Mijn oprechte condoleances wegens het overlijden van je geliefde Ton. Wat vreselijk dat je hem nu al moet missen. Gelukkig hebben jullie nog een behoorlijke tijd samen kunnen genieten van jullie nieuwe home in het hoge Noorden.
Ik wens je heel veel sterkte om dit grote verlies te boven te komen en ik hoop dat jij en Marie (en Jens) voldoende kracht krijgen om verder te leven zonder hem.
Jullie mooie herinneringen aan hem kan niemand jullie afnemen.
Vanwege Covid-19 konden jouw Zusters je helaas geen steun betuigen bij zijn uitvaart. Lieve Klaartje, weet dat ik in gedachte bij je ben en met je meeleef.
Je staat er nu alleen voor. Ik wens je héél veel sterkte met de verwerking van dit grote verlies en hoop, dat je de draad spoedig weer zult kunnen oppakken.
Bedroefd groet ik je, in liefdevolle Verbondenheid,
Henriëtte Gruijthuijsen

Een persoonlijke herinnering aan mijn Broeder en vriend Ton van der Linden.

Het verdriet over het verlies van mijn Broeder Ton is nog zo vers dat het me nauwelijks lukt om daar een samenhangend verhaal over te schrijven. We hebben zoveel samen meegemaakt dat het ook moeilijk is om een keuze te maken.
Ton is voor mij een leermeester geweest. Zijn kennis, kennisse en wijsheid was zo groot dat ik daar alleen maar van kon leren. We stonden elkaar zo na dat ik het aandurf hem mijn vriend te mogen noemen.

Een gezamenlijke ervaring is een raakvlak hoewel ontstaan vanuit verschillende motieven. We hebben ons allebei teruggetrokken in de eenzaamheid. Ik om het avontuur en de uitdaging te zoeken, hij om alle ervaringen in voornamelijk zijn jaren bij het VMF te verwerken. We zijn er geen van beide in geslaagd om ons doel te bereiken en hebben onze pogingen vroegtijdig moeten opgeven, ook weer om verschillende redenen maar niet minder ingrijpend. We begrepen elkaars emoties en hebben geprobeerd die met elkaar te delen.

Verder hebben we veel samen gedaan. Ik noem de loge De Rechte Verhouding waar we allebei, en ook heel veel samen, veel voor hebben gedaan en betekend. Het Kapittel De Gelderse Roos ben ik ingegaan na gesprekken met Ton. En niet te vergeten het IMV en alles wat daarmee samenhing. Dat verhaal is te groot voor deze korte herinnering.

En nu is hij niet meer in onze stoffelijke wereld. Ik vertrouw dat hij teruggekeerd is in de energie van het universum en dat hij vrede zal vinden en allen ontmoeten die hij zo node gemist heeft. Ik noem met name Jan Maarten. En dat hij zijn reis moge vervolgen in vrede en harmonie.

Toen ik op 5 september 2019 een bezoek bracht aan Ton, wisten wij beiden dat dit de laatste keer was dat we elkaar zouden treffen. We hebben toen mijmerend bij elkaar gezeten waarbij we hebben teruggeblikt op ons leven en op ons spoor door de vrijmetselarij.
Ton heeft de broederschap op vele plaatsen toegewijd gediend en vooral daar stonden we bij stil. Zijn zorgen over de omgangsvormen binnen de Koninklijke Kunst hielden hem nog steeds bezig. Ik vond het ook helemaal passen bij de toewijding waarmee hij de vrijmetselarij heeft gediend, dat hij me vroeg om hem toch vooral het synopsis te sturen van mijn nieuwe boek (dat zal zijn gewijd aan die omgangsvormen). Bovendien kreeg ik nog een advies mee over literatuur die ik toch ook echt moest raadplegen! Door mijn tranen heen vond ik dat zo tekenend. Net zo tekenend was, dat ik enkele dagen later een stevig commentaar kreeg op dat synopsis. Een reactie waar ik heel wat mee kon!

Ton en ik hebben toen natuurlijk ook teruggeblikt op onze eigen verhouding tot elkaar. Zo werd het een ontmoeting tussen twee gelouterde broeders, warm en intiem, waarin we benoemden wat we voor elkaar betekenen. We deelden ons verdriet over dit afscheid, maar gaven ook woorden aan de dankbaarheid voor de dingen die het leven ook kan aanreiken, zoals onze broederschap. Het is en blijft bijzonder dat mannen zó van elkaar kunnen houden.

Het was fijn èn passend dat Klaartje zich later bij ons gesprek voegde. De stilte die er toen af en toe tussen ons drieën viel, sprak luider dan woorden. Ik zal aan Ton terugdenken als één van de Meesters in mijn leven, een Broeder en een mens die me kon inspireren, ook in zijn liefdevolle helderheid. Ik hoop toch zo, dat het Klaartje in deze moeilijke tijd tot steun mag zijn dat er zovelen met liefde en dankbaarheid aan Ton terugdenken.

Schrok, net als ex-ROCvA collega Johan de Jong van de overlijdensadvertentie vanochtend.
De inburgering aan volwassen buitenlanders in Amsterdam kent een roerige geschiedenis zeker gekenmerkt door Amsterdamse eigenzinnigheid. Ton en Klaartje konden die eigenzinnigheid wel waarderen maar de cursist moest ook professioneel getoetst en gevolgd worden. Wat zijn ze vaak op bezoek geweest op de talloze locaties in Amsterdam om ons wegwijs te maken in de toetsmaterie.
Toetsvader en NT2-er met een groot hart, zo herinner ik me Ton.
Klaartje, veel sterkte.
Kees van de Plasse

Dag Klaartje,
Schrik van de advertentie waar jullie het overlijden van Ton berichten. Wil graag de herinnering delen die ik aan hem heb, als troost voor jullie. En voor mezelf, wanneer plotsklaps een prachtig mens in je hoofd opduikt die je lang uit het oog verloren bent. In de begintijd van de Amsterdamse aanpak van beroepsonderwijs en volwassen educatie leerde ik Ton kennen. Net het Cito verlaten en op zoek naar een nieuwe richting voor zinvol toetsen. Nooit toetsen om het toetsen, leerde ik van hem en altijd rekening houden met de context van degene die de test maakt. Indrukwekkend hoe vasthoudend en scherp inhoudelijk hij opereerde in het Amsterdamse veld dat vergeven was van ego’s die graag met geld en macht werden gestreeld. Zijn uiterlijk had hij daarbij mee. Voor mij was Ton het baardige baken in opportunistisch toetsland. Heel veel sterkte, hou vast aan de goede herinneringen , zo zichtbaar in de foto’s hierboven, en keep up the good work.
Johan de Jong

Beste Ton,
Je hebt nog lang gevochten want eind vorig jaar was het nog de vraag of je de Kerst wel zou halen. Maar dit was een strijd die je niet anders kon dan verliezen.
Ik wil je nogmaals bedanken voor onze goede en langdurige vriendschap. Ik zal er altijd goede herinneringen aan bewaren.
Ook wil ik nog eens benadrukken hoeveel waardering ik heb voor alles wat je voor de vrijmetselarij en voor de homeopathische artsen hebt gedaan.
Jouw heengaan is voor veel mensen een verlies, maar ook een herinnering aan de vele goede dingen die je in je leven gedaan het.
Klaartje, ik wens je veel sterkt met het verlies van Ton.
Ton, ik weet dat je me nog hoort: het ga je goed!
Hein

Ik heb Ton in 2003 voor het eerst ontmoet, in de Loge. Ons contact werd een jaar later intenser toen we beiden plaats namen in het bestuur van de stichting WVML Ton als voorzitter en ik als technisch adviseur. Zijn talent als voorzitter kon hij volledig benutten dat was ook nodig omdat er een paar weerbarstige bestuursleden waren die wel eens tot de orde moesten worden geroepen als hun ego te groot werd.

Ik was inmiddels een aantal jaren lid van onze loge en begon mijn interesse voor de vrijmetselarij te verliezen, Ton was in die tijd voorzittend Meester van onze loge. Zonder dat ik iets gevraagd had begon Ton mij te betrekken bij ceremoniële functies dit bleek ik nodig te hebben ik werd weer enthousiast.
Hier ben ik Ton nog altijd erg dankbaar voor. Ton liet je voelen zijn gelijke te zijn.

Rust in vrede en er zal altijd een plaats in mijn hart zijn voor je Ton.