Ze bracht kleur en vrolijkheid. Ik heb altijd enorm van haar genoten wanneer ik haar ergens in Amstelveen tegen kwam. Wat een verlies voor haar dierbaren. Laat haar een verbindend voorbeeld zijn.
Mariëtte van Os

Trees was voor mij de gangmaker op verjaardagen en feestjes. Altijd vrolijk, enthousiast en sociaal. Het maakt niet uit wie er was, Trees raakte altijd met iedereen aan de praat. Ook was ze altijd in voor een geintje of een dolletje. Een uniek en warm persoon, die heel veel gemist gaat worden.
Rust zacht lieve Trees.

Ten tijde dat de Fam. Augustinus op de Melkweg woonde, was Trees veelvuldig te vinden op het bankje in het winkelcentrum Middenhoven. Ze zat dan heel vaak met bekenden te kletsen of zo maar naar de voorbijgangers te kijken.

De keer toen ik via die ingang het centrum binnen kwam, zat ze met een voor mij onbekende vrouw te praten. Op het moment dat ze mij door de deur zag komen sprong ze op en liep ze met, wildgebarende armen, naar mij toe. Ze greep m'n arm beet, ontsnappen was niet meer mogelijk, en zei: "Arco loop even met mij mee. Ik wil je graag even voorstellen aan mijn vriendin "……" (ik heb de naam bewust weggelaten, omdat mij dit een aantal keer is overkomen, met verschillende dames).
Bij haar vriendin aangekomen zei Trees: "……" mag ik je even voorstellen aan Arco, de liefste man van Amstelveen. Hij is getrouwd met een vriendin van mij, dus hij is jammergenoeg al bezet. Het is zo'n lieve man!" Ik was die eerste keer sprakeloos en kon eigenlijk alleen maar vriendelijk lachen. Zoals ik al schreef, is mij dit een paar keer overkomen en leerde ik ook met die situaties omgaan.
Haar manier van praten, haar kijk op de dingen om haar heen en haar manier van mensen verrassen, zoals ik hierboven beschreef, was Trees ten voeten uit..., een unieke en kleurrijke vrouw.
Ook ik zal je missen Trees.
Liefs, Arco

Veel waardevolle en mooie herinneringen aan Trees schieten door mijn hoofd.
Het moet wel 45jaar geleden zijn dat ik haar voor de eerste keer ontmoet heb. Een jonge vrouw die je niet snel vergeet door haar wervelende manier van doen en praten.
Met Trees in de buurt ontstaat er altijd wel een hilarische situatie. Pasgeleden nog op haar verjaardag hebben we hartelijk gelachen om haar gesprek op de radio met Ivo Niehe. Heel toevallig luisterden wij destijds die dag naar zijn programma. De vraag die die week gesteld werd, was : "wat zou u de koningin willen schenken op haar verjaardag?" Er werd een telefoonnummer gegeven dat je kon bellen met eventuele suggesties. Het laatste gesprek in dat uur was een Franse dame die Nederlands sprak met een heerlijk accent.
" Allo…..allo…spreek iek met Ievo? Iek wiel de koningkien wel bloeoemen gkeven"
Ik hoorde meteen dat het Trees was die weer een prachtig stukje opvoerde. Wij hebben dubbel gelegen van het lachen. Die "arme" Ivo wist zich geen raad met haar. Het programma moest afgekondigd worden omdat het nieuws zou beginnen maar Trees hield vol. Een beetje paniekerig riep Ivo naar zijn redactie :"ik weet niet wie ik hier aan de telefoon heb, maar ik kom er niet vanaf….."
Geweldig

Als eerste zat Trees aan mijn bed na de geboorte van Laurine. Ze wilde precies weten hoe het allemaal gegaan was. Zelf was zij bijna zes maanden zwanger van Esther die in november het levenslicht zag. Heel dierbare momenten die we samen deelden.

Zoals het leven niet alleen pieken kent, waren er zeker ook dalen. Uren hebben we aan de telefoon gezeten om er voor elkaar te zijn. Dat was heel fijn.

Lieve, lieve Trees, ik ga je enorm missen, maar ik zal je nooit vergeten……
Dikke kus, Anja

In gedachten denk ik aan jou.
Een huppelende jonge vrouw in de wei, wij gingen veel uit met z'n vieren.
en maakten veel plezier ook heb jij veel bijgedragen aan mijn glazen "uitzet"'
ruim 30 jaar geleden.
Zo jong moest je ons en je familie verlaten.
Helaas, lieve Trees, kan ik op je gedenkdag door lichamelijke beperking niet bij je zijn.
Rust zacht en zal voor je bidden.

Ik schrok erg van het bericht dat je bent overleden .
Ik ken je als mijn collega en iemand die altijd klaar stond om, als het nodig was, langs te gaan bij een cliënt die hulp nodig had. We hadden een erg leuk contact.
Rust zacht lieve Trees.

Vandaag (visueel) afscheid moeten nemen van Trees oftewel Treezebees. Ze was altijd in voor een practical joke en ik wil er hier 1 noemen; ooit gingen wij naar een verjaardagspartijtje, ik weet echt niet meer van wie. daarvoor moesten kadootjes worden gekocht en Trees en ik gingen naar de (toen nog) V&D; wij spraken af na een half uur elkaar weer te treffen bij de ingang, maar al wie er was, geen Trees. Ik wacht en wacht, tot er op een gegeven moment de omroepstem door het gehele gebouw schalde: " wilt U Petertje IJsbrandy, klein jongetje van 5 jaar met een rood broekje, onmiddellijk naar de klantenservice op de 1e verdieping sturen !" Ik kwam dus naar die balie met een rode kop en daar stond Trees, proestend van het lachen met divers personeel .... Trees was uniek; nooit heb ik iemand zien tennissen met in 1 hand haar racket en in de andere hand een glas sherry ! haar vriendin Lia kan dit bevestigen.
Ze laat een leegte achter...............