Toen je iets meer dan een jaar geleden binnen kwam als stagiaire Duits op Het Stedelijk wist ik eerst niet wat ik van jou moest denken. Als snel bleek dat je erg onverwacht uit de hoek kon komen, gevoel voor rechtvaardigheid en humor had, een open blik en een oog voor zorgleerlingen en natuurlijk een hart voor onze leerlingen. Hiernaast vond ik je een ontzettend mooi mens… Je overlijden voelt zeer onwerkelijk. Ik zie je nog voor me met je vouwfiets of hoe je op een vrijdagmiddag bij me binnen stormde, omdat je iets was ”overkomen”. Als ik aan dat moment denk, moet ik eigenlijk nog steeds lachen. Een mooie herinnering die blijft!
Heel graag hadden we als sectie Duits weer een leuk jaar met jou willen hebben!
Rust zacht, lieve Monika!
Veel sterkte, Vareen
