Wil Bovers werd geboren in Eindhoven op 24 april 1946. In 1965 ontmoette hij zijn partner Mieke Kuipers. Wil en Mieke trouwden op 8 maart 1968. De laatste woonplaats van Wil was Eindhoven.

Wil werd geboren op woensdag 24 april 1946 als jongste in een gezin van 7 kinderen. Het gezin Bovers was een warm nest te noemen.

Hij groeide op in de Woenselsestraat en omgeving, en zijn jeugd zou een onuitwisbare indruk op Wil achterlaten. Hij maakte vrienden met wie hij zijn hele leven lang intensief contact zou houden, en sprak -altijd met weemoed- over die tijd; over de eenvoud, de vrijheid, het kattekwaad – en de gepaste en ongepaste straffen die daar bijna onvermijdelijk op volgden.

Wil bracht in zijn jeugd veel tijd door op de boerderij van familie Keijzer, maar miste het startkapitaal om zelf te kunnen gaan boeren. Dan maar naar de ambachtsschool, dacht Wil, om loodgieter te worden. Helaas, de klas voor loodgieters zat al vol – en dus werd het timmerman. Wil zou het beroep jaren uitoefenen, in loondienst, en later 25 jaar als eigen baas. Hij zou uitgroeien tot een geduldige, en uiterst precieze vakman.

Op zijn zestiende meldde Wil zich aan bij politiehondenvereniging Wij Streven naar het Beste. Het was het startpunt voor een liefhebberij, een passie, die hij zijn hele leven zou houden. Hij is tot aan zijn dood de hondensport, én de club, trouw gebleven. 54 jaar, waarvan het grootste deel als secretaris en later voorzitter.

Toen Wil 19 was, leerde hij in de dancing in Nuenen Mieke kennen. Twee jaar later, op 8 maart 1968, trouwden ze. Ze gingen wonen in het huis waar Mieke geboren was, ’t Hofke 44, en zouden daar ook altijd blijven wonen – zij het dat het huis in die jaren éénmaal volledig, en éénmaal grotendeels, gerenoveerd werd.

In oktober 1971 kwam er gezinsuitbreiding. Dochter Brenda werd geboren. In januari 1975 gevolgd door zoon Bart. Het gezin Bovers was compleet. De opvoeding was traditioneel te noemen: Wil werkte buitenshuis, Mieke werkte mee, en was verantwoordelijk voor het leeuwendeel van de opvoeding.

Het gezin bracht de vakanties veelal door in Oostenrijk, eerst in Tirol, later in Karinthië. Tijdens één van die vakanties leerden Wil en Mieke het gezin Van Ras kennen. Het klikte direct, en gedurende vele jaren daarna werden de vakanties gezamenlijk doorgebracht.
Toen Brenda en Bart al wat ouder waren en naar de middelbare school gingen, ontdekten Wil en Mieke een nieuwe hobby: fietsen. Wat begon met een rondje om ’t Hofke, zou door de jaren heen uitgroeien tot het maken van lange tochten, in binnen én buitenland – en zelfs tot fietsvakanties met vrienden. Met z’n zessen een stukje fietsen en lang borrelen, het waren vakanties waar Wil enorm van genoot.

Wil probeerde ook invulling te geven aan een andere lang gekoesterde wens: gitaarspelen. Jaren werd er intensief geoefend, maar een combinatie van (te) dikke vingers en een gebrek aan muzikaal gevoel zorgde ervoor dat het nooit veel verder kwam dan Sinterklaas Kapoentje.

In februari 2003 werd Wil opa van kleindochter Benthe. Later gevolgd door twee kleinzonen: Jesse en Luca. Wil genoot met volle teugen van zijn kleinkinderen, en zijn kleinkinderen van hem.

Wil stond altijd klaar voor zijn kinderen en zijn kleinkinderen. Geen klus te groot, geen afstand te ver. De hulp was altijd welkom. Want zoals de kinderen het zelf zeggen “als ons pap het deed, dan wist je dat het goed gedaan werd”.

Met het klimmen der jaren kreeg Wil steeds meer last van zijn rug, en daardoor werd lopen steeds moeilijker en pijnlijker voor hem. Wil zelf sprak daar overigens niet of nauwelijks over, en klagen zat al helemaal niet in zijn aard.

In de afgelopen jaren heeft Wil een aantal mensen verloren die hem zeer dierbaar waren, en dat liet zichtbaar sporen bij hem achter.

Wil ontdekte de mobiele telefoon en de Ipad, en zat uren achtereen op onseindhoven.nl te kijken naar foto’s van toen. Het recente boek ‘leven in de Woenselsestraat en omgeving’ bracht de herinneringen aan zijn kinderjaren terug, en Wil heeft met liefde aan het boek meegewerkt. Hij keek zo uit naar de publicatie, dat hij overwoog zijn 70e verjaardag ervoor voorbij te laten gaan. Gelukkig werd de publicatie uitgesteld, en heeft Wil zijn 70e –en laatste- verjaardag met familie en vrienden kunnen doorbrengen.