Ik moest gisteren opeens aan Will denken: mijn WOS-vader, zoals ik hem altijd noemde. Als broekie bij de sportredactie, werd ik door will onder zijn vleugels meegenomen en zorgde hij ook echt voor mij. Een lift naar huis, een hapje tijdens werk... Hij tipte mij zelfs over een bijbaantje in een hotel in de buurt.
Al ruim 20 jaar ben ik weg bij WOS, en zoals dat gaat, verwateren contacten. Af en toe dacht ik nog wel eens aan Will en hoopte dat het hem goed ging. Gisteren liep mijn WOS vader weer eens door mijn gedachten. Vandaag maar eens gegoogled en op dit bericht gestuit. Verdorie. Nu kan ik écht nooit meer tegen je zeggen dat ik nog af en toe aan je denk en dat ik het fijn vond je WOS collega te zijn...

Hebben we ook verslaggevers? vroeg ik toen ik bij de WOS kwam werken in 1996. Jawel, Will Miete. God, wat heb ik je soms vervloekt en god wat stond jij altijd klaar voor de WOS in die tijd. Altijd voor ons op pad, tussen je echte werk door, soms in plaats van je normale werk.
Een keer op pad voor een reportage raakte je de macht over het stuur kwijt en belandde met je auto in de sloot. Je belde ons meteen op, niet om te helpen maar om iemand anders op reportage te sturen. Ik zal nooit de tuinder vergeten die mij verbluft vertelde dat hij buiten kwam, een auto in de sloot voor zijn kas zag liggen met daarin een man die druk aan het bellen was.
Een andere keer ging je een reportage maken van de elfstedentocht vanwege de vele westlanders die meededen. Je regelde binnen een dag slaapplaatsen voor iedereen en een goede plek naast de route.
Je kende iedereen en iedereen kende jou.
Dat netwerk heb je destijds gebruikt om Westlandse bedrijven te mobiliseren om onder jouw bezielende leiding het WOS pand en de nieuwe uitbouw volledig in te richten en op te knappen.
De laatste keer dat ik je zag was bij Pim Vingerling, een paar jaar geleden. Je deed nog wat klusje voor projectinrichting voor hem. Ik hoorde dat het daarna slechter met je ging. Maar zoals je de eerste keer dat je doodziek was en eigenlijk was opgegeven aangaf dat je een mooi leven had gehad, heb je er daarna ook nog 20 jaar wat moois van weten te maken. Aan alles komt een eind. Al zul jij dit waarschijnlijk ontkennen en het zien als manier om je netwerk verder uit te breiden.
Een laatste groet Will,
Jeroen Geerts Oud-directeur WOS

Dag lieve Will,
De korte tijd dat we als buren op de Bakkershof hebben beleefd waren gezellig. Altijd een praatje en jouw glimlach.
Rust zacht

Margriet Lize en ouders

Wat zal het anders worden op de Zonnedauw. Je aanwezigheid, je enthousiasme, vrolijkheid, behulpzaamheid. Altijd zo blij als ik binnenkwam of af en toe emotineel als ik een paar dagen niet was geweest. Vaak moest ik lachen om het feit je altijd antwoordde, ook als er niks aan jou of tegen je werd gezegd of als je ineens hard lachtte als ik een grapje maakte. Bijna altijd even enthousiast. Helaas ging je achteruit de laatste tijd. Ik hoop dat je de rust gevonden hebt. Bij ons wordt het helaas ook een stuk rustiger nu. Ik ga je missen!
Liefs, Lonneke

Veel sterkte voor de nabestaanden!

Lieve Will,
Alhoewel wij elkaar al een hele tijd niet meer gesproken/gezien hebben, denk ik altijd heel veel plezier terug aan die "goeie ouwe tijd".
Jij als begeleider van de dames van Quintus, als kledingsponsor van de dames en als mede organisator van de trainingsstage in voormalig Joegoslavië met Leo van Velzen als trainer, Willem Alleblas als chauffeur en jij en ik als de organisatoren van het geheel.
Bij jou thuis kon altijd alles. Veel meiden van het team bij je op bezoek. Lekker koken en heerlijk kletsen over van alles en nog wat.
We hebben heel wat meegemaakt met elkaar.

Lieve Will,, rust zacht.
W'll meet again.

Jokie

Will was jaren geleden al door de artsen opgegeven, maar hij hield gewoon stand. Ik schrok toen ik het bericht las dat Will de strijd nu toch had verloren. Heb zo'n kleine 16/17 jaar naast Will gewoond en we hebben vele gesprekjes gehad. Serieuze en heerlijk over koetjes en kalfjes. Hij heeft mij ooit geholpen toen de accu van mijn auto leeg was. Hij stond altijd voor je klaar. Ik zal altijd goede herinneringen aan hem houden.
Ik wens de familie héél véél sterkte toe!
De ex-buurvrouw van Will (nummer 128),

Monique Hogervorst

Lieve Mariska, Arthur, Eric en familie, ik kreeg vandaag via Jokie Lekkerkerk het berich dat Will afgelopen zaterdag is overleden. Ach...En terwijl ik hierboven naar zijn koppie kijk, schieten vele herinneringen door mijn hoofd. Vaak natuurlijk aan Quintus en handbal verbonden, de wedstrijden in de Van der Voorthal, de derde helft, de trainingsstages in Duitsland en (toen nog) Joegoslavië. Wat hebben we een plezier gehad en wat was het gezellig met Will erbij. Altijd opgewekt, geen grapje, positief. Daarnaast denk ik aan zijn gastvrijheid en de vele bbq’s en feestjes bij hem thuis in Kwintsheul; het was hem niet snel te gek. En als iemand thuis even moeilijk zat, mocht je ook even bij hem logeren en op verhaal komen. Zo lief. Ik herinner me ook dat ik als jong ding voor het eerst op kamers ging wonen, in Den Haag en dat ie daar kwam kijken en me heeft geholpen om van die kleine kamer een gezellig thuis te maken. Ook al zo lief! Ach Will, je blijft in mijn gedachten met dankbare herinneringen!
Ik wens jullie sterkte voor deze moeilijke dagen van afscheidnemen en ik wens jullie toe dat jullie ook vele mooie herinneringen verder met jullie mee mogen dragen.
Met liefde,
Ria Hofstede