Graag wil ik een paar persoonlijke dingen over mijn geliefde peettante met jullie delen:
• Tante Will werd als Wilhelmina Aleida Francisca Zegelink geboren in de Lindenstraat in Winterswijk.
• In haar jonge jaren stoeide ze graag met haar broer Gerard. Zo was mening kussengevecht de basis voor een innig contact later.
• Koken leerde zij van haar moeder in de keuken.
• In jonge jaren ging zij naar familie Van den Heuvel om daar als kindermeisje te werken.
• Oom Piet zag haar vanaf de schilders-ladder, wat ook haar de gelegenheid gaf de carrièreladder te beklimmen. “Dag Piet” en “dag mevrouw” werd een vaste begroeting waarvan ze genoot.
• Talrijk waren de bezoekjes tussen Winterswijk en Geldrop, waarbij soms ook nog even een pakje in Gennep afgegeven moest worden (al dan niet emotioneel van aard).
• Tante Will was mijn eerste tandarts. “Tante Will, ik heb een wiebeltand.” “Laat eens even kijken jongen.” “Oh dat kan oom Piet zo verhelpen.” “Piet, Frans heeft een wiebeltand.” “Een wiebeltand? Die pak ik er wel even uit met mijn zakdoek.” En voor dat ik het wist had ik geen wiebeltand meer.
• Tante Will zorgde er ook voor dat wij ons eerste doosje Lego kregen: een klein vliegtuigje met een heuse propeller. Vervolgens waren wij in onze eigen wereld vol fantasie en klommen we op stoelen en bank.
• Je was altijd oprecht in je belangstelling. Natuurlijk had je ook te dealen met lastige zaken, waarvoor je je broer en schoonzus nodig had.
• Later tijdens mijn studie kwam ik veel aan de Raadstraat, Residence Dommelvoorde. Je vond het mooi als ik het zelfs op een enveloppe schreef, bij het versturen van een kaart. We hebben daar veel gepraat over de diepere zin van het leven, waarin we elkaar konden spiegelen, om zelf milder te kijken naar het gedrag van anderen en wat deels ieders taak is. Je vond dat soms lastig, maar je deed dit wel en dat vond ik moedig van je.
• Je gunde mij van harte alle goeds en je hoopte dat ik mijn passende vrouw zou vinden. Je hebt heel nadrukkelijk Birgitta welkom in de familie geheten, waarbij je je intense blijheid niet onder stoelen of banken stak. Je was oprecht blij voor mij.
• Samen een gebakje van Van Bragt of een stukje vlaai eten, daar genoot je van. Samen koffie drinken en “neem maar iets waar je zin in hebt, je weet waar het staat.”
• De laatste jaren was je soms al even weg, dan wel weer hier. Het gordijn tussen beide werelden werd transparanter. Je vertelde dan in geuren en kleuren dat je naar de gouden bruiloft was geweest van Nita en Zus, of dat je mijn vader weer had ontmoet en dat je eigen vader en moeder je opwachtten om op reis te gaan.
• Je vertelde ook al over wat je daarna ging doen en welke taken er voor je waren. Ik hoop dat je daar aan de andere kant met plezier mag gaan werken, aan dat wat je toen al mooi vond en waar je al naar uitkeek.
• Dank voor alles wat we gedeeld hebben, ik zal je zeker weer herkennen als we elkaar daar tegenkomen. Goede reis naar de Bron van ons bestaan.
Lieve groet van Frans je Petekind en van Birgitta !!