Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Wim,

Niet te bevatten dat je er niet meer bent, we zagen elkaar het afgelopen jaar niet meer. We maakten geen deel meer uit van de vriendenclub. Maar nooit uit het oog uit het hart. Ik hoor je stem, je grapjes ( goedemorgen ) ook al was het midden in de nacht. Nooit veroordeelde je iemand, was je altijd aardig, begripvol. Mooi Mens we gaan je missen. ❤️

We zijn er weer/nog.
Het motto van dat moment.
Niet wetende dat het - nog- zou worden.
Onze Bluesman heeft ons verlaten,
we moeten nu verder zonder hem.
Zijn heerlijke lach met z'n pretogen,
zijn mond hunkerend naar de wafel met slagroom.
De meegesmokkelde Bushmill, zijn eeuwige shaggie.
Zijn grapjes, zijn gestolen zoenen.
Hoe gaan de "Young Ones" nu verder.
We gaan door in de geest van Wim.
Still got the Blues.
The "Young Ones" - friends

Hi lieve Wim,

het inmiddels bekende witte overhemd, we gotta him. Een prachtige foto met je vrouw en kids.

Rust zacht en proost op het leven Oom!

Kus, Pieter Bas, Desiree, Keet & Pip

We zagen elkaar niet wekelijks dus het dringt nog niet door...ondertussen al tig wijntjes op je gedronken maar nog niet. Maar als we elkaar zagen was het altijd gezellig, warm en vooral muzikaal (van jou kant dan ;-). Ik heb een foto van je gevonden ..één van de weinige met geen zwarte hoed maar een bruine. Bijzonder vindt ik dat. Misschien was het even een andere periode in je leven, net zoals die ene dag op de bruiloft dat je een wit overhemd hebt gedragen. Vond je helemaal niks maar Berber had lang aangedrongen volgens mij. Het stond je geweldig.
Lieverd, dank je wel dat je in het leven bent gekomen van mijn grote zus. Je droeg haar op handen en dat konden wij ook zien. Wij op onze beurt moesten natuurlijk best even wennen aan deze bijzondere "muzikale mondharmonica man" altijd in het zwart. Een tikje anders maar zeer geliefd en bijzonder en altijd een praatje voor iedereen. Mijn vrienden zeiden altijd als er weer een feestje was geweest en jij je lekker op het hoekje van de bar had genesteld zodat je alles kon overzien..."wat een ontzettend aardige kerel en wat kan je lekker met hem kletsen". Je was bekend als "de man met de hoed". Fijn dat ik je zoveel jaar in mijn familie mee heb mogen maken en ontzettend balen dat we dat niet 20 jaar langer hebben mogen doen. Je had nog even lekker van je pensioen moeten genieten samen met Berber en de Blues moeten spelen.
Het zal stil zijn in Groningen! Love you