchteling, die Frans sprak. Ton was zeer betrokken bij deze leerlingen.
Zoals altijd, met zijn kladblok aantekeningen makend in dat kleine handschrift.
Een tragisch moment was het overlijden van Elske van Attekum ten gevolge van een ongeluk. Ton stond de leerlingen en mij bij om dit verdriet te verwerken. In deze verdrietige tijd hadden we veel steun aan elkaar.
De para dagen waren een hobby van Ton.
Ik heb er heel wat zien langskomen, te beginnen met vormingsweken in Friesland, waar Ton steevast met Ruud Hehenkamp een kijkje kwam nemen, daarna met blinde kaart in de Achterhoek naar een kampeerboerderij lopen, en opeens ging het roer om en was het afgelopen met de vormingsachtige activiteiten:
de Ardennen.
Ton presenteerde het als een heel heftige ervaring waar iedereen aan mee moest doen, wij als mentoren ook.
Hij maakte ons flink bang met halsafsnijdende abseil tochten en met het kruipen door het zgn geboortekanaal in een grot. We waren niet meteen dolenthousiast, voordeel was wel, dacht Ton, dat de leerlingen heel erg afgemat zouden zijn. Was dat maar waar.
We deden een aantal jaren samen de feestcommissie van de leerlingen. Eensgezind om 3 uur 's nachts nog de vloer aanvegen.
Bovenstaande foto's dateren uit 1980, genomen tijdens de repetities voor een lustrumcabaret.
Ton 's lievelingsrol was die van de middelste foto: de lastige leerling,
Roos was op de achtergrond aanwezig, door de traktatie op Ton's verjaardag: beschuit met aardbeien, en ook in eigen persoon tijdens de diploma uitreiking waar Roos door Ton een roos aangeboden kreeg.
Lieve Ton, ik ben heel blij je te hebben gekend en met je te hebben samengewerkt.
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
Jos - Bussum
14 februari 2021
We will all remember the great family time on holidays all over. A fantastic grandfather, father and father in law.
We all remember the quality time we had on fantastic family holidays together all the world. Teaching the kids to ride bikes, practice swimming and playing board games. Ella and Ben will always remember Opa. X
Zo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.