Lieve Wilma,
Wat ben ik blij dat ik je in oktober 2019 nog gesproken heb tijdens mijn moeders, je tante Aly, 100ste verjaardag.
In onze tienerjaren hadden we geregeld contact, ik in de Kerstvakantie naar Groningen en jij in de zomervakantie naar Egmond.
Nu na 60 jaar was het alleen nog maar Facebookcontact.
Maar daar zou verandering in komen: je had er wel oren naar om mij te bezoeken in Indonesië.
Wat zou dat een bijzondere ervaring geweest zijn en wat zouden we veel herinneringen hebben opgehaald.
Helaas, het mocht niet zo zijn, je laatste reis heeft een andere bestemming gekregen.
Goede reis, Selamat Jalan!
Conny de Wit.

Lieve Wilma,
Eind 2017 is het voor ons allemaal begonnen. Al heel snel maakten we kennis met jou, Wilma. Jij die net als wij een nieuwe toekomst zag in het leven op het Dorpslandgoed. Ongelooflijk knap vonden wij het dat je vanuit Limburg deze stap ging maken. Je straalde, je (veer) kracht, vitaliteit, enthousiasme, mooi om te zien. Tegelijkertijd zagen we ook je kwetsbaarheid. "We gaan er voor" was je motto! En ondanks tegenslagen die er waren in het bouwproces hield je de moed er in. In het begin kwam je uit Nuth rijden voor de maandelijkse Eetcafés in de Kemphaan. Misschien is daar wel de basis gelegd voor "leven in verbinding". We wisselden ideeën en ervaringen uit en starten met droom-en werkgroepen. Aan de werkgroep Rituelen heb je een bijzondere bijdrage geleverd. We zullen je gedachtengoed en ideeën koesteren en warm houden.
Bouwtekeningen waren soms lastig voor je te lezen. We belden met elkaar en zo konden we elkaar helpen.
Langs de Oeverwalweg kwamen we elkaar soms tegen en dan zaten we in de berm langs de kavelsloot te kijken hoe onze droom langzaam gestalte kreeg.
"Ik ben nog niet uitgeleerd" zeg je in een van de interviews die je met de VPRO mocht hebben.
Lieve Wilma, wij hebben veel van jou geleerd en zullen je blijven herinneren als een betrokken lieve vrouw.
Je bent en blijft met ons verbonden.
Lieve groet, Nelle Vanlier en Bernard van der Laan

Lieve Wilma,
Jeetje, zo onverwachts dat je ertussen uit knijpt. Nog volop genietend van het leven. De woorden die je destijds bij Ab op het kaartje heb geschreven passen ook goed bij jou. “ Zo zichzelf” was de titel
Zo zichzelf,
Zo verknocht aan huis, tuin en krant,
Zo sociaal betrokken,
Zo liefdevol naar kinderen en kleinkinderen,
Zo koppig en eigenwijs,
Zo trouw en ondersteunend,
Wilma zo’n mooi mens
Je bent nu weer bij je maatje Ab.

Liefs Dorine, Guy en Kim

Lieve Wilma,

Wat was je een geweldige buurvrouw en een fijn mens.
Je had het vermogen om met iedereen een warme en waardevolle connectie te maken, waarbij je aandacht voor de ander en het luisterend oor voor de ander altijd op de eerste plaats kwam.
Je humor, positiviteit en enthousiasme deed de rest.
Ondanks de heftige dingen die je meemaakte afgelopen jaren rondom het verlies van Ab en je eigen gezondheidsklachten, wist je deze levenshouding vast te houden. Een geweldig voorbeeld voor iedereen om je heen. Ook al ben je er nu niet meer, met dit levensmotto en deze herinnering blijf je voor ons voortleven.

Rob, Esther, Mart, Lisanne & Ilse Riksen