Lieve, lieve Lot,

In 2010 heb ik voor het eerst jouw mama ontmoet. Mijn broertje, jouw papa, studeerde samen met haar IBMS. Toen ons Ing een nieuwe bril nodig had ging jouw mama deze mee uitzoeken. Ik weet nog dat ik zei: Ing, dit is een geweldige meid, hier moet je écht voor gaan!'. Thuis vertelde ik tegen jouw opa en oma dat ik de ideale vrouw voor Ons Ing ontmoet had. Opa Piet stimuleerde jouw papa om je mama mee uit eten te nemen. Na dagen om elkaar heen gedraaid te hebben werd Vera dan eindelijk officieel mijn schoonzus.

Op 16 mei 2010 werd jouw nichtje Fem geboren. Je mama en papa waren na de bevalling al snel bij ons om jouw kersverse nichtje te bewonderen. In al die jaren had ze een enorme liefde voor ons en onze meiden. Sam en Fem keken er dan ook iedere keer naar uit als 'tante Veer' weer zou komen. Samen spelen, knutselen, tekenen ( hiervoor had je moeder écht talent), lekker dollen, kortom een top tante!

Met regelmaat heb ik je papa gevraagd wanneer ik nou eens tante zou worden. Ik vertelde hem wat een geweldige moeder Vera zou zijn. Op hun prachtige reis naar Nieuw Zeeland ben jij verwekt, hun kiwi, hun wonder. Wat was ik gelukkig toen ik hoorde dat ze zwanger waren. En dan op 29 november werd jij geboren, onze Lot. Voor onze familie een speciale datum omdat dit de verjaardag was van mijn opi.

In al die jaren heb ik je moeder leren kennen als een lieve, betrokken vrouw. Je mama was redelijk gesloten, het doet me dan ook pijn het gevoel te hebben dat ik nooit écht in haar ziel heb mogen kijken. Als we meer tijd samen hadden mogen hebben had zich dat zeker kunnen ontwikkelen. Er was echter 1 iemand waar ze wel haar angsten, kwetsbaarheden, blijdschap en verdriet mee deelde, jouw papa! Ons Ing was echt je mama's soulmate, haar rots in de branding.

Lieve, lieve Lot,
Met alle liefde gaan we jou en je papa omringen om dit verdriet draaglijk te maken. Weet dat wij er altijd voor je zullen zijn en als je wat groter bent dolgraag alle prachtige verhalen over je mama met je delen.

Alle goeds en liefs,

Tante Armanda

Lieve Lot,

Ik, ome Koos, schrijf dit bericht aan jou zodat jij je moeder een beetje kunt leren kennen. Je hebt vast al veel foto’s van haar gezien en misschien ook al wel een paar filmpjes. We hebben een paar dagen geleden afscheid van haar moeten nemen en je kunt je nu nog helemaal niet voorstellen hoeveel pijn dat ons doet. Maar daar ga ik het helemaal niet over hebben, want ik wil juist dat je leest hoe lief en aardig en goed je moeder was. Hoe gelukkig ze was en hoe compleet haar leven twee maanden geleden is geworden toen jij geboren werd. Ze was vaak heel rustig en soms wat teruggetrokken, maar daarachter schuilde een hele gedreven, gepassioneerde en betrokken vrouw. Dat kon je heel goed zien als we spelletjes aan het doen waren zoals Mario op de Wii en Colonisten van Catan met tante Armanda en met je vader. En ik kon er ook heel erg van genieten als ik haar met je nichtjes zag spelen, dan kon ze stralen van oor tot oor en kon je zien hoe warm ze van binnen was. Die warmte heeft ze jou helaas maar heel kort kunnen geven, maar in die korte tijd was meteen al duidelijk dat niemand goed genoeg was voor jou. Het liefste deed ze alles zelf voor jou, want dan gebeurde het veilig en goed. Nu is al die warmte in één keer keihard weggeblazen en blijft er een hele grote kille leegte over. Wij gaan met z’n allen proberen om die leegte een beetje op te vullen en daarmee jou en je vader te steunen. Ik hoop dat je net zoals je moeder je eigen pad uitstippelt en je niet laat afleiden door wat anderen zeggen of denken. Volg je hart, want daar zitten allemaal goede genen in die je van je vader en je moeder hebt gekregen.

Heel veel liefs en een dikke knuffel,
Ome Koos.