Een paar jaar geleden stond je daar bij het UMC te wachten, gedotterd. Je vroeg of ik je kon halen. En natuurlijk kon ik dat! Samen reden we naar jouw toenmalige ‘Pippie Langkous’ huis. Ik heb mij vreselijk geamuseerd over dat huis. Met je arm nog in de mitella bereidde je een gezamenlijke maaltijd. Dat was geen probleem voor je. Je kon de hele wereld aan. We filosofeerden en mijmerden wat af. Ook over onze relatie. Wat was deze nu eigenlijk? Voor mij was deze niet in een ‘hokje’ te stoppen. Het was okay, zoals het was. Een gevoel van er altijd voor elkaar kunnen zijn. En dat was het ook. Wat ben ik blij dat jij mijn pad bent gekruist. Mij vele lessen hebt geleerd. Over mijnzelf, over het hart, over het hoofd, over kind kunnen zijn, over het leven, over vorige levens, over tsja….. wat niet? Ik koester vele liefdevolle herinneringen. Een traan en een lach, dat ging hand in hand. Ik deel een foto van ons samenzijn met jouw “Gooise meiden”. Altijd bijzondere, mooie en plezierige momenten samen met Ariadne en Bernadette. Die band is nooit verdwenen. En natuurlijk een foto van onze bijzondere momenten bij Hof van Holland in Edam. Onze uitlaatklep na de trainingen. En die uitlaatklep hebben ze daar geweten. Daar konden we zo ‘los’ gaan dat we zelfs een keer gesommeerd zijn om ons te gaan gedragen, want anders moesten we toch echt het pand verlaten.
Dag lieve Willem Jan, ik kan je nu niet meer halen en je wegbrengen naar jouw huis. Ik laat je gaan, jij gaat nu je eigen pad. Ik koester jouw liefde, jouw knuffels, jouw gesprekken, jouw wijsheid, jou alles. Met dankbaarheid voor die ontmoetingen. Je hebt er nog één tegoed, in Noordwijk. Goede reis! Een kus en een knuffel, Sandra

Ik wens je een mooie reis naar het licht en liefdevolle herinneringen aan dit aardse leven. Je was een bijzonder en mooi mens ❤️

Veel sterkte voor je dierbaren die jou enorm zullen missen.

Susanne