Beste Huib, Frits, Robin,
In een mail over Tons overlijden aan de huidige rector van het Vituscollege heb ik Tons betekenis voor de school als volgt samengevat:
“Ton werkte vanaf 1964 als docent lichamelijke oefening van de school en was in de jaren zeventig, tachtig en negentig afdelingsleider van de bovenbouw havo en conrector; een groot deel van die tijd was hij tevens plaatsvervangend rector. In 1999 nam hij afscheid van de school; hij had toen al enkele jaren getobd met zijn gezondheid.
Ton was voor veel leerlingen (met name van de havo, maar ook bijv. voor de leerlingen van de feestcommissie) en voor veel collega’s een inspirerende figuur. Hij was een enthousiast en deskundig docent, een zeer betrokken afdelingsleider en als conrector heeft hij vele jaren samen met zijn collega’s van de schoolleiding het beeld van de school bepaald, intern en extern.”
Een sterke kant van Ton was dat hij als docent én als afdelingsleider veel aandacht had voor de leerlingen die het leren niet makkelijk afging, die ondersteuning nodig hadden in de vorm van adviezen, oppeppende praatjes, studieschema’s of af en toe een vaderlijke correctie. Ook leerlingen die moeite hadden zich voor de studie te motiveren of met hun gedrag binnen de schoolregels te blijven, kon hij vaak door de juiste combinatie van aandacht, begrip en strengheid binnen boord houden en naar het havo-diploma begeleiden.
Voor mij persoonlijk geldt, dat de samenwerking met Ton vele jaren in ruime mate heeft bijgedragen aan mijn werkplezier. We voelden voldoening als we iets voor een leerling of een groep leerlingen, voor een collega of voor de school hadden kunnen betekenen of tot stand brengen. Maar we hadden tevens veel plezier tijdens het werk en ook als we het werk als zwaar ervoeren, kon er altijd gelachen worden.
Jan Heinen
