Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ik moest het bericht dat ik hier in China op m'n telefoon ontving meerdere keren lezen. En toen kon ik het nog niet bevatten. Er moet sprake zijn van een misverstand. Of misschien was het een bericht voor iemand anders en betrof het een andere Walter. Maar nee, het was toch echt zo.
Ik heb Walter in de jaren 90 mee mogen maken als een altijd goedgemutste vriend die elk jaar weer van de partij was als we in Uden zo'n beetje elk stukje vloer gebruikten voor matrassen en luchtbedden en ons huis was omgetoverd tot een soort jeugdherberg. Het werd een traditie en we hebben samen enorm veel plezier gehad. Ik kan me ook niet direct herinneren Walter daarbij ooit in een slechte bui te hebben gezien. Vaak rustig observerend en dan met een heerlijke droge opmerking uit de hoek komen.
Ik had deze week graag de oude fotoalbums er weer eens bijgepakt om die herinneringen nog eensgoed op te frissen. Helaas zit ik momenteel in China en moet ik het doen met de flarden die stukje bij beetje binnen komen drijven. Maar het zijn mooie flarden en bewijs van een prachtig mens.
Ik kan helaas vandaag ook niet bij de uitvaart zijn, maar geloof me dat ik er in gedachten zeker bij ben. Ik wens jullie heel veel sterkte. De familie kennende hebben jullie ongetwijfeld erg veel steun aan elkaar.

Eind jaren 80 hebben Joop, Paul en ik tuinfeesten georganiseerd in de tuin van mijn ouders. Joops studievrienden uit Nijmegen, waaronder Walter, waren ook van de partij, het was altijd gezellig. Een tijdje ging iedereen zijn of haar eigen weg, druk met werk, verkering, trouwen en kinderen. Jaren later, op Joops verjaardag gingen we bowlen in Maasbree en omdat het weer als vanouds gezellig was, spraken we af voortaan jaarlijks samen wat leuks te ondernemen. Het jaar erop gingen we, Walter, Joop, Jack en ik op excursie bij de Alfa brouwerij en bowlen bij Hoeve De Aar. Monsterscores hadden we, hoger dan ooit tevoren, fanatiek en aan elkaar gewaagd, een geweldige avond. Afgelopen februari naar een escape room, meteen de moeilijkste: dat was toch iets te hoog gegrepen. Traditioneel afgesloten met een bezoek aan de bowlingbaan. Over een week zouden we weer samen op stap gaan, de escape room in de herkansing, maar het heeft niet meer mogen zijn…
Dag Walter, ik ga je missen.

Annemarieke, Nienke, Myrthe en Juultje, heel veel sterkte.

John, Priscilla, Bas en Max

In het verleden heb ik regelmatig met Walter getennist. Één wedstrijd zal me altijd bijblijven: finale open toernooi in Erp, baan 2. Heerlijk weer, lekker zonnetje, terrasje zat vol. Ik speelde samen met Walter tegen de huizenhoge favorieten uit Erp. Het spel van Walter was niet normaal zo sterk, iedere bal was raak en vooral hard. Walter steeg die dag boven zichzelf uit. We wonnen gemakkelijk, zelden ooit zo’n geweldige pot gespeeld.
Annemarieke, Nienke, Myrthe en Juultje, veel sterkte.

Ongeloof
Tranen
Stilte
Donkere dagen

Adieu goede vriend
Adieu huisgenoot van toen
Adieu Walter

We gaan je missen

Bedankt voor…
Je vriendschap
Jouw humor
Jouw hulp
Jouw gastvrijheid
Jouw interesse

Herinneringen blijven aan …
Onze tijd samen in Weurt
Onze gesprekken
Onze feestjes en uitstapjes
samen met familie en/of vrienden
Onze “ sportieve” momenten
Jouw leven in Veghel en Erp
Ons mannenclubje
samen met Jack en John

Het volgende gedicht van
Toon Hermans
zou zomaar het levensmotto
van Walter geweest kunnen zijn..

Vandaag is de dag,
hij komt maar één keer,
morgen dan is het
vandaag al niet meer.
Niet zeuren, geniet
van het leven, het mag,
maar doe het vandaag,
want vandaag is de dag.

We gaan je missen lieve Walter
Adieu


Lieve Annemarieke ,
Nienke, Myrthe, Juultje en natuurlijk ook Tommie, familie en vrienden.
Veel sterkte de komende tijd

Van
Threa, Tim, Jens, Toby, Bas, Milo en je vriend Joop

Beste Annemarieke, Myrthe, Nienke en Juultje.
In deze dagen en de dagen die gaan volgen wensen we jullie heel veel sterkte.
Wij gaan Myrthe zo goed als het kan opvangen op school.
Mede namens alle medewerkers van het Commanderij College.
Peter Francken Afdelingsleider VMBO-PRO Gemert

Aan mijn rustige zondag ochtend kwam abrupt een einde.
Telefoon gekregen dat het helemaal niet goed ging met jou.
Daarna nog een telefoontje met het verschrikkelijke bericht dat je overleden was.
Vol verdriet en niet te bevatten hoe dit nou ineens kon gebeuren.
Maar wat ik toch nog graag met je wilde delen is dat ik je zo enorm bewonderde.
Dit omdat jij 24 jaar geleden het idee kreeg, om elk jaar een familie reünie te regelen.
Dit heb je dan ook vol overgave en gedreven zoals je bent, voor de familie geregeld.
Samen met de familie bij elkaar zijn, plezier en lol maken.
De volgende Callday staat in het teken van het 25 jarig jubileum.
Hier had ik samen met jou op willen terugkijken en herinneringen willen ophalen.
Onder het genot van een hapje en een drankje.
Ja Walter dat had ik met jou willen beleven, Samen proosten op het samen zijn en het leven!
Lieve Walter ik ga je heel erg missen!
Stefan, Kim en Finn

!! Heel veel sterke !!