Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Beste Vareen en alle dierbaren van Monika,
Wat een verschrikkelijk bericht, om heel stil van te worden.....
Ik heb Monika leren kennen rond 1989 als stagiaire ergotherapie op toenmalig Bio-revalidatiecentrum, vlak voor haar vertrek naar Belize. Later kwamen we elkaar tegen als collega’s (kinder)ergotherapie en hadden met enige regelmatig contact. Als ik ergens tegenaan liep kon je met Monika altijd sparren. Monika was een bijzonder mens met een duidelijke mening en bij voorkeur ‘out of the box’ willen denken, doen en handelen. Daarbij was en bleef ze altijd kindgericht. Dat leverde haar ook wel conflictsituaties op maar daarbij wist ze altijd met veel energie en tomeloze inzet haar eigen pad te kiezen. Ik heb veel bewondering voor haar switch als docent Duits en daarbij weet ik zeker dat het kind - leerlinggericht werken altijd bovenaan staat.
Monika deelde de enorme trots op haar dochter regelmatig, ook de dilemma’s die ze als ouder ondervond tijdens de opgroeiende puberperiode. Trots en mogelijkheden stonden voor haar altijd bovenaan.
Ik wens jou Vareen heel veel strekte en kracht met dit dramatische verlies. Ik hoop dat jij en alle dierbaren van Monika kracht halen uit vele dierbare herinneringen.

Het is niet eerlijk en het heeft geen zin.
Het enige wat blijft zijn de herinneringen en de energie die Monika doorgaf aan hen die achterblijven.
Ik wens iedereen heel veel sterkte en troost bij elkaar.

Liebe Monika,
Ik heb je als stagebegeleider op Het Stedelijk in korte tijd goed leren kennen. In de week voor jouw vertrek naar India hebben we op straat in Zutphen nog afscheid van elkaar genomen, niet wetende dat het een afscheid voor altijd zou zijn.
Het is niet te bevatten: een succesvol afgesloten studie, een uitdagende nieuwe baan op Het Stedelijk, en dan dit.
Gisteren heb in in de Sint-Janskathedraal in Den Bosch een kaarsje voor jou aangestoken.
Het wordt een heel raar, emotioneel begin van een nieuw schooljaar...
Karin Beens-Jörgens

Beste familie, vrienden en collegae van Monika,
Als collega van het KBC kende ik Monika nog maar kort en heb ik haar slechts enkele keren mogen spreken. Ik herinner me dat ze druk was met het schrijven van haar scriptie en dat ze er naar uit keek om Duitse les te kunnen gaan geven. Ik had bewondering voor haar carriereswitch en haar bevlogenheid voor deze nieuwe stap. Iedereen veel sterkte gewenst.
Hilde Klein-Verheul

Monica,

Ik ken jouw als collega, maar ook als een heel gepassioneerde moeder. Samen hebben we regelmatig gesproken over de overeenkomst tussen onze dochters; hun ogen. Jouw verbazing toen we ontdekten dat ik Vareen ooit mee gehad heb op een kinderkamp leidde tot een uitwisseling van foto's. Is zij het? Onmiskenbaar! We hebben er hartelijk om gelachen, wie had dit toen gedacht?

Jouw vechtlust voor het welzijn van jouw dochter en je adviezen voor de mijne en onze gesprekken daarover, die zullen me bijblijven en inspireren. Zoals je zei.. 'wees de waakse moederleeuw' en wellicht durf ik je advies nog eens op te volgen en ga ik Afrikaans dansen..

Hou je een oogje in het zeil, vanaf daarboven?

Karin

Lieve Monika,
Onze samenwerking is veel te kort geweest. Zo makkelijk in de omgang en je wist je moeiteloos aan te passen. We gaan je missen.

Toen ik het bericht las dat je een ongeluk had gehad in India schrok ik me rot. Wat een mooie vakantie zou worden was ineens een verschrikkelijke tijd voor jou en Vareen.
Ik heb vaak aan je gedacht en hoopte zo op een bericht dat jouw gezondheid en herstel de goede kant op zou gaan, helaas mocht dat niet zo zijn. Wat een enorm verlies voor de leerlingen, voor ons als collega's en voor familie en vrienden.

Ik ga je missen Monika.
Vareen, heel veel sterkte met dit verlies.

Lieve dochter van Monika,
Ik ken jou niet, maar met jouw moeder heb ik een heel goed contact gehad tijdens mijn herstelperiode. Ze stond me met raad en daad bij. Het was en voelde heel goed.
In mijn agenda stond nog een evaluatie gesprek als afronding gepland. Heel bizar en heel vreemd dat dit niet meer plaats zal vinden. Maar voor jou is alles nog vele malen meer ingrijpend en confronterend. Ik wens je heel veel kracht en sterkte voor de toekomst.
Liefs en hartelijke groeten, Annemarie

Niet te bevatten. Je was zo een mooi mens.

Geregeld zaten we in de docentenwerkplek te giechelen en kletsen en je zei vroeg ons dan wel eens stil te zijn omdat je wilde werken. Uiteindelijk deed je dan toch mee want "het is zo gezellig en dat moet ook kunnen".

Ik ga je missen Monika.

Maayke Wentink
Je collega