Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Margreeth, kinderen en kleinkinderen,
volgende maand is het een jaar geleden dat Uri het Tijdelijke met het Eeuwige heeft verwisseld.
Ik denk nog vaak aan hem, zijn oprechtheid, eerlijkheid en mededogen met mens en dier.
Hij heeft voor velen een verschil gemaakt in hun leven en daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor.
Uri, je wordt gemist
Heel veel liefs voor jullie allen
Rico en Henrike van Dijk

Wat een rijkdom om Uri te hebben gekend.
Zo mooi en liefdevol dat je hem met zo velen in alle vrijheid hebt “gedeeld” Margreeth.
Wat hebben we veel van hem mogen leren. Niet uitsluitend over en met onze honden, ook over het leven in het algemeen. Uri, altijd integer en zorgvuldig zijn woorden formulerend; toen onze Coco overleed zei hij dat “ze het tijdelijke voor het eeuwige” had gewisseld.
Dat waren troostende woorden voor ons, toen en nu nog steeds.
We koesteren zoveel mooie, grappige en waardevolle herinneringen aan Uri! Te veel om hier op te noemen. Veel uit het Reddingshondenwerk maar ook aan onze bezoekjes aan de praktijk in Wageningen. Daar waar hij Aizza heeft behandeld.
We kennen hem als liefdevol, eerlijk en ongelooflijk behulpzaam. Terwijl hij het zelf ontzettend druk had, maakte hij tijd vrij voor onze Aydinn. We hebben ons met zijn advies sterk en enorm gesteund gevoeld.
Lieve Margreeth, wat een groot gemis! En wat schrijf je nou aan een lieve en bijzondere vrouw die zelf heel goed weet hoe het leven in elkaar steekt.....
Dus schrijven we: jouw kleurrijke en dierbare Uri kon zijn wie en wat hij was, mede dankzij jou.
Twee bomen staan, wiegend op de wind, buigen samen mee totdat het niet meer ging. Het bovengrondse van één boom sterft en laat sporen na. Hun wortels diep verstrengeld, tot in lengte van dagen.
Heel veel sterkte. Een warme omhelzing en alle liefs. Sterkte ook voor jullie kinderen in wie een deel van Uri voortleeft.

Lieve Margreeth,
Jullie waren een jaar eerder getrouwd dan wij, en we zijn op jullie bruiloft geweest. Na onze studie, waarin ik met Uri in de stencilclub zat, zijn de contacten verwaterd. Verleden jaar kwamen we elkaar in Drenthe tegen, en we hebben dat als heel aangenaam ervaren.
Ons hernieuwde contact is veel te laat geweest...
We vinden allebei dat we heel veel jaren verspeeld hebben, en kunnen dat helaas niet meer terugdraaien.

We waren erg onder de indruk van het afscheid in jullie tuin, en vonden vooral jouw woorden enorm goed! We weten zeker dat Uri heel trots op je geweest zou zijn.
We wensen jullie allen veel sterkte en zullen t.z.t. contact met je opnemen. We willen je heel graag een keer hier in Maastricht ontvangen!
Lonnie en Bert Wetzels

Lieve Margreeth, hartelijk dank dat ik mocht kijken naar het mooie afscheid van jouw Uri in jullie tuin.
Lieve groet ook voor jouw kinderen en kleinkinderen en verdere familie.
Tonny van der Linde-Polman

Door mijn verhaal op te schrijven, ben ik iets heel belangrijks vergeten, nl
Ik wens Margreeth, David en Inge, Jona en Wendy en die heerlijke mooie kleinkinderen van Uri en Margreeth, heel veel sterkte toe.

Een warme groet,
Tineke Tibboel

Mijn naam is Tineke Tibboel. Ik heb een jonge hond van bijna 2 jaar en loop dagelijks ons rondje op de Groevenbeekse hei. Daar ontmoette ik vorig jaar en hele aardige meneer die een jonge Kelpie bij zich had. Mijn hond Bodie en de hond van die aardige meneer konden het heel goed met elkaar vinden. En elke keer als die aardige meneer ons op de hei tegenkwam, riep hij enthousiast: "Daar heb je het vriendinnetje". Die meneer bepaalde wanneer het spel was afgelopen en hij gaf mij advies waarop ik moest letten mbt het spel en speelduur van mijn jonge hond. Omdat hij dit zo onderbouwd vertelde, nam ik zijn advies aan.
De laatste keren dat ik die aardige meneer zag, was hij op de fiets. Hij vertelde me dat lopen voor hem té inspannend was. Ik nam het gewoon aan. We hadden plezier in het spel van de honden. Hij vertelde dat zijn hond reddingshond was. Het waren leuke gesprekjes.
Margreeth en ik kennen elkaar al een aantal jaren.
Enige tijd geleden kwam ik Margreeth tegen in het bos . Zij vertelde mij dat haar man overleden was.
En heel bijzonder, ze heeft mij de link gemaild van de rouwdienst in de tuin.
Daar ben ik voor gaan zitten. Wat een bijzonder afscheid.
Wat een fijn samenzijn, hoe verdrietig ook. Zo mooi.
Omdat ik na het kijken van deze afscheidsvideo nieuwsgierig was geworden naar Uri Vecht, ben ik naar hem op zoek gegaan op Google.
Het leek of ik bevroor toen ik de foto's van deze man zag.
Dat was de vriendelijke meneer van de hei!
Ik was er behoorlijk door van slag en besefte ook ineens dat ik hem al een hele tijd niet meer op de hei gezien had.
Twee dagen na deze ontdekking zag ik Margreeth met haar lieve oude hond lopen in het bos.
Ik vroeg haar of ze vorig jaar een andere, jonge hond had. Toen ze dat bevestigde, kon ik haar vertellen dat ik haar man had gekend.
Die aardige meneer, waar ik zo leuk mee kon praten en zoveel plezier met de honden had, was de man van Margreeth.
Het ontroerd me nog steeds dat die aardige meneer nooit meer naar de hei komt.
Hoe bijzonder is het om dan wel de afscheidsdienst te mogen meemaken .
Met een warm gevoel denk ik aan hem terug.
En tegen Margreeth kan ik zeggen: Wat had jij een aardige meneer!

Tineke