X

Gecondoleerd met het overlijden van jullie vader, opa, overgrootvader/gropa en jullie moeder, oma, overgrootmoeder/groma,

Ik appte naar Mirjam hoe gaat het met jullie en je schoonouders , het lijkt mij zo erg om niet naar ze toe te kunnen ben ook zo benieuwd hoe ze hier doorheen gaan komen.
Wil je ze de groetjes van mij doen.
Direct na mijn appje ging de telefoon en vertelde Mirjam mij dat heel snel en plotseling jullie vader was overleden en dat jullie moeder graag naar haar man wilde.
Deze had ik niet aan zien komen daar schrok ik van.
Er volgde een week van wachten en zelfs van hopen dat ze weer samen zouden zijn en dat gebeurde, het geloof gaf hen kracht en samen gaan ze verder in het hiernamaals waar het licht en vredig is.

Ik vond ze een ECHT stel meneer van Mieghem een rustige alles goed overdenkende man en mevrouw van Mieghem kordaat, hulpvaardig en een kom op type.
Jullie moeder heeft als vrijwilligster veel betekent is zelfs nog nou betrokken geweest bij de bouw en inrichting van De Ark toen deze in aanbouw was

Eerst werd ik de pedicure van jullie vader en daarna ook van jullie moeder.
Ik heb vele gesprekken en verhalen gehoord tijdens een kopje thee dan kwamen de fotoboeken te voorschrijn van de familie/gezin, mooie reizen, bruiloft, verjaardag, Sinterklaas en kerstfeesten.
Vaak heb ik gedacht op deze manier wil ik ook oud worden met mijn eigen Fred.
Het werd op een gegeven moment moeilijk doordat de leeftijd van beide hoger werd kwamen er meer beperkingen, het autorijden ging niet meer althans volgens de woorden van jullie vader was het verstandiger om dit niet meer te doen dus de bezoeken naar de kinderen konden niet meer gemaakt worden.
In Wateringen lukte het nog wel samen naar de winkels voor boodschappen of even naar mij, fietsen ging ook niet meer, familieleden, vrienden om je heen vallen weg hun wereld werd kleiner.

Op een dag zag ik twee gaatjes in de pet van jullie vader en wees hem hierop , ja dat weet ik maar waar kan ik een andere kopen.
Ik zei op zaterdag in Delft is er altijd een kraam met hoeden/petten zal ik voor u kijken.
Als je dit wilt doen graag en zo kwam er een nieuwe pet en dat die meneer uit Geleen kwam maakte het zelfs mooier uit het mooie Limburg.
Ook heeft jullie vader van onze dochter Iris foto’s gemaakt toen ze 13 was ze vond het eigenlijk veel te lang duren maar wij zagen dat hij er zo’n schik in had dat we dat geduld er graag voor over hadden.
Er ontstond een band altijd vroeg hij naar Iris, jullie moeder borduurde een geboorte kaartje voor onze beide kleinzoons, er werd twee jaar geleden een felicitatie voor hun huwelijk gestuurd en niet te vergeten bij het weggaan zei jullie vader altijd doe Iris de groeten!
Het waren erge trouwe mensen die investeerde in hun contacten.
Een verhuizing naar de Ark was geen keuze maar een noodzaak even dacht ik dit gaat niet goed maar uiteindelijk na een half jaar was de berusting hierin gekomen.
Op donderdag ( mijn werkdag in de Ark) zag ik ze samen naar de zaal voor de koffie of eten lopen jullie vader achter zijn rollator met schoudertas ( niet te missen) en jullie moeder volgend met de handen op haar rug.

Jullie als gezin/ familie nemen afscheid van twee mensen die jullie enorm dierbaar zijn een overlijden die jullie van te voren nooit hadden kunnen bedenken om in 9 dagen tijd beide ouders niet meer in jullie midden te hebben.
Een troost is dat ze elkaar niet hoeven te missen na zoveel jaren samen.
Om 11.45u stond ik in de Rozemarijn hun straat waar voor een heel groot deel hun leven zich heeft afgespeeld .
Ik vond het mooi, het waren twee mensen die beide van eenvoud hielden en in deze buitengewone tijd voelde het heel warm en speciaal.
Ik wens jullie allen heel veel sterkte en jullie zullen vast nog vele mooie herinneringen en verhalen met elkaar ophalen.

Lieve groet,

Pedicure Bianca van Rossum & Fam

Beste familie,
Onze condoleances voor jullie allen.
Wat zwaar om in zo'n korte tijd jullie ouders, schoonouders, (over)grootouders tegelijk te moeten verliezen.
Michiel en Mirjam, wij denken terug aan de onderhoudende gesprekken met hen bij jullie thuis.
Wij wensen iedereen heel veel sterkte in deze emotionele tijd.

Achter elke traan van verdriet
Zit een glimlach van herinneringen

Rob Weekhout en Trudie van Santen

Goedemiddag Edward, Pim, Maarten, Michiel en uiteraard mijn oude maatje Paul,
Ik las de overlijdensadvertentie afgelopen zaterdag in de krant. Ik had kort daarna een afspraak met een relatie van me bij Zorgbakkerij Het Blauwe Hek, een generatiegenoot. "Een buurman van mij waar ik vroeger ben opgegroeid is overleden, Oom Ward". Zo was dat vroeger zei hij, je buren waren oom en tante en vaak met een hechtere band dan 'echte' ooms en tantes. Ze waren er altijd, je kon bij ze binnenlopen door de ,meestal open, achterdeur. Je deelde meestal vreugde en weinig verdriet, want we waren jong en de wereld zag er anders uit. Mee eten, blijven slapen, stiekem met Paul een shaggie roken, mee op een dagje uit, ff bijpraten bij het vissen op karpers of versteld staan dat jullie die karpers ook nog aten, het was allemaal heel gewoon. Tante Bep zat vaak op haar plaats in de stoel en als je kwam kreeg je altijd een snoepje en als ik er later kwam, een kopje thee en een luisterend oor. Vroeger was het bij de familie Van Mieghem meestal drukker dan bij ons. Er gebeurde meestal wel iets. Jullie waren een levendig gezin en ieder had zijn eigen, soms zelfs eigenzinnige invulling van het leven en opvattingen. Vond ik altijd wel interessant en uitdagend. Was het niet altijd eens, maar wel leuk. Als ik op zaterdag binnenwandelde en vader Ward zat achter de piano met een dikke sigaar, was het altijd levendig. Klassieke muziek zelf spelen of opnames luisteren aan een heuse bandrecorder. Nee geen cassetterecorder, een kwaliteits- device, van Sony naar ik meen. Eén plaats was altijd wel heilig en mocht je niet komen. De donkere kamer annex badkamer...Hoe jullie ooit met zijn 5 'en in dat huis hebben kunnen leven, het was ons soms een raadsel. Maar nogmaals, altijd welkom en jullie mogen trots zijn dat jullie zulke ouders hebben gehad in jullie jeugd. Ik weet ook nog dat je vader een hartoperatie moest ondergaan. Hij was denk ik toen net zo oud als ik nu denk ik. Hij vertelde mij later dat hij er emotioneel door geraakt werd. "Ze hebben aan mijn ziel' gezeten zei hij tegen me..Dat vond ik altijd een mooi verhaal en ik vertel het nog wel eens door. Ook weet ik nog goed dat je moeder bij het bruggetje aan de overkant bij de volkstuintjes in de sloot is gekukeld. Hoe ze er uit is gekomen wist ze niet meer, maar dat had ook anders kunnen aflopen toen. Nu zijn ze er beiden niet meer en zo kort achter elkaar moet voor jullie wel een hele schok zijn. Ik ken de details niet, maar, en dat klinkt misschien een beetje direct, en zo bedoel ik het niet, maar het heeft ook wel iets moois in zich zo samen kort na elkaar. Voor mij waren ze altijd 1, Oom Ward en Tante Bep en dat zullen ze altijd blijven. Ik zal er morgen zijn want laat het nu ook 57 jaar geleden zijn dat ik ,samen met ons gezin, zijn komen wonen aan de Rozemarijn. Ik houd de mooie herinneringen aan jullie en jullie ouders, en nogmaals probeer het verlies te verwerken en heb er vrede mee.. groet, Marco Schregardus

Un grand hommage à notre très cher ami et voisin Monsieur Ward alias Edouard,
Je me souviens encore très bien de ce jour immémorable où nos nous sommes rencontrés.
C’était deux jours après notre arrivée à Rozemarijn en plein été Août 2010. Nous nous sommes mutuellement présentés et ceci ‘dans la langue de Victor Hugo’, car vous saviez déjà en personne bien informée que nous étions parisiens. Vous m’aviez dit pour commencer ces quelques mots :
« Bonjour madame, nous vous souhaitons la bienvenue chez nous en Hollande et dorénavant vous m’appellerez non pas par Ward comme le veut mon nom de naissance mais Edouard ????. »
J’étais si agréablement stupéfaite par votre incroyable connaissance du français et de la culture française.
Et surtout ravie d’avoir un voisin et très vite un ami ‘un homme qui parlait ma langue’ avec une personnalité formidable mais aussi à la fois une personne à l’esprit fin avec qui nous allions désormais interagir fréquemment afin de se ressourcer réciproquement.
Monsieur Edouard, le jour où vous avez quitté tout d’abord notre rue, puis maintenant notre monde, un grand vide avec un degré de chagrin intense s’est introduit dans nos cœurs.
Toutes ces journées et heures passées en votre compagnie furent tant appréciées, croyez le bien.
Les larmes aux yeux je vous écris ces derniers mots… des mots de tendresse envers un Grand Homme qui a vécu une vie riche en expérience, à travers l’histoire … mais aussi un bon chrétien qui savait & aimait partager sans jamais juger quiconque. Vous faisiez partie intégrante de nos vies, surtout la mienne Lila et celle de mes enfants Adam & Milla, mais aussi celle des autres…
Vous la remplissiez avec votre grandeur d’âme.
Votre grandeur d’esprit m’a toujours poussé à venir vous rencontrer ou vous inviter chez nous afin que nous ayons des conversations d’ordre historique, géo-politico-économique, religieuse, notamment du bien-fondé du civisme, puis aussi des choses banales du quotidien…
Vous étiez également un homme doté d’une intelligence pragmatique et d’une raison hors pair, un aimant de la culture française (on avait la même passion pour l’art notamment impressionniste, le musée d’Orsay et châteaux de Versailles , nous parlions aussi des idées si braves des philosophes « Les Lumières » etc…), un francophone exemplaire qui avait passé toutes ses années à perfectionner incessamment son français-pour débuter à l’Alliance Française-, puis au sein d’une association amicale et plus tard avec nous les Petits Français de Rozemarijn.
En deux bons économistes je me souviens et souviendrai toujours de ces discussions altermondialistes que nous engagions parfois sans relâche. Celles-ci s’interrompaient presque toujours lorsque votre chère épouse et grande Dame Madame Bep (que Dieu la bénisse elle aussi) vous faisait signe et vous indiquait que l’heure du souper était venue ou qu’il était tout simplement temps de rentrer …. ????
Monsieur Edouard vous êtes et resterez dans nos cœurs et mémoires à vie.
Jamais nous n’oublierons :
- Cette sublime amitié que vous nous avez chaleureusement offerte,
- Votre admirable gentillesse et justesse humaniste et
- Votre savoir grandiose et la fraîcheur de vos idées que vous distribuiez avec générosité et douceur.

C’est avec profusion monsieur Edouard (Ward) que nous vous remercions avec grande sincérité pour toutes ces belles années passées en votre compagnie.
Vous étiez et coexisterait dans nos mémoires comme un modèle de sagesse et d’intégrité de cette société et surtout comme un homme qui savait aimer ses proches : sa famille comme ses semblables.
Dieu est instruit de ce que vous nous avez apporté …. Voilà un Adieu, sans adieu, car si Dieu nous le permet nous espérons un jour vous revoir dans l’au-delà …
Reposez bien en paix notre cher monsieur Edouard et mes sincères condoléances à tous les membres de votre famille.

Lila , Adam, Milla- Rozemarijn 119 Wateringen

Beste Bep en familie,
Met deze aanhef begon ik onderstaande (inmiddels iets aangepaste) condoleance n.a.v. het overlijden van Ward. Toen ik die wilde plaatsen, zag ik tot mijn grote schrik dat ook Bep is overleden!
Graag wil ik jullie – via deze onpersoonlijke weg – van harte condoleren met het overlijden van Ward en Bep. Ik zou, onder normale omstandigheden, zeker naar hun uitvaart zijn gekomen omdat ik heel goede herinneringen aan hen bewaar. Die gaan terug tot eind 2004, toen ik in het kader van mijn studie theologie stage liep in Wateringen. Van die stage heb ik verslagen gemaakt. In het verslag van 1 november 2004 schrijf ik: “De dingen die ik (de afgelopen maand in mijn stage) heb gedaan betekenden niet echt een confrontatie met mijn eigen geloof. Uitzondering daarop was het gesprek met Ward van Mieghem (..). Dat heb ik daarom als uitdaging ervaren.” Eind 2019 hebben Ward, Bep en ik in de Ark nog eens uitgebreid gepraat over die periode. Ik ben Ward dankbaar voor de positieve, constructieve manier waarop hij mij steeds tegemoet trad. Veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies van beide ouders.
Hartelijke groeten
Paul Mantelaers

Beste familie,

Wat een verlies, Ward en Bep zijn overleden.
Ik leerde hen 40 jaar geleden kennen. Sindsdien ging ik regelmatig ‘s middags bij hen thee drinken. Ward maakte prachtige foto’s. Hij heeft van mijn kleindochter een mooie fotoreportage gemaakt. Bep kon prachtig borduren en stuurde ieder jaar op mijn verjaardag en met Kerst een mooie, zelf geborduurde kaart. Ik zal hen beiden erg missen.

Ik wens de familie in deze moeilijke tijden veel sterkte toe met dit grote verlies.

Baps Klooster

Wij kennen Ward en Bep als hele leuke opa en oma van de kinderen van Paul en Annemiek. Vader en moeder ook van Paul, natuurlijk, en schoonmoeder van Annemiek. En uiteraard de ouders, grootouders en overgrootouders van alle andere familieleden. Gecondoleerd met dit verlies in deze zo tragische tijd waarin afscheid nemen nauwelijks mogelijk is. Veel sterkte samen om dit te verwerken en een plek te geven. Wij herinneren Ward en Bep als hele warme en belangstellende mensen. De '18' diners en de vele andere partijtjes waar ze straalden en trots rondkeken. Trots op alles wat mede door hun toedoen de wereld verrijkt. Maar ook de oprechte belangstelling in alle anderen om hun heen, onze levens, dat van onze kinderen. Geïnteresseerd en geïnformeerd. Betrokken en in staat over alles dat het leven de moeite waard maakt met elkaar te praten.
Wij zullen ze erg missen.
Yvonne en Willem, Mirek, Milan en Dennis

Beste familie van Mieghem,
Ward heb ik via Mirjam en Michiel leren kennen als een vriendelijke man. Belezen, belangstellend en liefhebber van rode wijn. Een lieve opa ook voor zijn klein- en achterkleinkinderen.

Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd waar alles anders gaat dan waar je eigenlijk naar verlangd.

Charrel en Marthe
Deventer

Bedankt dat we je mochten leren kennen. Bedankt dat we even buren mochten zijn (Hoe kort ook).
We mochten geen u zeggen. Dat is niet altijd gelukt, sorry.
We hebben veel gedeeld: verhalen over de oorlog en de bevrijding, mooi piano muziek, uit eten bij de bonte haas, eten bij elkaar, lekkere rode bordeau wijn, verhalen over Tilburg, familie in Nieuw Zeeland, reizen naar Nieuw Zeeland.
Ook de kinderen denken nog steeds aan jullie allebei. We zullen je niet vergeten.

Dag buurman Ward. Groetjes van de buren op de Rozemarijn.