Zo af en toe komt ineens die man met die hamer voorbij...
BAF! Even terug in de harde werkelijkheid. Het is verdorie MIJN moeder die er niet meer is, MIJN moeder die ik moet missen.
Vanaf het moment dat ik wist dat je zou gaan sterven wist ik het zeker, ik wil een tattoo ter nagedachtenis van jou. Maar ik kom er maar niet uit, het is het allemaal nét niet.
Ik wacht dan ook op het moment tot ik ineens dé ingeving krijg, dit is het, dit moet het worden!!!
En verder.. verder mis ik je gewoon ontzettend ma!
Dikke kus